در میان گیاهان گوناگون، گل محمدی، مقاومت نسبتا زیادی به کم آبی دارد و با توجه به وضعیت آب موجود در هر روستا یا منطقه، فاصله بین دو آبیاری به طور میانگین بین ۷ تا ۲۰ روز تغییر می کند. توصیه می شود در دو سال اول که سال های استقرار بوته ها هستند حداقل هر ۱۵-۱۲ روز یک بار آبیاری گل محمدی انجام شود. پس از آن می توان دور آبیاری را بیشتر کرد. دوره آبدهی گلستان از اسفند ماه آغاز و تا میانه فصل پاییز ادامه دارد و در زمستان نیز با توجه به موقعیت آب و هوایی مناطق کاشت، یک یا دو بار برای یخ آب، آبیاری می گردد. لیکن در برخی مناطق به سبب سرمای شدید زمستان همراه با بارندگی و یخبندان های پی در پی از آبیاری زمستانه برای یخ آب خودداری می شود. با توجه به اینکه بیشترین میزان آب مورد نیاز درختچه های گل محمدی در طول دوره گلدهی آن می باشد، باید تا آن جا که امکان پذیر است فاصله دوره های آبیاری در این زمان کم شود. عدم رعایت مسأله مذکور سبب ضعیف شدن و ریزش گل ها و نیز افت کیفیت محصول خواهد شد.
در پهنه ها و مناطق کشت گل محمدی، بیشتر گلستان ها به وسیله آب شیرین آبیاری می شود، لیکن آب آبیاری شور در برخی از پهنه ها تأثیر چندانی در کیفیت محصول نداشته است. بدیهی است شوری بیش از حد آب می تواند اثر منفی بر کیفیت یا کمیت محصول ایجاد نماید. کاشت و پرورش گل محمدی بیشتر آبی می باشد هر چند در برخی مناطق دیم کاری نیز رواج دارد.
نتایج یک پژوهش در کاشان نشان داده است، سه نوبت آبیاری سطحی گلستان در فصل رشد، کافی نبوده و به صورت معنی داری باعث کاهش عملکرد می شود، در حالیکه با چهار یا پنج نوبت آبیاری، میزان محصول افزایش می یابد. اگر چه آبیاری سطحی، روش معمول آبیاری گلستان ها در مناطق مختلف کشور است اما باید توجه کرد که این روش قطعا بهترین روش آبیاری نیست. با توجه به بحران کم آبی که در مناطق مختلف کشور وجود دارد به نظر می رسد باید در احداث گلستان های جدید، روش های آبیاری سنتی و قدیمی به روش های جدید تر ارتقا یابد. این کار نه تنها باعث صرفه جویی قابل توجه در مصرف آب می گردد، بلکه پژوهش ها نشان داده است باعث افزایش عملکرد نیز می گردد. هم اکنون می توان آبیاری قطره ای را برای گلستان های تازه احداث شده توصیه نمود. در این روش آبیاری به علت مدیریت مناسب تر مصرف آب، می توان منابع آب در دسترس را برای سطوح گسترده تر و دفعات آبیاری بیشتر مورد استفاده قرار داد. در این باید توجه کرد، یکی از مشکلات آبیاری قطره ای به ویژه در مواقعی که شوری (EC) آب بالا باشد، گرفتگی قطره چکان هاست که نیازمند پاکسازی قطره چکان ها در فواصل زمانی منظم است. خوشبختانه با ابداع قطره چکان های جدید در سیستم های آبیاری قطره ای این مشکل به میزان زیادی مرتفع شده است. از سوی دیگر تبدیل سیستم آبیاری گلستان های گل محمدی که سالیان متمادی بوته های آن از طریق آبیاری سطحی آبیاری می شده اند به آبیاری قطره ای نیز نمی تواند کاری کاملا صحیح باشد. اما در صورت انجام چنین کاری می توان با انجام ۳-۲ آبیاری سطحی عمقی در سال های اولیه تبدیل سیستم آبیار، این مشکل را به میزان زیادی مدیریت نمود. در مناطقی که آب آبیاری دارای EC بالا است باید توجه داشت که، حداقل یک مرتبه در فصل رشد به منظور شسته شدن پایه های نمکی تجمع یافته در سطح خاک، یک آبیاری غرقابی سنگین در گلستان انجام شود.
نتایج پژوهشی در کاشان بر روی درختچه های سه ساله گل محمدی در سطحی برابر ۱۰۰۰ متر مربع برای مقایسه آبیاری سطحی و آبیاری قطره ای نشان داد، میزان گل تازه برداشت شده از قسمت تحت آبیاری قطره ای، معادل ۱۲۹۰ کیلوگرم در هکتار و در قسمت آبیاری سطحی، معادل ۷۸۰ کلیوگرم در هکتار بوده است. از سوی دیگر میزان آب مصرفی در قسمت تحت آبیاری قطره ای معادل ۳۳۸۰ متر مکعب و در قسمت تحت آبیاری سطحی معادل ۸۸۰۰ متر مکعب بوده است که نزدیک به ۶۲% صرفه جویی در مصرف آب را نشان می دهد.
