تنوع مرکبات و تراکم آن ها در نواحی مرکبات خیز شمال به علت متعادل بودن دما، بالا بودن میزان بارندگی و رطوبت نسبت به جنوب کشور بسیار زیاد است.شناخت صحیح آفات مرکبات و به کارگیری روش های بیولوژیکی درست و به موقع علاوه بر کنترل آفات، باعث کاهش مصرف سموم می گردد. در این مقاله به بررسی شته مرکبات می پردازیم.
شته ها علاوه بر تغذیه از شیره گیاهی و ترشح عسلک که موجب بروز دوده روی برگ ها، میوه ها و شاخه ها می شود، به عنوان ناقل بیماری ویروسی تریستزا شناخته می شود.
شته سبز مرکبات
حشره کامل کوچک می باشد و طول آن ۱.۸ میلی متر است به رنگ سبز روشن و همرنگ برگ های جوان مرکبات می باشد. در حشرات بالدار پشت سینه قهوه ای تیره یا سیاهرنگ بوده و شکم به رنگ سبز است. این حشره زمستان را به صورت غیرجنسی روی مرکبات به سر می برد.
مهم ترین آثار خسارات به صورت پیچیدگی برگ در سرشاخه های جوان و برگ های تازه رشد کرده دیده می شود، به نحوی که برگ های آلوده حالت شاداب و چرب خود را از دست می دهند. در اثر مکیدن شیره گیاهی و ترشح عسلک نیز، باعث ایجاد دوده روی برگ ها، میوه ها و شاخه ها می شوند.
شته سیاه مرکبات
شته های بالغ به رنگ تیره مایل به سیاه هستند و طول تقریبی آن ها بین ۲-۱ میلی متر می باشد. ساده ترین راه تشخیص شته های بالغ وجود لکه های سیاهرنگ در لبه ی بال های جلویی می باشد.
شته سیاه مرکبات از شیره نباتی برگ های جوان مرکبات تغذیه می کنند و با تولید عسلک موجب تولید دوده در درخت های مرکبات می شود.
روش های کنترل
۱- بیولوژیک
انواع خاصی از کفشدوزک و لارو مگس های سیرفید از شته ها تغذیه می کنند و در کاهش جمعیت آن ها بسیار مفید هستند. زنبورهای پارازیت نیز از عوامل مهم در کاهش جمعیت شته ها محسوب می شوند.
۲- شیمیایی
معمولا استفاده از روش های بیولوژیک مانع از افزایش جمعیت شته ها می شود و خسارت آن ها در حدی نیست که نیازی بی استفاده از روش های شیمیایی باشدو در مواقعی که جمعیت شته ها در اوایل فصل زیاد باشد و خسارت اقتصادی باشد، در هنگام شروع رشد جوانه ها می توان سمپاشی را با شته کش اختصاصی چس (Chess) به نسبت ۰.۵ در هزار فقط روی سرشاخه های جوان انجام داد.
کلمات کلیدی: شته مرکبات ، شته ، آفت کش ، شته سبز مرکبات ، شته سیاه مرکبات
