کارلا از خانواده کدوئیان است، کارلا در واقع به ظاهر مثل خیار است با تعدادی زگیل که روی سطح میوه آن قرار دارد. با وجود اینکه طعم آن تلخ است، از کدوهای مغذی محسوب می شود. علاوه بر آن سبزی متنوعی است و مصارف چند بعدی دارد، گیاهی است که از ریشه، ساقه، برگ، میوه و تخم آن استفاده غذایی و دارویی عدیده ای می شود.

میوه کارلا وقتی هنوز نارس است، خورده می شود چون وقتی میوه اش می رسد، هم برای انسان و هم برای حیوانات سمی می شود.

برای مصرف میوه کارلا باید به روشی که بعدا شرح داده می شود، ابتدا تلخی آن را ملایم نمود و سپس به عنوان سالاد، یا پخته شده آن را میل نمود.

اقلیم و خاک مناسب

کارلا بستری مشابه سایر کدوئیان نیز دارد. به طور طبیعی به صورت یک ساله کشت می شود. اما در زمستان در بعضی مناطق به صورت دائمی، نوع وحشی آن نیز می روید.

کارلا نیاز به دمای حداقل معادل ۱۸ درجه سانتی گراد برای رشد دارد. اما دمای مطلوب در محدوده ۲۴ تا ۲۷ درجه سانتی گراد می باشد. این گیاه نسبت به سایر کدوها از تحمل دمای بالا برخوردار است اما در زمستان و یخبندان ها آسیب پذیر بوده و گیاه از بین می رود.

کارلا در انواع خاک ها رشد می کند اما خاک شنی لومی به خوبی زهکشی شده برای کشت در هوای آزاد خوب است.

آماده سازی بستر

برای آماده سازی بستر زمین باید شخم زده شود، سپس دیسک کشیده و به جوی و پشته تبدیل شود. برای بستر خشک، ارتفاع پشته ها باید ۲۰ سانتی متر باشد و برای بستر مرطوب باید ارتفاع پشته ها ۳۰ سانتی متر باشد. فاصله بین جوی ها حدود ۱۵۰ سانتی متر و عرض پشته ها ۹۰ سانتی متر باشد.

کاشت کارلا

روش درست کاشت، همان روش عمومی کاشت کدوها می باشد. در اقلیم های خیلی سرد، بهتر است قبلا در یک گلخانه کاشت شوند و سپس در هوای مناسب به زمین اصلی منتقل گردند.

روش اول – کاشت مستقیم بذر در مزرعه

برای کاشت بذرها هر ۵۰ سانتی متر چاله ای ایجاد می کنیم. فاصله بین ردیف ها هم باید ۳ متر باشد. در داخل چاله ها تعداد ۲ تا ۳ بذر به عمق ۲ سانتی متر کاشته می شود. وقتی بذر در خاک های گرم، کاشته می شود، گیاه طی یک هفته و حتی کمتر از آن سر از خاک در می آورد و تا زمانی که چهار برگی می شود گیاه ضعیفی است.

برای کاشت مستقیم بذر، در هر هکتار نیاز به ۲.۵ تا ۳ کیلوگرم بذر می باشد. بذرها شب قبل از کاشت باید در آب خیسانده شود.

ترجیح داده می شود تا در هر هکتار تعداد ۶۵۰۰ تا ۱۱۰۰۰ عدد نهال کشت شود. در حالت فشرده تر در هر قطعه ۵۰×۵۰ سانتی متر حدود ۴۰۰۰۰ نهال مورد کاشت قرار می گیرد.

روش دوم – تهیه نهال قابل انتقال (کاشت غیر مستقیم)

در کشت غیر مستقیم، هر دانه بذر را در یک گلدان پلاستیکی کوچک می کارند. نصف گلدان را خاک و نصف دیگر را با ترکیبی از شن، کمپوست و پوشال برنج پر می کنیم.

تعداد ۲ تا ۳ دانه بذر در هر گلدان کاشته و هر روز صبح آبیاری می نمایند به نحوی که رطوبت کافی در خاک گلدان وجود داشته باشد و گِل نشود. تا ۴و ۶ برگی، گیاهان ضعیف هستند.

نهال ها بعد از ۱۵ تا ۲۰ روز در حالی که ارتفاع آن ها ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر شده، آماده انتقال می باشند. حال بایستی نهال ها را از گلدان ها خارج نموده و به زمین اصلی انتقال داد و با همان شرایط و فواصلی که در روش کاشت مستقیم ذکر شد، مورد کشت قرار گیرد.

هرس

از بوته کارلا، شاخه های زیادی منشعب می شود که خیلی از آن ها تولیدی در بر نخواهند داشت، این شاخه ها باید قبل از رسیدن به قسمت های بالا هرس شوند. تحقیقات نشان داده است چنانچه حدود ۱۰ گره بارور برای هر بوته گذاشته شود نتیجه بهتری خواهد داد.

چنانچه بوته ها هرس نشوند، هربوته حدود ۱۰ تا ۴۰ گره بارور تولید می کند و ۰.۵ تا ۲ متر بالا می رود.

کوددهی

کارلا برای تغذیه به میزان مناسبی کود طبیعی و شیمیایی نیاز دارد. میزان کود مورد نیاز به نوع خاک و میزان مواد آلی موجود در آن بستگی دارد.

برای به دست آوردن عملکرد مناسب، ترکیب ۱۰:۱۰:۱۲ از NPK تجربه شده و بستر خوبی برای کاشت ایجاد می نماید.

مرکز تحقیق و توسعه سبزیجات آسیا، برای خاک های شنی، میزان کود برای کارلا را در چهار مرحله و کلا به میزان ۱۸۴ کیلوگرم ازت خالص، ۱۱۲ کیلوگرم فسفر خالص و ۱۲۴ کیلوگرم کود پتاسیم خالص توصیه نموده است.

برای خاک هایی با بافت سنگین و رسی، مقداری فسفات، یک سوم اوره و پتاس باید قبل از کاشت به صورت پاشش، یا نزدیک بوته ها به صورت نواری در عمق چند سانتی متری مورد استفاده قرار گیرد.

تعادل میزان ازت و فسفر باید در دو یا چند نوبت رعایت شود. باید توجه شود که تا وقتی بوته ها چهار تا شش برگی هستند به آن ها کود داده نشود. بعد از دو هفتگی کوددهی را باید شروع نمود.

آبیاری کارلا

کارلا تحمل خشکی را ندارد. باید محیط ریشه تا عمق ۵۰ سانتی متری مرطوب نگه داشته شود. آبیاری از طریق جوی ها هر ۱۰ روز یک بار در فصول سرد و خشک و هر هفته در فصول گرم و خشک صورت می گیرد.

به هنگام بارندگی، باید زهکش های مناسبی وجود داشته باشد تا رشد گیاه دچار مشکل نشود. در مناطقی که با محدودیت آب مواجه هستند، آبیاری و تغذیه قطره ای موثرترین روش می باشد.

داشت و برداشت کارلا

کارلا به هنگام برداشت نیاز به مراقبت های ویژه ای دارد. بایستی مواظب باشیم که میوه ها خیلی بزرگ و تلخ نشود. به طور معمولی ۱۵ تا ۲۰ روز بعد از گلدهی و یا ۷۰ تا ۸۰ روز بعد از کاشت در حالی که طول میوه ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر می باشد، زمان مناسبی برای برداشت می باشد، البته در برداشت باید به نوع مصرف توجه داشت.

میو ها باید سبز روشن، نازک و آبدار و تخم ها سفید و نرم باشند و برداشت باید توسط قیچی باغبانی یا چاقوی تیز انجام شود. چنانچه میوه خیلی بزرگ شود، اسفنجی، تلخ، زرد یا نارنجی و ترک خورده می شود.

میوه کارلا را باید از سایر میوه ها نظیر موز، آناناس و سیب جدا نگهداری نمود چون مقدار زیادی اتیلن که نوعی هورمون رساننده است، دارند.

برای آشنایی بیشتر با گیاه کارلا کتاب  زیر را مطالعه فرمایید:

کلمات کلیدی: کارلا ، کاشت کارلا ، درمان دیابت ، کارلا موثر در درمان دیابت

گیاه کارلا گیاهی است که نام خود را از یک کلمه لاتین به معنی گزش و تلخی گرفته است. این گیاه از خانواده کدوئیان و ظاهر آن شبیه خیار است و تعدادی زگیل بر روی سطح میوه آن قرار داد. با وجود اینکه کارلا طعمی تلخ دارد از کدوهای مغذی به حساب می آید. این گیاه، گیاهی موثر در درمان دیابت بوده و مصرف آن برای مبتلایان این بیماری پیشنهاد می شود.

علاوه بر آن ، این گیاه سبزی متنوعی نیز می باشد و مصارف چند بعدی دارد. این گیاه شامل ریشه ، ساقه ، برگ ، میوه و تخم است که هر کدام از آنها موارد استفاده غذایی و دارویی فراوانی دارد. میوه کارلا به صورت نارس مصرف می شود، چون وقتی که میوه آن رسیده شود هم برای انسان و هم برای حیوانات سمی می گردد.

 برای مصرف میوه کارلا باید ابتدا تلخی آن را ملایم نمود سپس به عنوان سالاد یا پخته شده میل کرد. با وجود تایید منابع غنی و فروان علمی و اثبات اثرات شگفت انگیز این گیاه ، کشور ما هنوز کارلا را به خوبی نمی شناسد و از اثرات دارویی آن محروم مانده است.

 کارلا بومی چه کشورهایی است؟

کارلا ، یک میوه قدیمی و بومی مناطق گرمسیری دنیا بوده و در حال حاضر نیز از میوه های گرمسیری به حساب می آید. این گیاه بومی هندوستان و جنوب چین است و در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری یافت می شود. این میوه بومی کشورهای جنوب و شرق آسیا نیز می باشد و در سریلانکا ، ویتنام و تایلند نیز یافت می گردد. البته اخیرا کارلا در ایران نیز به صورت تجربی مورد کشت قرار گرفته و نتیجه خوبی از کشت نمونه هندوستانی آن بدست آمده است.

ارقام کارلا

ارقام زیادی از کارلا به صورت هیبریدی و معمولی وجود دارد. ارقام هیبریدی و ارقامی که به گرده افشانی نیاز دارند ، در دسترس هستند و از راندمان بالایی برخوردارند ، اما بذر آن گران  است و فقط برای یک بار کشت استفاده می شود.

برخی از ارقام کارلا

رقم لارج تاپ : این رقم بیشتر در جنوب چین یافت می شود و میوه آن در قسمت سر ، دایره ای شکل و بلند است.

رقم هیبرید وایت پیرل : این رقم هیبرید ، به رنگ سفید زیبایی است و برای باغچه و حیاط منزل بسیار جذاب و  خوش طعم است.

رقم اسمال بیبی تی اچ : این رقم بی نظیر است و میوه کوچک آن در اندازه های ۴۰ تا ۶۰ گرم برای دلمه و پخت دستی مناسب است.

برای معالعه بیشتر کتاب زیر را مطالعه فرمایید.

کلمات کلیدی : کارلا ، گیاه کارلا ، ارقام کارلا، رقم لارج تاپ ، رقم اسمال بیبی تی اچ ، گیاهان بومی مناطق گرمسیری، گیاه کارلا برای درمان دیابت ، درمان دیابت.

خواص درمانی آلوئه ورا چیست؟ آیا آنچه در مورد خاصیت های درمانی این گیاه گفته می شود صحت دارد؟ این گیاه چه بیماری هایی را درمان می کند؟

گیاه آلوئه ورا امروزه بسیار شناخته شده و خواص درمانی آن برای بسیاری از انسان ها هویدا شده است. از خواص درمانی این گیاه ارزشمند می توان به درمان دیابت ، فشار خون، آسم و سینوزیت، بواسیر ، پوکی استخوان و … اشاره کرد.

درمان دیابت:

آلوئه ورا قند خون را کاهش می دهد. نکته بسیار جالب در این گیاه این است که طبق کشفیات محققان گیاه درمانی ، آوئه ورا می تواند آنزیم های موجود در پانکراس را فعال نماید. از جهتی این گیاه می تواند قند خون افرادی را که به دیابت دچار هستند را تنظیم و متعادل نماید.

 درمان فشار خون:

فشار خون یکی از مشکلاتی است که افراد چاق را بسیار رنج می دهد. تحقیقات متعدد نشان می دهد که مصرف روزانه آلوئه ورا می تواند با الیاف سلولوزی همراه و مخلوط شده و خون را پالایش و تصفیه نماید. به همین خاطر می تواند فشار خون را تنظیم نموده و متعادل سازد.

درمان بیماری های کلیوی و دفع سنگ کلیه:

خوردن آلوئه ورا سبب دفع سنگ کلیه شده یا اندازه قطر سنگ را کوچکتر می نماید. سنگ های کلیه اصولا به خاطر اینکه باید از مجاری ادراری عبور کرده و دفع شوند، درد بسیار زیادی را در افراد ایجاد می نمایند. مصرف روزانه آلوئه ورا از تشکیل سنگ کلیه پیشگیری کرده و از بافتهای کلیه محافظت می نماید.

 درمان سینوزیت و آسم:

بخور گیاه آلوئه ورا درد سنوزیت را تسکین داده و از این گذشته استشمام بخار آب حاوی محلول آلوئه ورا برای افراد مبتلا به آسم بسیار مفید است. سینوزیت بیماری است که بیشتر قسمت پیشانی و سر و آسم مجاری تنفسی را درگیر می کند.

درمان بیماری های مربوط به روده و دستگاه گوارش:

 گیاه آلوئه ورا حداقل دارای سه اسید چرب با خاصیت ضد التهابی است که بسیار برای روده های کوچک و بزرگ و کارکرد معده مفید هستند. مصرف مداوم و منظم آلوئه ورا اثرات شفابخشی داشته و سیستم گوارش را پالایش می نماید. خاصه اینکه درمان بیماری های مربوط به روده را سرعت می بخشد.

 افزون بر آنچه گفته شد آلوئه ورا می تواند اثرات مفید دیگری همچون درمان پوکی استخوان، کمک به افراد مبتلا به بواسیر ، حاوی ماده معدنی برن، کمک به جذب کلسیم، کاهش درد گوش و چشم و… داشته باشد.

برای آشنایی بیشتر با گیاه آلوئه ورا کتاب زیر را مطالعه نمایید.

کلمات کلید: آلوئه ورا ، خواص درمانی آلوئه ورا ، درمان پوکی استخوان ، درمان بواسیر ، فشار خون ، آسم.

به نظر شما روش های آبیاری و دور آبیاری در پرورش گیاه آلوئه ورا چگونه است؟

آب یکی از مهم ترین عوامل محیطی است که تأثیر عمده ای بر روند رشد و نمو و همچنین بر میزان مواد مؤثره گیاهان دارویی تحت کشت از جمله آلوئه ورا دارد. گیاهان بر حسب نیاز به آب، به گیاهان آب رست یا رطوبت دوست و گیاهان خشک رست یا خشکی دوست تقسیم می شوند. گیاه آلوئه ورا (صبر زرد)  از گیاهان دسته دوم می باشد. گیاه آلوئه ورا از گیاهان دسته دوم می باشد. اگرچه گیاهان خشکی دوست را می توان به صورت دیم نیز کشت نمود، ولی آبیاری به طور بارزی باعث افزایش وزن خشک آلوئه ورا می شود. در حالی که در کیفیت مواد دارویی آن ها تأثیر کمی دارد.

آبیاری آلوئه ورا همانند دیگر گیاهان به عواملی چون بافت خاک، فصل زراعی، کشت مختلط، روش کاشت، روش آبیاری، وجو بادهای گرم و … در منطقه بستگی دارد. مناطقی که در مقیاس گسترده کشت آلوئه ورا صورت می گیرد، بایستی طوری آبیاری انجام شود که بازده اقتصادی داشته باشد و در ترکیبات مؤثر دارویی آن خللی وارد نشود. آبیاری در آلوئه ورا هنگامی صورت می گیرد که گیاه یک دوره خشکی را گذرانده باشد. بدین معنی که فاصله بین دو آبیاری باید خاک خشک شود. بافت سبک خاک، بادهای گرم، کشت مختلط که سبب از دست دادن آب خاک مزرعه می شوند، باعث کاهش دور آبیاری (فاصله زمانی بین دو آبدهی) و افزایش هدر رفت آب می شوند. آبیاری گیاه آلوئه ورا با روش های مختلفی مانند ثقلی (با جویچه یا فاروهای کم عمق)، قطره ای و بارانی امکان پذیر است. گزینش نوع آبیاری همان طور که گفته شد تابعی از عامل های مختلفی از جمله شیب و بافت زمین، سرعت وزش باد در منطقه و کمیت و کیفیت منابع آبی است.

با وجود کم بودن نیاز آبی آلوئه ورا، در صورت کاهش بیش از اندازه میزان آبیاری و طولانی شدن فواصل آبیاری، محتوای ژل برگ کاهش می یابد.

دور آبیاری برحسب عوامل یاد شده متغیر و بین ۱۵-۷ روز برای گیاه مناسب است. در فصل تابستان در مناطق گرمسیری همچون استان بوشهر ممکن است، دور آبیاری به ۵-۳ روز هم برسد.

در مناطق خشک که رطوبت هوا از ۵۰ درصد کمتر می باشد؛ آبیاری گیاه ضروری است. در مناطقی که میزان رطوبت بیش از ۶۰ درصد و بارندگی به میزان کافی باشد و کمینه دما ۱۰ درجه سانتی گراد باشد، گیاه می تواند به طور طبیعی مستقر شده و گسترش یابد . در صورتی که کاشت آلوئه ورا به منظور تهیه نهال صورت گیرد، آبیاری بایستی با دور ۱۰-۷ روزه انجام شود. اما اگر کاشت این گیاه به منظور برداشت برگ آن باشد، آبیاری با دور ۱۴ تا ۲۱ روزه پیشنهاد می شود.

در صورت استفاده از سایه در زمین های زراعی به هر نحو (گاهی ایجاد سایبان و گاهی با کاشت این گیاه در فواصل درختان عمیق ریشه) می توان تبخیر آب از سطح برگ و سطح خاک را کاهش داده و نیاز آبی گیاه را کاهش بخشید که در این صورت دور آبیاری افزایش می یابد.

به منظور کاهش هدررفت آب و افزایش بازده مصرفی توسط گیاه، باید روش مناسبی جهت کاشت (کرتی، جوی پشته و …) گزینش شود. در صورت استفاده از روش کرتی و غرقابی  میزان هدررفت آب بالا می باشد. با گزینش آبیاری تحت فشار می توان آب را درست به ریشه گیاه رسانده و در این روش آب در زمان طولانی تری در اختیار گیاه قرار می گیرد. در نتیجه علاوه بر کاهش هدررفت آب می توان با استفاده نکردن از سامانه های قدیمی از آب شویی موادغذایی جلوگیری کرد.

به طور کلی گیاه آلوئه ورا (صبر زرد) در همه مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری حتی در وضعیت خشکسالی پایدار هم رشد کرده و نیاز آبی کمی دارد. البته برای به دست آوردن محصول تجاری با کیفیت مناسب در طی فصل خشک گیاه به آبیاری و کوددهی مطلوب نیاز دارد.

گیاه آلوئه ورا را می توان در مناطق گرم و مرطوب (میزان رطوبت مهم می باشد) و یا گرم و خشک در فضای آزاد کشت کرد (در صورتی که در هیچ یک از ماه های سال دمای منطقه به زیر ۲ درجه سانتیگراد نرسد). بهتر است محل گزینش شده برای کشت آلوئه ورا دارای رطوبت نسبی بالا و بدون بادهای گرم باشد، زیرا هرچه رطوبت نسبی در منطقه بالاتر رود سبب کاهش میزان تبخیر می شود و همچنین از تابش مستقیم نور خورشید در طول روز می کاهد و در کل باعث می شود که گیاه در فصول گرم سال، سبزینگی برگ های خود را حفظ کند و دیگر این که باعث کاهش بارهای آبیاری در طول سال و افزایش رشد می شود.

می توانید اطلاعات تکمیلی در ارتباط با پرورش آلوئه ورا (گیاه صبر زرد) را در کتاب آلوئه ورا مطالعه فرمایید.

در جهت برطرف نمودن مشکلات پیچیده مبتلایان به بیماری های دیابت و چاقی مفرط از چه گیاهی به عنوان جایگزین شکر می توان استفاده نمود ؟ آیا می توان از گیاهی استفاده نمود که عاری از کالری باشد ؟ آبیاری این گیاه چگونه است ؟

گیاه استویا از گیاهان بومی آمریکای جنوبی است که دارای شیرین کننده های طبیعی بدون کالری می باشد . شیرین کننده های موجود در استویا حدود ۲۵۰ برابر شیرین تر از شکر معمولی می باشد . استویا می تواند جایگزین بسیار مناسبی برای شکر باشد . این گیاه فشار خون را کاهش می دهد ، با دیابت و قند خون بالا مقابله می کند .

خوشبختانه چند سالی است که استویا در مناطق شمالی کشور کشت می شود .

خواص استویا

– استویا به دلیل نداشتن کالری برای لاغری بسیار مناسب می باشد .

– این گیاه باعث بالا رفتن انسولین نمی شود و برای مقابله با دیابت مفید می باشد .

– برگ های استویا حاوی موادی است که باعث افزایش قطر رگ ها می شود ، به همین دلیل به راحتی در رگ ها جریان می یابد .

– عصاره ی گیاه استویا عملکردی مشابه با فلوراید دارد که در عین حال که باعث پوسیدگی دندان نمی شود به طور چشمگیری از پیشرفت جرم های دندان جلوگیری می کند .

– در بعضی کشور ها از استویا در محصولات آرایشی بهداشتی استفاده می شود . این گیاه به خمیر دندان طعم شیرینی می دهد و از پوسیدگی دندان نیز جلوگیری می کند .

– استویا حاوی یک کربوهیدرات دیر هضم است که باعث تقویت روده می شود .

آبیاری استویا

استویا نمی تواند به مدت طولانی استرس آبی را تحمل کند و مستعد ابتلا به پژمردگی برگشت ناپذیر است . استویا نیازمند رطوبت بالا می باشد البته زهکشی مناسب نیز لازم است . بنابراین آبیاری قطره ای یکی از سیستم های آبیاری سودمند برای استویا می باشد .

مزایای آبیاری قطره ای در کشت استویا

۱- راندمان بالا در مصرف آب و تولید محصول

۲- عدم دسترسی علف های هرز به آب

۳- راندمان بالا در استفاده از کود

۴- عدم نیاز به نیروی کار

۵- عدم فرسایش خاک

۶- نفوذ بهتر آب به خاک

۷- تلفات کمتر تبخیر نسبت به آبیاری سطحی

۸- حذف رواناب و عدم اتلاف کود

 معایب آبیاری قطره ای در کشت استویا

۱- گرفتگی قطره چکان ها که بایستی برای رفع آن از روش های خاصی استفاده شود

۲- توزیع ناهموار رطوبت

۳- شوری آب که بایستی برطرف شود

۴- نیازمند نیروی متخصص برای طراحی ، نصب و راه اندازی

۵- آسیب جوندگان و پرندگان به سیستم آبیاری که بایستی از روش های پیش گیرانه استفاده نمود