چمن های فصل سرد در بهار از خفتگی بیرون آمده و سبز شدن سریع آن ها در بهار سبب مصرف کربوهیدارت های ذخیره شده در گیاه می شود . تولید بافت سبز بیشتر، سبب فتوسنتز بیشتر و در نتیجه تولید کربوهیدرات بیشتر می شود. در شرایط گرمای تابستان، رشد چمن های فصل سرد کاهش می یابد و کربوهیدرات زیادی ذخیره نمی شود. در پاییز با شروع رشد دوباه ، کروبوهیدرات ذخیره می شود تا در بهار سال آینده مصرف گردد.
علاوه بر دما، عوامل ژنتیکی نیز در الگوی رشد چمن های فصل سرد نقش دارند. برنامه کوددهی نیتروژن چمن های فصل سرد در چند سال اخیر نسبت به گذشته به طور اساسی تغییر کرده است. در گذشته برنامه کوددهی نیتروژن به صورت کود دهی سنگین در آغاز رشد بهاره، کوددهی اندک در تابستان و کوددهی متوسط در پاییز بود. این نوع برنامه کوددهی مشکلاتی ایجاد می کرد. زیرا چمن هایی که در بهار، نیتروژن زیادی دریافت کرده بودند نسبت به چمن های نیتروژن داده نشده ، کیفیت کمتری داشتند. علت این است که نیتروژن زیاد، سبب رشد بیش از حد شده و در نتیجه کربوهیدارت بیشتر مصرف می شود و در بهار این چمن ها با کیفیت به نظر می رسد ولی با شروع گرمای تابستان و کاهش کربوهیدرات ها، چمن ضعیف می شود. در شرایط عادی این چمن زنده می ماند ، ولی در سال های پر تنش ، کاهش کربوهیدارت سبب از بین رفتن چمن می شود.
برنامه کود دهی نیتروژن استاندارد
یک برنامه کود دهی نیتروژن استاندارد شامل کود دهی کم نیتروژن در بهار و کود دهی سنگین در پاییز می باشد. هدف از کود دهی سبک در بهار فقط بر طرف کردن نیاز نیتروژن و جلوگیری از زردشدگی چمن است، زیرا مقدار کود دهی نیتروژن بهاره باید به اندازه ای باشد که فتوسنتز حداکثر باشد ولی رشد بیش از حد چمن اتفاق نیفتد. کوددهی در تابستان فقط باید به صورت نیاز انجام شود. در پاییز کنترل ژنتیکی به گونه ای است که کربوهیدارت بیشتر ذخیره و رشد کمتر اتفاق می افتد ، بنابراین کوددهی زیاد نیتروژن در پاییز اثر مثبتی بر کیفیت چمن دارد.
کلمات کلیدی: کوددهی نیتروژن چمن ، چمن های فصل سرد، میزان مصرف کربوهیدارت چمن، ذخیره کربوهیدارت گیاه، برنام کود دهی استاندارد نیتروژن.
