بذر ریحان(سبز و بنفش) شرکت پاکان بذر دارای خلوص 97 درصد و قوه نامیه 85 درصد است. این بذر در بهار و زمستان کشت می‌شود و عمق لازم برای آن یک سانتی‌متر می‌باشد.
ريحان يك گياه مهم دارويي از خانواده نعناعيان Lamiaceae است كه نام علمي آنOcimum basilicum نام گونه ريحان از کلمه يوناني basileus، به معني پادشاه گرفته‌شده است، نام گونه مذكور Basilicum نام‌گذاری شده است. نام جنس آن نيز از کلمه یونانی okimon به معني خوشبو گرفته‌شده است می‌باشد. گياهي یک‌ساله و علفي است كه تنوع زيادي در سطح مورفولوژي دارد. منشأ اين گياه هند، ايران و افغانستان گزارش‌شده است. آن را در فارسی «شاهِسپَرَم» و «شاهسپرغم» و ناز بو نیز گفته‌اند.
ریشه ریحان طولی به‌اندازه 10 تا 16 سانتی‌متر دارد و مستقیم و مخروطی و دارای ریشک های جانبی فراوانی است. ساقه این گیاه مستطیلی شکل و مستقیم است و در بعضی نقاط دارای انشعاباتی می‌باشد. ارتفاع این گیاه بسته به شرایط اقلیمی محل رویش متفاوت و بین 40 تا 60 سانتی‌متر می‌باشد. برگ‌ها پهن به‌صورت متقابل بر روي ساقه و به رنگ سبز و کناره‌های آن صاف و فاقد دندانه است. گل‌ها كوچك و به رنگ سفيد يا صورتي روشن است.
ریحان معمولاً در ایران به دو صورت ریحان بنفش و سبز می‌باشد که علت این نام‌گذاری رنگ برگ و گل‌های آن می‌باشد.
ريحان گياهي است روزبلند و حساس به سرما نور كامل خورشيد و هواي گرم رشد می‌کند و قادر به تحمل تنش خشكي نمی‌باشد. ريحان در خاک‌هایی با مقادیر متوسط تا زیاد ترکیبات هموسی و دارای زهکشی به خوبی رشد می‌کند. pH مناسب براي ریحان6/4 می‌باشد البته ذکر این نکته ضروری است که محدوده ph ریحان بین4/6 تا 5/4 می‌باشد. ریحان در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر به خوبی و به‌صورت خودرو رشد می‌کند.
نحوه کاشت بذر ریحان
زمینی که ریحان در آن کشت می‌شود دارای خصوصیاتی مانند هوای گرم و نور کافی است. ریحان در طول دوره رویش نیازمند آب کافی است. این گیاه به‌طور غالب با استفاده از بذر تکثیر پیدا کرده و برای جوانه‌زنی نیازمند حداقل 18 تا 20 درجه سانتی گراد می‌باشد. بذرها بعد از 8 تا 14 روز در محیط خارجی و در گلخانه بین 14 تا 20 روز برای جوانه‌زنی لازم دارند. معمولاً این گیاه را به دلیل حساسیت به سرما بعد از پایان یافتن سرمای زمستانی(فصل بهار) کشت می‌کنند. همچنين به مواد و عناصر غذايي كافي نيازمند است. خاك مناسب براي كاشت ريحان، خاک‌هایی با بافت متوسط يا خاک‌های لؤم شني با مقادير فراوان تركيبات هوموسي است.
ریحان پتانسیل بالایی برای جذب عناصری مانند پتاسیم و سدیم دارد و معمولاً در طول دوره رشدی به کود پتاسیم نیاز دارد. از ویژگی‌های کود پتاسه می‌توان به افزايش طول گياه، افزايش سرشاخه‌ها و بالا رفتن بازده محصول اشاره کرد. دو عامل مهم دیگر که بر رشد گیاه ریحان تأثیر می‌گذارد تراكم كاشت و كود نيتروژن می‌باشند. این دو عامل به‌صورت غیرقابل‌تفکیک بر: 1. عملكرد كيفي 2. عملکرد كمي، گياه ريحان تأثیرگذار هستند. اين دو عامل باعث سبب افزايش عملكرد ماده خشك می‌شوند.
علف‌های هرز: مهم‌ترین علف هرز موجود در مزارع ریحان سس می‌باشد که نقش بسزایی در کاهش کمی و کیفی محصول دارد.
مهم‌ترین بیماری ریحان پژمردگی فوزاریومی است. علاوه بر این بیماری‌هایی مانند لکه برگی، کپک خاکستری و مرگ گیاه چه نیز دیده می‌شود.
مهم‌ترین آفات ریحان عبارتند از شته، سوسک ژاپنی و سفید بالک.
برداشت ریحان زمانی صورت می‌گیرد که گیاه دارای 6 تا 8 برگ حقیقی باشد. البته باید در نظر گرفت که وجود گل در برگ‌های برداشته‌شده باعث کاهش کیفیت محصول می‌شود و به‌محض مشاهده گل در گیاه باید سریعاً گیاه را برداشت کرد.
ريحان همانند ساير گياهان خانواده نعناع منبع تركيبات حلقوي و اسانس است كه دافع حشرات بوده و عملكرد ضد انگلي، ضد باكتريايي، ضد قارچي و آنتی‌اکسیدانی دارد. ريحان با تحريك سيستم ايمني، توليد پادتن را 20درصد افزايش می‌دهد.
اثر ريحان روي اندام‌های بدن:
درمان نيش حشرات، دافع حشرات بوده و اثر نيرو بخشي روي پوست دارد. درمان نقرس، درد ماهیچه‌ای و روماتيسم. درمان برونشيت، سرفه، درد گوش و ورم سینوس‌ها.
