لوله های پلی پروپیلن به لوله های تک لایه پلیمری گفته می شود که بعد از لوله های فلزی وارد جریان سیستم لوله کشی ساختمان شدند. این لوله ها اکثرا به رنگ سفید و سبز هستند که رنگ سفید آنها مرسوم تر است. این لوله ها توسط دستگاه مخصوصی به نام دستگاه جوش به اتصالات خود جوش می خورند تا سیستم لوله کشی ایجاد شود. از این لوله ها بیشتر برای انتقال آب آشامیدنی در درون ساختمان های اداری و مسکونی و دور از نور آفتاب استفاده می شود.
لوله ها و اتصالات پلی پروپیلن نسبت به لوله های فلزی و ۵ لایه، دارای مزایا و معایب مخصوص به خود هستند که در زیر به برخی از این موارد اشاره می شود:
مزایا :
عدم رسوب گیری: سطح داخلی لوله های پلی پروپیلن صیقلی بوده و اجازه جسبیدن رسوب و املاح آب را به بدنه خود نمی دهد. از طرفی ساختار ملکولی این ماده به گونه ای عمل می کند که اجازه جاخوش کردن رسوب ها و مواد مزاحم را در مجاری لوله نمی دهد.
عدم پوسیدگی از داخل و خارج : مقاومت شیمایی طبیعی پلیمرها از جمله پلی پروپیلن بسیار بالاست و این ماده در طول زمان پوسیده نشده و مقاومت بدنه خود را حفظ می کند. این ماده به طور طبیعی بسیار کند پوسیده می شود به گونه ای که عمر لوله از عمر یک ساختمان بیشتر است. به این معنی که عمر ساختمان به سر رسیده ولی هنوز لوله ها قابل استفاده هستند.
عدم فرسایش : لوله های پلی پروپیلن در مقابل جریان آب ، دمای تعریف شده آب آشامیدنی ، فشار آب و ضربه های ناشی از جریان سیال مقاوم بوده و فرسایش نمی پذیرد. البته فرسایش مواد یک فرآیند طبیعی است که هیچ عنصر مادی نمی تواند از آن مصون بماند. اما جریان فرسایش و سابیده شدن پلیمرها به قدری کند صورت می گیرد که این موضوع عملا تاثیر منفی بر لوله برجای نمی گذارد.
پایداری شیمیایی طبیعی: لوله های پلیمری دارای پایداری شیمیایی مناسبی هستند به گونه ای که در شرایط محیط طبیعی ساختار شیمیایی خود را حفظ کرده و زنجیره بدنه آنها از هم نمی پاشد. از طرفی ساختار این زنجیره به گونه ای است که در مقابل بسیاری از مواد خورنده شیمیایی مثل بعضی از اسید ها و بازها پایدار بوده و می توان از این لوله ها برای انتقال آنها استفاده کرد.
معایب:
عبور نور و اکسیژن : یکی از معایب لوله های پلی پروپیلن عبور نور و نفوذ اکسیژن به درون لوله است. این موضوع سبب رشد جلبکها شده و مزه و بوی آب موجود در آنرا تغییر می دهد. چاره این مشکل این است که این لوله ها را در پوششی از مصالح ساختمانی قرار دهیم تا از نفوذ آنها جلوگیری شود.
عدم مقاومت در برابر اشعه خورشید و UV: لوله های پروپیلن در مقابل اشعه مستقیم خورشید و اشعه UV ایمن نیستند و ممکن است ساختار زنجیره شیمایی آنها در دراز مدت فرو ریزد یا سست شود. برای رفع این مشکل نیز می توان از پوشش ساختمانی یا عایق استفاده کرد، یا ینکه آنها در سایه قرار داد.
انبساط طولی : لوله های پلی پروپیلن برخلاف لوله های فلزی یا ۵ لایه دارای لایه فلزی نیستند. این موضوع سبب شده که انبساط طولی آنها در حالت آزاد چشم گیر باشد. به همین خاطر بهتر است این لوله ها توسط بستها به دیوار محکم شوند یا اینکه زیر پوششی از ملات سیمان قرار گیرند. ملات سیمان انبساط طولی این لوله ها را کاهش داده و از نازک شدن آنها ممانعت به عمل می آورد.
