در درس گذشته با انواع روش های تکثیر و پرورش گل رز آشنا شدیم. در این درس قصد داریم به بررسی نیازهای محیطی گل رز، خاک مناسب پرورش گل رز و انواع مراقبت های لازم جهت تولید گل رز مرغوب بپردازیم.

دامنه سازگاری گل رز

گل رز دامنه وسیعی از شرایط محیطی را تحمل می نماید، ولی معمولا محل باز و آفتابگیر را ترجیح می دهد. گلدهی رز گلخانه ای بوسیله فتوپریود (طول روز) یا دما تنظیم نمی شود و معمولا به عنوان گیاه روز خنثی طبقه بندی می شود.

مکان مناسب گل رز

به طور کلی نور زیاد و دمای خنک باعث تولید گل با کیفیت در رز می شود. گل رز آفتاب دوست و حداقل باید ۶ ساعت آفتاب در روز دریافت کند. اگر میزان دریافت آفتاب بیش از این مقدار باشد بهتر نیز می شود. اگر گل رز زیر درختان سایه دار کاشته شود، گل ها از کیفیت خوبی برخوردار نخواهند شد. شدت نور کم منجر به طویل شدن بیش از حد دم گل شده و سفت شدن دم گل یا ساقه گل دهنده را به تاخیر می اندازد.

خاک مناسب رز

خاک های شنی رسی، لومی و یا خاکی که کمی رسی بوده و دارای ۱۰ درصد مواد آلی باشد ایده آل است. خاک های شنی برای رشد رز مناسب نیست. از کاشت آن در خاک های آهکی باید خودداری کرد. به طور کلی نیاز به خاک عمیق و حاصلخیز با زهکشی مناسب دارد. به منظور زهکشی در مناطق پر باران بستر کاشت را بلندتر از سطح چمن در نظر می گیرند. pH مناسب حدود ۶.۵ است ولی pH بین ۵.۵ تا ۷.۵ را می پسندد. اگر pH کمتر از ۵ باشد، اضافه کردن آهک به خاک توصیه می شود.

کوددهی

کود فسفر و پتاسیم بیشتر از سایر کودها نیاز دارد. برای تولید رز شاخه بریده باید در خاک نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کمی آهن و منیزیم اضافه شود. کودهای مخلوط حاوی پتاسیم برای جلوگیری از رشد آبکی شاخه های گل رز که غالبا در فصول بارانی روی می دهد موثر واقع می شود.

درجه حرارت

در اکثر انواع گل رز، دمای شبانه حدود ۱۶ درجه سانتی گراد، دمای ۲۰ تا ۲۱ درجه سانتی گراد در روزهای ابری و ۲۴ تا ۲۸ درجه سانتی گراد در روزهای آفتابی برای رشد گیاه بسیار مناسب است.

اگر دمای گلخانه زیاد بالا برود اندازه گل ها کوچک، تعداد گلبرگ ها و کیفیت گل کاهش یافته و ساقه نرم می شود که ناشی از کاهش مواد فتوسنتزی است. اگر دما زیاد پایین بیاید نیز خسارت زا بوده، به طوری که اگر دما تا حدود ۶ درجه سانتی گراد کاهش یابد، گل دهی به مقدار زیادی کاهش یافته و گل های حاصله نیز کیفیت خوبی ندارند.

تاثیر آبیاری بر رشد رز

کم آبی در گیاهان به صورت علائمی مانند توقف رشد، کوچکتر شدن برگ، کوتاه شدن فاصله میان گره ها، بد شکل شدن برگ ها، سوختگی حاشیه برگ و ریزش برگ در گیاهان حساس به ریزش برگ، مشاهده می شود. پر آبی به صورت علائمی مانند افزایش ارتفاع گیاه، آبدار شدن ساقه و نرم و شکننده شدن و گاهی پژمردگی و مرگ گیاه (در معرض نور)، کاهش اکسیژن و صدمه به ریشه و عدم جذب آب و مواد غذایی و در نهایت پژمردگی و توقف رشد نمایان می شود. پر آبی به معنی مصرف بیش از حد آب در هر دور آبیاری نیست، بلکه نشان دهنده تکرار دفعات استفاده از آب است.

مراقبت ها

در مناطق با سرمای شدید استفاده از مالچ به منظور حفاظت تنه و شاخه از سرما لازم است. اگر دما در زمستان تا ۲۰- درجه سانتی گراد برسد خاک دادن پای بوته تا ارتفاع ۲۰ سانتی متر لازم است. اگر دما به ۳۰- درجه سانتی گراد برسد استفاده از پلاستیک و پلی اتیلن لازم است و در بهار خاک و مالچ پای بوته جمع آوری می شود. رشد بیش از حد در آخر تابستان مقاومت به سرما را کاهش می دهد چون ایجاد ساقه های نرم و آب دار می کند. برای جلوگیری از این پدیده اولا در آخر تابستان باید کود داده شود و ثانیا فواصل آبیاری را بیشتر کرده و در اوایل پاییز آبیاری قطع می شود.

برای آشنایی با فاصله و زمان مناسب کاشت گل رز همچنین آشنایی با ارقام مرغوب گل رز به شما پیشنهاد میکنم درس بعدی را دنبال کنید.