مدیریت آبیاری در مزارع پیاز خوراکی

آموزش آبیاری مزارع پیاز

 

پیاز دارای سیستم ریشه ای سطحی است که در عمق ۳۰ سانتی متری خاک متمرکز می شود. یک بوته پیاز حدود ۲۰۰-۳۰۰ ریشه تولید می کند که قطر آن بین نیم تا دو میلی متر است. نزدیک به ۱۰۰ درصد جذب آب از منطقه ۳۰ تا ۵۰ سانتی متری سطح خاک صورت می گیرد. پیاز مانند اکثر محصولات صیفی به کمبود آب حساس بوده و برای داشتن عملکرد زیاد، تخلیه آب خاک نباید از ۲۵ درصد آب قابل استفاده پیاز تجاوز کند. مقدار آبی که بالاتر از نقطه پژمردگی دایم و در تمام محدوده رطوبت موجود در خاک تا حد ظرفیت زراعی قرار دارد به عنوان رطوبت قابل استفاده شناخته شده و می تواند توسط گیاه استفاده شود.

تحقیقات انجام یافته در سطح بین المللی و ملی نشان می دهد کارایی مصرف آب توسط پیاز با سیستم های مختلف آبیاری متفاوت است. کارایی مصرف آب پیاز با کاربرد سیستم قطره ای زیرسطحی برابر ۱۰۶۷، با سیستم قطره ای ۸۶۴، با سیستم بارانی ۸۵۰ و با سیستم های آبیاری سطحی بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم بر یک سانتی متر آب بدست آمده است.

بدیهی است سیستم های آبیاری سطحی در کشت پیاز به دلیل داشتن سطح تبخیر زیاد، نیاز آبی بیشتری نسبت به سیستم های بارانی و قطره ای خواهند داشت. نیاز آبی پیاز به روش کشت نیز بستگی دارد به طوریکه نیاز آبی پیاز در حالت کشت نشایی معمولا کمتر از کشت مستقیم بذر است.

زمان شروع و خاتمه آبیاری پیاز

در زمان کاشت، آبیاری پیاز باید به طریقی انجام شود که سرعت زیاد جریان موجب جابجایی و انتقال بذر پیاز از محل خود نشود. پیاز دارای سیستم ریشه ای سطحی، کم عمق و ظریف است و به ویژه تا سبز شدن آن، باید به دفعات متعدد با مقدار کم آب، آبیاری شده و رطوبت کافی در دسترس جوانه ها قرار گیرد. چون رطوبت یکنواخت و مداوم در طول دوره رشد برای رشد پیاز بسیار مفید است. پیاز نیاز به آبیاری سبک و متناوب دارد که همزمان با مصرف ۲۵ درصد کل آب قابل استفاده خاک از ۳۰ سانتی متری عمق خاک، باید انجام شود. تعیین دوره مناسب آبیاری تابع خصوصیات فیزیکی خاک، میزان رطوبت خاک، میزان رطوبت خاک و نیاز آبی گیاه است. دوره آبیاری پیاز در اوایل رشد بین ۲ تا ۴ روز در نظر گرفته می شود. برای داشتن محصولی با کیفیت و کمیت مناسب باید آبیاری در حد نیاز و کفایت انجام شود. چون آبیاری بیش از حد علاوه بر کاهش رشد محصول، بالا رفتن هزینه تولید، هدر رفت آب، کاهش کارایی مصرف آب و کاهش خاصیت انبار داری محصول می شود.

کمبود آب نیز علاوه بر کاهش عملکرد محصول، موجب شکافته شدن، برهنه شدن، دوقلو شدن و تندی پیاز ها می شود. چون پیاز به صورت خام نیز مصرف می شود آبی که برای آبیاری آن در نظر گرفته می شود نباید هیچ گونه آلودگی داشته باشد. بنابراین استفاده از فاضلاب شهری و صنعتی بدون تصفیه های لازم فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک برای پیاز کاری مناسب و مجاز نمی باشد.

زمان قطع آبیاری پیاز

زمان قطع آبیاری پیاز یکی از مهم ترین مسایلی است که فرایند پس از تولید این محصول را تحت تاثیر قرار می دهد. متاسفانه در برخی از نقاط برای افزایش وزن محصول، مزرعه پیاز قبل از برداشت محصول آبیاری می شود که پیامد های این اقدام را می توان به طور خلاصه چنین بیان کرد:

الف) آبیاری قبل از برداشت پیاز موجب نفوذ آب از طوقه پیاز به داخل آن شده و باعث کاهش خاصیت انبار داری آن می شود. قسمت عمده ضایعات پیاز مربوط به انبارداری آن است.

ب) آبیاری قبل از برداشت موجب نرسیدن و ایجاد غده های پشل یا گردن کلفت می شود.

ج) آبیاری اضافی موجب بالا رفتن هزینه تولید و هدر رفت آب می شود.

د) آبیاری اضافی ممکن است موجب رشد مجدد ریشه پیاز شود.

کارشناسان سازمان جهانی خواروبار و کشاورزی زمان مناسب برای قطع آبیاری را ۱۵ تا ۲۵ روز قبل از برداشت توصیه کرده اند. قطع آبیاری در زمان مناسب موجب انتقال مواد غذایی برگ ها و اندام های هوایی به غده ها شده و در نتیجه موجب افزایش بازدهی محصول می شود.

یک کامنت
  • حسین پورفلاحی
  • October 20, 2020 at 8:20 pm

سلام
وقت شمابخیر
خوشحالم که هستید

یک پیام بگذارید
پست الکترونیک شما منتشر نمی شود
تمام فیلدهای ستاره دار می بایست پر شوند *

× عضویت در گروه تلگرام کشاورزی پادیاب