بذر استاندارد گوجهفرنگی شرکت پاکان بذر که دارای درصد خلوص98 درصد و قوه نامیه 90 درصد به خریداران عرضه میشود یک بذر بسیار با کیفیت و تضمینشده است. فصل کشت این گیاه بهار و تابستان و طول دوره رشد در ارقام مختلف گوجهفرنگی از 80 تا 130 روز متغیر است.
گیاه گوجهفرنگی با نام علمی Solanum lycopersicum گیاهی از خانواده solonaceae است. این گیاه بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است که طی دوره استعماری اسپانیا به سایر نقاط جهان منتقل شد. گفتهشده گوجهفرنگی حدوداً از ۵۰۰ سال پیش از مسیح در جنوب مکزیک پرورش داده میشد. گوجهفرنگی در اوایل قرن نوزدهم در خاورمیانه توزیع شد و در زمان قاجار وارد ایران شد. در سال ۲۰۰۸ حدود ۱۳۰ میلیون تن گوجهفرنگی در جهان تولید شد.
گوجهفرنگی گیاهی است یکساله دارای ساقههای علفی ، گرد ، صاف ، شکننده و کرک دار بوده که بهصورت خزنده رشد میکند و طول آن به 5/1 متر نیز میرسد. رنگ برگها سبز روشن و پشت آنها معمولاً کرک دار و بهصورت مرکب است. گلهای این گیاه خوشهای و پهن و نیزهای شکلی هستند و در قسمت کاسه آن سبز رنگ و گلبرگهای زردرنگی دارد. میوه آن گوشتی و در مرحله قبل از رسیدگی به رنگ سبز و در مرحله رسیدگی به رنگ قرمز میباشد. در درون این میوه تخمهای قلبی شکل زیادی دیده میشود. ریشه این گیاه مستقیم و عمیق و به طول 1 متر هم میرسد.
گوجهفرنگی محصول فصل گرم است و به سرما (دمای زیر صفر درجه به گیاه آسیب میرساند.)حساس میباشد. باید توجه داشت که زمین کشت گوجهفرنگی باید کاملاً آفتابگیر باشد. بهترین دما برای رشد بهینه گوجهفرنگی دمای بین 20 تا 30 درجه سانتی گراد است. دمای بالاتر از 35 درجه سانتی گراد رنگپذیری میوهها را با اختلال مواجه میکند. گیاه گوجهفرنگی را در انواع خاکها کشت میکنند ولی معمولاً در مناطق گرمسیر از خاک سنگین مانند رسی شنی و در مناطق سردسیر از خاکهای سبک که زودتر گرما را جذب میکنند استفاده میشود. گوجهفرنگی به خاطر محصول زیاد و آبداری که تولید میکند به آب فراوانی احتیاج دارد. کنترل زمان و مقدار آبیاری در میزان باروری و کیفیت میوه گوجهفرنگی مؤثر است. از زمان شروع میوه دهی تا پایان دوره برداشت، خاک باید همیشه مرطوب باشد و آبیاری افزایش پیدا کند و اگر در این مرحله خاک خشک شود و بعدازآن آبیاری بیشازحد صورت گیرد میوه دچار ترکخوردگی میشود. گوجهفرنگی اسیدیته خاک را به خوبی تحمل کرده و در Ph بین 5/5 تا 7 بیشترین رشد را دارد.
گوجهفرنگی به دو صورت کشت میشود:
1.کشت مستقیم در زمین اصلی
2. غیرمستقیم و از طریق نشاکاری
بعد از سرمای زمستانه این گیاه کاشت میشود. روی هر بذر بهاندازه دو برابر حجم بذر خاک داده میشود.
هرس در گوجه هر 3 روز یکبار انجام شود و زمانی انجام میشود که ارتفاع بوته 30 سانتیمتر میشود. در تمام مدت رشد بایستی خاک مزرعه را سله شکنی نمود و علفهای هرز را از بین برد و از مزرعه خارج نمود و منهدم کرد. آبیاری باید طوری صورت بگیرد که محیط ریشهها کاملاً خیس شود. دور آبیاری بین 4 تا 7 روز است .
پسازآنکه گوجهفرنگی گوشت دار شد و آماده تغییر رنگ گردید ، میتوان آن را چید(برای حمل به شهرهای دوردست ). معمولاً 6 روز پس از شروع تغییر رنگ ، گوجهها آماده برداشت میشوند .
بیماریهای گوجهفرنگی: 1. شانکر باکتریایی 2. لکههای باکتریایی (Bacterial spot) 3. پژمردگی باکتریایی (Bacterial wilt) 4. آنتراکنوز (Anthracnose) 5. کپک پودری (Powdery mildew) 6. ویروس موزاییک (Mosaic Virus)
آفات گوجهفرنگی: 1. مگس سفید (Silverleaf whitefly) 2. کنه حنایی گوجهفرنگی 3. شبپره مینوز گوجهفرنگی(Tuta absoluta)
علائم کمبود عناصر پر مصرف غذایی در گوجهفرنگی:
1. نیتروژن(N): کوچک و زرد شدن برگها، تأخیر در گلدهی، توقف رشد و کوچک و زردی برگها
2. فسفر (P) : ساقه ضعیف و رشد آن متوقف میشود، ریشه به رنگ قهوهای در آمده و دارای انشعابات جانبی زیادی میشود.
3. پتاسیم (K): کیفیت میوه گوجهفرنگی را تضمین میکند. حاشیه برگ ابتدا زرد و سپس قهوهای میشود.
4. کلسیم(Ca): کمبود این عنصر باعث سیاهشدگی یا مرگ انتهای میوه و ترکخوردگی میوه میشود
5. منیزیوم(Mg): بافت میوه نرم و کوچک میشود و همچنین در روی برگ وجود لکههای موجدار و قهوهای
6. گوگرد(S): ساقهها نازک، سفت و چوبی میشوند.
گوجهفرنگی غنی از ویتامین A، تیامین، فولات، نیاسین، فلاونوئیدها، ب کمپلکس و… است.
خواص گوجهفرنگی:
· از بالا رفتن وزن بدن جلوگیری میکند.
· از انباشته شدن چربیها جلوگیری میکند.
· خواص ضد پیری دارد.
· عضلات را سالم نگه میدارد.
· گوجهفرنگی اثرات قابلتوجهی برای جلوگیری از رخ دادن ۹ بیماری خطرناک دارد مانند بیماری ایدز و بسیاری از انواع سرطانها.