به طور کلی آب آبیاری بدون املاح نیست و هیچ گیاهی بدون جذب املاح قادر به رشد و نمو نیست. هر گیاهی بسته به میزان تحمل آن نسبت به کل املاح موجود در آب آبیاری یا خاک واکنش متفاوتی نشان می دهد. شناسایی واکنش گیاهان نسبت به شوری های ایجاد شده در خاک کمک شایانی در مدیریت پایدار استفاده از آب شور در کشاورزی است. هدف از این نوشتار ضمن شناخت مسائل مبتلا به شوری، صرفه جویی در مصرف آب غیر شور و استفاده پایدار از آب شور برای تولید گندم است.
به طور کلی شوری آب آبیاری یک مشکل لاینحل نیست. به طور طبیعی شوری آب عمدتا محصولات تابستانی را تحت تأثیر قرار می دهد، در حالیکه، گیاهان زمستانی بسته به میزان بارندگی و سطح شوری اولیه خاک در فصل پاییز واکنش مناسب تری نسبت به شوری آب آبیاری دارند. شرایط فوق در بسیاری از مناطق ایران حاکم است. مراحل اولیه رشد گیاهانی نظیر گندم، جو و کلزا عموما مطابق با ریزش های جوی بوده و نیاز آبی با باران مرتفع می شود. آبیاری تکمیلی در مراحلی از رشد صورت می گیرد که گیاهان فوق به شوری مقاوم تر می شوند.
در این نوشتار ابتدا با بیان ساده به شناخت مختصری از آثار شوری روی خاک، گیاه و محیط زیست پرداخته شده و سپس تجربه های استفاده از آب شور در مناطق مختلف دنیا مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت روش های اجرایی و مدیریتی استفاده از آب شور برای تولید گندم ارائه می شود. این نوشتار می تواند برای کارشناسان و مروجان بخش کشاورزی و همچنین کشاورزان مفید باشد.
متن فوق مقدمه ای بر استفاده از آب شوربرای آبیاری گندم می باشد. برای دانلود این مقاله روی آیکون روبرو کلیک کنید 
