۱) آبیاری چای
آبیاری چای ممکن است برای کاهش اثرات خشکی شدید لازم باشد. آبیاری کمک می کند تا گیاه چای نظم تولید خود را بعد از یک دوره سرد بدست آورد و باعث کاهش نرخ تلفات بعد از برداشت گیاه می گردد.
مقدار آبیاری چای بستگی به کمبود آب، ذخیره آب مفید در خاک و میزان تبخیر خواهد داشت.
آب باید تجزیه شود و ترکیبات شیمیایی آن آزمایش گردد و هر ماده سمی و یا نمک های معدنی زیاد آن مشخص شود. ذخیره آب بر اساس نیازها متفاوت است.
۲) احداث باغ چای
برای احداث باغ چای تمام خزانه ها، قطعات چایکاری، ساختمان ها، محل های مسکونی و ساختمان های اداری نظیر انبارها، گاراژها و محل تدارکات باید قبل از احداث باغ چای طراحی شود. مزرعه باید نزدیک جاده باشد. مزرعه تحت کشت باید دارای جاده های ارتباطی مناسب باشد. حدودا برای هر ۱۰ تا ۱۲ هکتار سطح زیر کشت سنتی چای و یا برای هر ۱۲ تا ۱۵ هکتار سطح زیر کشت صنعتی چای، یک کیلومتر جاده لازم است. برای کشت های روستایی چای، برای هر ۵ هکتار ۱ کیلومتر جاده کشی لازم می باشد.
میزان شیب این نوع جاده ها نباید بیش از ۸ درصد باشد. قطعات کاشت می تواند به ابعاد ۱۵ تا ۲۰ هکتار باشد.
۳) انتخاب محل کشت چای
محل کشت چای باید با دقت انتخاب شود. در انتخاب محل کشت چای شرایط بوم شناسی آب و هوایی، شرایط طبیعی زمین، گیاهانی که قبلا در آن محل کشت شده است و شرایط اقتصادی-اجتماعی منطقه باید مدنظر قرار گیرد.
۴) زهکشی
خاک هایی که مرطوب و یا غیر قابل نفوذ است، کارکردن در آن ها مشکل بوده و مناسب توسعه ریشه نمی باشد. به همین علت ریشه های گیاهان در تماس با آب زیرزمینی، در این گونه خاک ها، دچار پوسیدگی ریشه می گردند.
زهکشی ضعیف خاک باعث کاهش محصول در حد ۱۵ تا ۴۰ درصد می گردد. لذا لازم است که سیستم زهکشی مناسب را در خاک ایجاد نماییم تا از تجمع آب در اطراف منطقه ریشه جلوگیری شود. این کار باعث کنترل سطح آب زیرزمینی می گردد. ایجاد کانال زهکشی، نهرهای طبیعی و یا کانال های مصنوعی موجب جمع آوری و خروج آب اضافی از زمین می گردند.
۵) تراکم بوته و ترتیب کاشت
تراکم کاشت در سطح، عاملی تعیین کننده جهت محاسبه میزان عملکرد چای می باشد. سطح کاشت مناسب مورد نیاز برای گیاه چای بستگی به قدرت رویشی گیاه، خاک، اسکلت گیاه و حاصلخیزی خاک دارد.
اولین کاشت چای در هندوستان و اندونزی با تعداد ۳۰۰۰ گیاه چای در هکتار انجام گرفت. این نوع کشت که به صورت ردیفی بوده است از سال ۱۸۷۳ رسم شده و عمل می گردد. در حال حاضر تراکم کشت تغییر یافته و تعداد بوته چای کمتر از ۷۵۰۰ بوته در هکتار، کاشتی غیر اقتصادی تلقی می گردد. رایج ترین نوع تراکم، از ۱۰۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰ گیاه در هکتار متغیر است.
کاشت بوته با تراکم کمتر باعث افزایش محصول در هر تک بوته می گردد. در مقابل، افزایش تراکم، باعث کاهش محصول هر تک بوته می گردد.
مزرعه چای با تراکم بیشتر بوته در هکتار به طور مشخصی دارای تولید بیشتری نسبت به تراکم کمتر است.
می توانید اطلاعات تکمیلی در ارتباط با کشت چای را در کتاب چای کاشت، داشت، برداشت مطالعه فرمایید.
