افت فشار و دما از مسائل مهمی است که هنگام استفاده شبکه های آبرسانی باید به آن توجه ویژه داشت. این دو مقوله می توانند هم از جنس لوله ها و اتصالات و هم از شکل چیدمان لوله ها هنگام لوله کشی تاثیر بپذیرند. به معنی که از طرفی جنس ماده سازنده لوله ها رابطه مستقیم با میزان هدر رفت دما و سرعت و فشار آب دارند و از طرفی هر چه سیستم لوله کشی دارای اتصالات بیشتر و مسیر های غیر مستقیم تر باشد در میزان افت فشار و دما اثر می گذارد.
افت دما
لوله های آب را اصولا برای انتقال جریان آب با حفظ شرایط که از منبع آب دارند طراحی کرده اند. یکی از شرایط مهمی که جریان های آب دارند دمای آنها است. هر چه سیستم های لوله کشی بتوانند دمای آب را تا رسیدن به محل مصرف آن، ثابت نگه دارند این شبکه کاراتر خواهد بود. لوله های پروپیلن در این زمینه دارای رتبه خوبی بوده و دمای آب را حد اقل در فواصل مربوط فضای یک آپارتمان با افت کمی انتفال می دهد.
عوامل تهدید کننده دمای آب در لوله ها
از لحاض عملی چند عامل دمای آب را هنگام جریان در لوله ها تهدید می کند. یکی از این عوامل جنس لوله می باشد. دما همانند الکتریسیته توسط اجسام رسانا منتقل می شود. از میان مواد رسانا فلزات مهمترین رسانا هستند. پس اگر لوله های ما از جنس فلز باشند افت دمای بیشتر دور از انتظار نیست. طراحان لوله های پلیمری با در نظر گرفتن این موضوع اقدام به تولید لوله هایی کرده اند که در آنها از مواد نارسانا استفاده شده است. لوله های پلی پروپیلن یا تک لایه از ماده ای نارسانا تشکیل یافته اند که کمترین میزان هدر رفت دما را در طول مسیر جریان از خود نشان می دهند.
از عوامل دیگر می توان به زمان باقی ماندن آب و سرعت حرکت جریان اشاره کرد. پس هر چه آب گرم در زمان بیشتری در مجاری بدون حرکت باقی بماند یا سرعت حرکت آب کمتر باشد افت دمای آب بیشتر خواهد بود. ضخامت غشای لوله ، فشردگی مولکولی بدنه لوله و چندین عامل دیگر می توانند در زمینه افت دما موثر باشند. لوله های پلی پروپیلن به گونه ای طراحی شده اند که بتوانند متناسب با نیازهای اماکن مسکونی و اداری عمل کرده و افت دمای آب را تا حد زیادی به تعقیب بیندازند.
افت فشار
در کنار افت دما، افت فشار آب از دیگر مسائل مهم در تولید لوله های انتقال آب می باشد که بی توجهی به آن می تواند منجر به تولید لوله های بی کیفیت شده که شکایت کاربران را به دنبال خواهد داشت.
صیقلی بودن :
لایه درونی لوله های انتقال آب باید تا جایی که امکان دارد صیقلی و صاف باشند تا در مسیر جریان آب خللی ایجاد نکنند. هر چه سطح داخلی لوله های که محل رژه ملکولهای آب است صافتر باشد جریان آب با موانع کمتری مواجه شده و جریان مطلوب تری ایجاد خواهد شد. لوله های پروپیلن از این لحاض بسیار مطلوب بوده ، سطح هموار و صیقلی درون آنها کمترین مقاومت و مزاحمتی در مسیر جریان آب ایجاد نمی کند.
جرم آب:
آب های هر منطقه جغرافیایی ، از نظر داشتن املاح موجود در آنها با یکدیگر متفاوت هستند. این املاح هنگامی که وارد شریان لوله می شوند شروع به ته نشین شده کرده و در طول زمان باعث ایجاد جرم در درون لوله می شوند. این جرمها ، سطح مقطع داخلی لوله را کوچکتر کرده و در نهایت سبب افت فشار آب می شوند. البته این مسئله به جنس لوله ارتباط مستقیم دارد. لوله های پرپیلن دارای جنس خاصی هستند که در مقابل چسبیدن املاح جلوگیری کرده و اجازه تشکیل جرم را در درون خود نمی دهند. به همین خاطر میزان جرم گیری لوله های پروپیلن از لول های فلزی کمتر است.
افت فشار و ارتباط آن با دمای آب:
آزمایشهای روزمره نشان می دهد که هر چه دمای آب بیشتر باشد میزان رسوب گیری آب نیز بیشتر است. احتمالا دمای آب سبب جدا شدن مولکولهای املاح از ملکلول های آب شده و ذرات املاح را به یکدیگر می چسباند . این املاح وقتی به یکدیگر می چسبند بزرگتر شده و همین عامل سبب ته نشین شده آنها می شود. خوشبختانه، سطح صیقلی و جنس خاص لوله های پلیمری اجازه جا خوش کردن این املاح متحد شده در درون خود را نمی دهند و تا حد امکان آنها را از خود عبور می دهند.
کلمات کلیدی: افت فشار آب – افت دمای آب – آب لوله کشی – آب آشامیدنی – لوله های پلی پروپیلن
