گل مریم از تیره نرگس ها می باشد. رویش آن بوسیله پیاز و پیازچه هایی است که کاشته می شود و دارای برگ های علفی دراز به طول ۳۰ تا ۴۵ سانتی متر و پهنای یک تا ۱.۵ سانتی متر است. از هر پیاز یک ساقه نیمه چوبی به طول ۱۰۰ تا ۱۲۰ سانتی متر روئیده می شود که این ساقه پس از بوجود آوردن چند برگچه بدون برگ، منتهی به یک سنبله مرکب از چندین گل سفید و خوشبو می شود. منشاء گل مریم کشور مکزیک است.
مکان مناسب :
این گیاه زینتی مکان های آفتابی و سایه آفتابی را بیشتر از مکان های دیگر دوست دارد.
خاک مناسب :
خاک های نرم و کمی ماسه ای و غیر رسی برای آن مناسب است. خاک این گیاه باید دارای زهکشی مناسب باشد. قبل از کاشت باید مقداری خاک برگ و کود دامی پوسیده به خاک اضافه کرد. بهتر است برای هر ۱۰۰ مترمربع حدود ۷۵۰ تا ۱۰۰۰ گرم فسفات آمونیوم با خاک محل کشت مخلوط نمود . اگر پیاز گل مریم در گلدان کاشته شود، گلدان آن باید به قطر ۲۰ سانتی متر و خاک آن نیز مخلوطی از خاک باغچه ، خاک برگ و کود دامی پوسیده باشد.
زمان گل دهی :
زمان گل دهی گل مریم در طول سال و به ویژه در بهار می باشد.
روش کاشت و تکثیر:
پیاز گل مریم که گل داده باشد سال بعد گل نمی دهد و تمام فعالیت آن در کاشت بعدی صرف تهیه پیازچه هایی می شود که در فصل بعد گل می دهند. بدین ترتیب باید پیازهایی که گل داده اند در آخر پاییز از خاک بیرون آورده و آنهایی را که درشت تر است و در کنار پیاز اصلی بوجود آمده اند جدا نموده تا به موقع در کرت های جداگانه به منظور بدست آوردن گل کاشته شود. فاصله کاشت پیازهایی که گل داده اند ، حداقل ۱۵ سانتی متر می باشد.
آبیاری :
گل مریم گیاهی پرتوقع از لحاض آب و غذای کافی است و روی همین اصل خاک باید به خوبی زهکشی داشته باشد تا بتوان آبیاری را به اندازه کافی انجام داد. بر حسب درجه حرارت محیط، باید روزانه یا یک روز در میان آبیاری شوند.
کود: بهترین کود شیمیایی شامل اوره ، فسفات آمونیم، پتاسیم و با ترکیب ۱۵-۳۰-۱۵ می باشد به میزان ۴ یا ۵ در هزار در آب حل نموده و هفته ای یک بار آبیاری یا محلول پاشی کرد.
برای آشنایی بیشتر با گل مریم کتاب زیر را مطالعه کنید.
کلمات کلیدی: گل مریم ، روش کاشت گل مریم ، کود دهی و آبیاری گل مریم، خاک مناسب .
