شته سبز سیب
این شته در سراسر کشور هر جا که سیب کشت شود وجود دارد. شته سبز سیب به برگ و نوک شاخه های نورس، جوانه ها و حتی گل ها نیز خسارت می زند و باعث کم شدن محصول می شود.
راه های کنترل
اگر شته ها موجب پیچیدگی برگ شوند یا تولید گال نمایند از سموم سیستمیک مانند اکسی دی متون متیل (متاسیستوکس) و تیومتون (اکاتین) استفاده می شود ولی اگر موجب پیچیدگی نشود از پریمیکارب (پریمور) که یک شته کش اختصاصی است، استفاده می شود.
شته مومی یا خونی سیب
این آفت در اکثر نقاط جهان که سیب کاشت می شود شیوع دارد. شته مومی به صورت توده های سفید رنگ در ماه های مهر و تابستان روی سرشاخه ها و تنه درختان دانه دار به خصوص در اطراف زخم های حاصله از هرس شاخه ها دیده می شود. این آفت به ریشه و طوقه درختان نیز حمله می کند. در روی ریشه و طوقه خسارت این آفت با ایجاد برآمدگی و گال های مخصوص همراه است. این برآمدگی و گالها روی سرشاخه ها هم دیده می شود.
راه های کنترل
– طبیعی
۱- زنبور Aphelimus از پارازیتوئیدهای اختصاصی شته مومی سیب می باشد
۲- لاروهای مگس های سیرفید و لاروهای کریزوپا
۳-لاروهای پشه های Cecidomyiidae
– زراعی
شته مومی سیب مکان های سایه دار را ترجیح می دهد لذا در باغات سیب از کاشت پر پشت دررختان سیب باید اجتناب کرده و به هرس آن ها دقت لازم مبذول داشت تا همواره جریان هوا و نفوذ اشعه های خورشید به داخل درختان امکان پذیر باشد.
– شیمیایی
استفاده از سموم تیموتون، اکسی دیمتون متیل و پیریمیکارب
شته مولد گال قرمز سیب
ماده های زنده زای بی بال به طول ۴.۲ میلی متر و ماده های زنده زای بالدار به طول ۳.۲ میلی متر می باشند. رنگ بدن قهوای بوده ای و گرد سفیدی سراسر بدن را می پوشاند.
این شته با مکیدن شیره گیاهی برگ ها، لبه آن ها را به شکل گال مانندی در امتداد رگبرگ اصلی می پیچاند. گال های مزبور ذر ابتدا به رنگ زرد روشن بوده، سپس به تدریج به رنگ قرمز در می آیند.
شته سرخ سیب
این شته در تمام نقاط سیب کاری کشور یافت می شود. شته سرخ سیب ضمن مکیدن شیره گیاهی در برگ ها باعث پیچیدگی نا منظم آن ها و ایجاد شبه گال هایی روی آن ها می شود. این شته در روی میوه نیز ایجاد خسارت می کند.
را های کنترل
– طبیعی
این شته دارای دشمنان طبیعی زیادی از جمله مگس های پارازیتوئید، لاروهای بالتوری و لارو حشره بالغ کفشدوزک ها می باشد.
– شیمیایی
برای کنترل این شته سموم سیستمیک از جمله دیمتوآت بسیار موثر می باشد. به دلیل اینکه این شته به صورت تخم زمستان را سپری می کند می توان از روغن های زمستانه نیز برای کنترل آن ها بهره گیری نمود.
برای آشنایی بیشتر با انواع آفات درختان میوه کتاب زیر را مطالعه فرمایید:
کلمات کلیدی: آفات درختان میوه ، آفات درخت سیب ، آفات ، درخت سیب ، آفات سیب
درخت به در چه دمایی رشد می کند؟ آیا به در هر نوع خاک قابل پرورش است؟ ازدیاد درخت به چگونه است؟ درخت به چه مقدار آب نیاز دارد؟
دما
درخت به در مناطق سردسیر و گرمسیر معتدل کشت می شود. درخت به دارای نیاز سرمایی زیر ۷ درجه سانتی گراد به مدت ۱۰۰ تا ۴۰۰ ساعت می باشد. درخت به نیاز به تابستان های نسبتا گرم و خشک دارد.
خاک
درخت به در اکثر خاک ها رشد می کند اما خاک مناسب جهت کاشت درخت به، خاک های رسی و شنی می باشد. سعی شود از خاک های دارای آهک زیاد استفاده نشود. این موضوع بخصوص در خاک های سنگین حائز اهمیت است. درخت به نسبت شوری آب و خاک تا حدی مقاوم است. درخت به در خاک های اسیدی نسبت به خاک های قلیایی رشد بهتری دارد.
نور و باد
درخت به در شرایط نور کامل آفتاب به خوبی رشد می کند و میوه دهی آن در شرایطی که درخت به در زیر سایه باشد به شدت افت می کند. درخت به نسبت به وزش بادهای تند حساس است و باعث کاهش میوه دهی می شود.
ازدیاد
درخت به را می توان از طریق قلمه، پاجوش، پیوند و خوابانیدن تکثیر کرد. پیوندهای شکمی و اسکنه ای از پیوندهای مناسب در درخت به می باشد. برای قلمه درخت به می توان از قلمه خشبی و نیمه خشبی استفاده کرد. قلمه نیمه خشبی را بایستی در اواسط تابستان تا اوایل پاییز به طول ۱۵-۱۲ سانتی متر و قلمه خشبی را در اواخر پاییز تا اوایل زمستان به طول ۲۵ سانتی متر تهیه نمود. بایستی در انتهای قلمه های چوب نیمه خشبی ۲ الی سه برگ باقی گذاشت.
کاشت
فواصل کاشت درخت به بصورت ۵×۵ و ۶×۵ می باشد. درخت به اصولا به هرس زیاد، احتیاج ندارد. اما بایستی نهال ها را از ارتفاع ۱۰۰-۷۰ سانتی متری سربرداری نمود و در سال دوم ۴ تا ۵ شاخه در اطراف شاخه اصلی را انتخاب و بقیه ی شاخه ها را حذف نمود.
آبیاری
ریشه درخت به خیلی عمیق نمی باشد، به همین دلیل توانایی دوره های خشکی طولانی را ندارد. درخت به اگر به مدت طولانی در محیطی خشک باشد، میوه هایی ریز و کوچک تولید می نماید. درخت به در طول دوره رشد به دو مرتبه آبیاری در هفته نیاز دارد.
برداشت
درخت به از اوایل مهرماه تا اواخر آبان ماه به وسیله ی دست و با قیچی میوه چینی برداشت می شود.
کلمات کلیدی: درخت به ، میوه به ، به ، آبیاری به ، پرورش به ، تکثیر به
میوه دادن درختان گلابی نسبت معکوس با رشد و نمو آن ها دارد. یعنی اگر درخت دارای رشد زیاد باشد، میزان محصول کمتر خواهد شد. معمولا میوه های گلابی در روی شاخه های سه ساله و یا بیشتر تشکیل می گردد و کمتر اتفاق می افتد که در روی شاخه های یک یا دو ساله میوه تشکیل شود. در درختان گلابی بزرگ و مسن جوانه های چوبی و میخچه می تواند چندین سال به حال خواب باقی بمانند ولی هنگامی که شاخه های زائد را هرس نماییم جوانه های مزبور به رشد و نمو خود ادامه می دهند و فعال می گردند.
هرس در روی یک شاخه گلابی برای باردهی در طی چهار سال
هرس سال اول: روی یک شاخه بلند در زمستان سه جوانه را باقی گذاشته و از بالای جوانه سوم شاخه را قطع می کنیم.
هرس سال دوم: پایین ترین جوانه در روی شاخه تبدیل به میخچه شده و جوانه کناری یا دومین جوانه شاخه کوتاه یا کورسون بدون تاج را تشکیل می دهد. در جوانه سوم که تبدیل به شاخه طویل شده است، دو جوانه باقی گذاشته و از بالای جوانه دوم شاخه را قطع می کنیم.
هرس سال سوم: در سال سوم میخچه سال قبل تبدیل به لامبورد گشته و کورسون معمولی تبدیل به کورسون تاجدار می گردد. شاخه بلند و طویل شده که از جوانه انتهایی پدید آمده درست از بالای کورسون تاجدار حذف می گرددو لامبورد و کورسون تشکیل شده در همان سال (سال چهارم) تبدیل به میوه می گردد.
هرس سال چهارم: در این سال کورسون که در سال سوم بار داده است از پاشنه و کنار لامبورد میوه داشته سال قبل حذف می گردد تا در روی بورس سال قبل میخچه و لامبورد تشکیل شده و فعال گردد. تمامی این عملیات در زمستان موقعی که هوا مساعد باشد و یا در اوایل پاییز در مناطقی که زمستان سخت ندارد انجام می گیرد.
هرس سبز یا تابستانه در درختان گلابی
هرس سبز یا تابستانه در طول دوران رشد رویشی گلابی صورت می گیرد و این هرس مکمل هرس زمستانه یا خواب می باشد که عمل تنظیم باردهی و تولید را بر عهده دارد. امروزه هرس تابستانه در مورد درختان پاکوتاه بسیار مرسوم و ضروری است، زیرا با این عمل تعداد و مقدار شاخه ها و برگ ها کنترل شده و تعادل بین رشد شاخه ها و ریشه ها برقرار می گردد. در هر حال هرس زمستانه در فرم و رشد شاخه ها و هرس تابستانه در تولید و تنظیم باردهی مؤثر می باشد.
زمان هرس تابستانه
عملیات هرس تابستانه از آغاز فصل رویش می تواند شروع و تا اواخر فصل رویش ادامه داشته باشد ولی عملیاتی که در آغاز فصل انجام می شود تقریبا محدودیت کمتری نسبت به دیگر مراحل در طول رشد دارد. هرس در اواسط تابستان می تواند در کنترل رشد درخت به نحو چشمگیری مؤثر واقع شود.
اصول کلی هرس تابستانه گلابی
عمل هرس تابستانه بلافاصله با شروع فصل رشد می تواند آغاز گردد و عملا با قطع جوانه های انتهایی که حدود ۵ تا ۸ سانتی متر می باشد، به نسبت یک دوم یا یک سوم شاخه قطع می گردد. این نسبت در شاخه های پر رشد حدود یک دوم و در شاخه های کم رشد حدود یک سوم می باشد.
در جوانه های جانبی و شاخه های ثانویه که از محور جوانه های برگ شروع به رشد می کند می توان این شاخه ها را از حدود برگ سوم یا چهارم یا پنجم بر حسب میزان رشد قطع نمود. هنگامی که قطر شاخه ها به اندازه قطر یک مداد می رسد عمل هرس در روی آن ها شروع می شود و زمان اجرای عملیات بستگی به شرایط آب و هوایی داشته و معمولا از اواسط خرداد آغاز می گردد. اگر در مورد رسیدن آن ها تردیدی وجود داشته باشد مناسب است که عمل هرس را کمی دیرتر و حدود اوایل تیر انجام داد.
نحوه هرس درخت سیب چگونه است؟ در هرس سیب باید به چه مواردی توجه کرد ؟ آیا انواع درخت سیب جهت هرس کاری را می دانید؟
درخت سیب از جمله میوه های محبوب و پرطرفداری است که از زمانهای بسیار دور مورد مصرف انسان بوده است. نحوه کاشت و هرس سیب از جمله دقدقه هایی بوده است که برای افزایش بازده محصول و کیفیت آن در پاره ای زمان ها ذهن انسان را درگیر کرده است. درخت سیب را می توان از لحاظ اندازه طول تنه به سه دسته درختان پاکوتاه ، نیمه پا بلند و درختان پابلند تقسیم کرد.
نحوه هرس درخت سیب پاکوتاه:
در هنگام هرس درخت سیب کوتاه قد باید به روش های پرورش این درخت توجه شود. این درختان را می توان برحسب شکل تاج آنها به فرمهایی متنوعی از شکل پهن یا گرد پرورش داد. اگر این درختان را از بالا نظاره کنید شکل کروی آنها کاملا آشکار است. منظور از فرم گرد پرورش شاخه های اصلی درخت در جهت های مختلف می باشد.
در بین فرمهای کروی در پرورش سیب ، می توان به فرم هایی با نام فرم جامی، قیفی و مختلط اشاره کرد. تشکیل هر کدام از این فرم ها بستگی به نوع هرس درخت دارد. از بین این موارد، فرم جامی را در پایین توضیح می دهیم:
این فرم دارای دو حالت متفاوت است.یکی فرم هرس جامی با مرکز باز و دیگری فرم هرس جامی با محور. در مورد اول شاخه های اصلی اولیه فاصله کمی از بالای تنه دارند و در مورد فرم هرس با محور ، این شاخه ها فاصله بیشتری از بالای تنه دارند.
زمان سالانه هرس فرم جامی :
سال اول: پس از کاشت نهال سیب، اگر شرایط فصلی نهال مناسب بود آن را از ارتفاع ۶۰ سانتی متری سر برداری می کنیم.
سال دوم : در این سال جوانه های حاضر در طول ۶۰ سانتی به اندازه کافی رشد کرده اند . توجه به این نکته اهمیت دارد که اسکلت نهایی درخت سیب در سال دوم شکل داده می شود. به همین خاطر اولین شاخه را از ۱۵ سانتی بر روی سطح خاک روی تنه را انتخاب کرده و فاصله بین شاخه ها در طول تنه نیز باید بین ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر و آنهم به صورت متناوب باشد . در این مورد اگر جوانه یا شاخه ای منتاسب با این اندازه نباشد باید هرس شود.
به صورت معمول در این روش تعداد شاخه های باقی مانده بین ۳ تا ۵ عدد می باشد. در صورتی تعداد این شاخه ها برای اسکلت بندی درخت کافی نباشد می توان برای ایجاد شاخه جدید ، در بالای جوانه هایی که به شاخه جدید تبدیل می شوند یک زخم کوچک ایجاد کرد. این کار سبب تحریک جوانه شده و سریعا شاخه جدید را ایجاد می نماید.
در کل در هر دو حالت فرم جامی محور دار و جامی با مرکز باز، لازم است که پس از انتخاب شاخه ها و اسکلت بندی درخت ، یک سوم طول شاخه را قطع کرده و آن را سربرداری نماییم.
سال سوم : اگر شاخه های اصلی یا اسکلت اولیه درخت ۳ تا ۵ شاخه داشته باشد ضرورت دارد که در این مرحله از کار فاصله ای برای ۶ تا ۱۰ شاخه ثانویه در نظر گرفته شود. به این خاطر که در روی هر شاخه اولیه تنها ۲ شاخه فرعی باقی می ماند تا نهال بتواند فرم اصلی و جامی خود حفظ کند. در این زمان می توان شاخه هایی را که با تنه زاویه مناسب ندارند توسط بازوهای جدا کننده نسبت به درخت تنظیم کرد.
کلید واژه : هرس ، قیچی هرس ، هرست درخت سیب، سیب پا کوتاه ، هرس شاخه ، فرم هرس درخت، فرم هرس قیفی ، فرم هرس جامی
نیاز آبی
نیاز آبی گلابی را می توان متوسط به حساب آورد. درختان گلابی بطور کلی به شرایط نامساعد رطوبت خاک متحمل تر هستند. بعبارتی دیگر گلابی طاقت بیشتری به شرایط خشکی و رطوبت زیاد نشان می دهد. روش آبیاری باغ های گلابی فرقی با سایر درختان ندارد و بر حسب موقعیت و امکانات از انواع سیستم های آبیاری از قطره ای، بارانی تا نشتی و کرتی می توان استفاده نمود. نیاز متوسط درختان گلابی به آب بر حسب شرایط مختلف آب و هوا، نوع خاک، پایه و رقم بین ۱۲-۱۰ هزار متر مکعب در سال می باشد.
زیادی و فراوانی بارندگی زمستانه و پاییزه نمی تواند نیاز درخت گلابی را به آب، در طول تابستان های خشک و بی باران نظیر ایران، بدون آبیاری کمکی برطرف نمود. رطوبت مناسب خاک در طول دوران رشد میوه بخصوص زمان درشت شدن آن نهایت ضرورت را دارد. مثل سیب و اکثر درختان میوه، آبیاری با هر سیستمی که انجام گیرد باید طوری تنظیم شود که از خیس شدن طوقه جلوگیری گردد، در غیر اینصورت خطر پوسیدگی طوقه، مخصوصا اگر خاک سنگین باشد وجود خواهد داشت، و عمر میوه دهی درخت را کوتاه تر خواهد کرد.
خاک
در مورد خاک نیز وسعت تطابق گلابی با انواع خاک ها بهتر از سیب است. بخصوص دوام آن در خاک های سنگین و مرطوب بیشتر می باشد. این تحمل محیط مرطوب نباید مجوزی باشد برای احداث باغ های گلابی در اراضی زهدار با خاک های سنگین. مثل سایر درختان میوه بهترین خاک مناسب گلابی، خاک های شن و رسی و عمیق، با تحت الارض بلامانع برای نفوذ ریشه و آب و هوا می باشد. خاک بایستی عاری از نمک و آهک باشد. PH بیشتر از ۷ مناسب نمی باشد. در خاک های آهکی با PH بالای۷/۵ به علت قلیاییت زیاد ناشی از آهک فعال و هم چنین در خاک های سنگین که دارای تهویه مناسبی نیستند، ریشه ضعیف شده و درختان مبتلا به زردی خواهند شد.
احداث باغ و الگوی کاشت
اکثر باغ های گلابی مثل سیب به صورت آزاد کشت می شوند. فاصله کاشت روی پایه های بذری گلابی معمولی روی ردیف ها ۶-۴ متر و فاصله ردیف ها از همدیگر معمولا ۸-۶ متر می باشد. گلابی روی پایه های بذری در شرایط مساعد (خاک عمیق و حاصلخیز با تهویه مناسب) درختان حجیمی تشکیل می دهد. که حاصل آن درختانی به ارتفاع ۱۲-۱۰ متر با گسترش جانبی ۶-۵ متر با باردهی ۲۰۰-۳۰۰ کیلوگرم می باشد.
زمان چیدن
تشخیص بهترین زمان چیدن گلابی، سخت تر و مهم تر از سیب است. اکثر ارقام گلابی را باید موقعی چید که هنوز سبز و سفت هستند. ولی تشخیص صحیح این مرحله محتاج به تحقیق و تجربه و توجه به نکات زیادی است که در زیر به اهم آن ها اشاره می شود:
به تدریج که میوه به مرحله رسیدن و تکامل نزدیک می شود، تغییراتی در ظاهر و باطن آن رخ می دهد. اولین و بارز ترین این تغییرات، بزرگ شدن تدریجی حجم میوه است. همراه با این ازدیاد حجم، به تدریج بر میزان قندها و در نتیجه به شیرینی آن افزوده می شود. همراه این تغییرات، میوه نیز نرم تر می شود و رنگ و عطر آن ظاهر می شود. تغییر رنگ آن از سبز تیره به سبز روشن شروع می شود. سپس از سبز مایل به زردی و سپس به زردی کامل، که بر حسب ارقام مختلف و شرایط مختلف بالاخره به سفیدی یا طلایی می گراید. در این موقع میوه کامل رسیده و باید هر چه زودتر به مصرف برسد وگرنه فاسد خواهد شد. بزرگی یا کوچکی میوه را نمی توان، بعنوان معیاری برای رسیدن آن قرار داد. زیرا ممکن است در روی یک درخت میوه هایی با حجم های متفاوت از یک درجه رسیدن برخوردار باشند. با توجه به مراتب شرح داده شده در فوق، می توان گفت که بهترین ضابطه برای تشخیص مناسب ترین زمان چیدن از این قرار است:
مجموعه ای از تغییر رنگ – تغییر حجم – سفتی میوه – مجموع مواد جامد محلول در شیره میوه که حاصل همه ی آن ها، آبداری میوه و افزایش قند آن خواهد بود.
آبیاری یکی از مهمترین فاکتورهای سلامتی و تولید مناسب یک باغ سیب است. آبیاری مناسب درخت سیب باعث رشد خوب ریشه و بالاتر رفتن توانایی درخت در جذب مواد معدنی و آلی می شود. اما به نظر شما یک آبیاری خوب چگونه است؟ و چطور آبیاری در رشد درخت سیب تاثیر دارد؟
تولید محصول سیب در ایران هم از نظر اقتصادی و هم ازنظر تغذیه بسیار مهم است. طبق یک گزارش ایران از نظر تولید سیب رتبه ششم جهان را داراست. سالانه علاوه بر تامین مصارف داخلی کشور مقدار زیادی هم به کشورهای خارجی صادر می شود.
سیب جزو درختان مناطق معتدله سرد است حداقل دمای منطقه ۲۵-۲۰ درجه سانتی گراد زیر صفرو حد اکثر آن ۳۸ درجه سانتی گراد بالای صفر ، ارتفاع از سطح در یا ۲۲۰۰-۱۳۰۰ می باشد و بایستی حداقل ۱۰۰۰ ساعت دمای زیر ۷ درجه سانتی گراد تامین گردد. بین مدارهای ۳۳ الی ۳۸ درجه عرض جغرافیایی بویژه دامنه ها و کوهپایه های با شیب ملایم جنوبی مناطق کوهستانی برای این درخت مناسب است . شب های خنک به ویژه در دو ماه آخر رسیدن میوه برای این درخت مناسب و سودمند است ودر غیر این صورت در میوه ها طعم و مزه مطلوب حاصل نشده و رنگ میوه ها کدر و بافت آنها سست و خاصیت انباری میوه ها نیز کاهش می یابد.
تاریخچه درخت سیب
سیب از انواع میوه هایی که از زمان های قدیم مورد استفاده قرار می گرفته است. در کلیه مناطق آب و هوایی خنک سیب غذای بسیار مهمی بوده است. سیب را چندین ماه می توان انبار نمود در حالی که ارزش غذایی خود را حفظ می نماید.
به طورکلی درختان سیب به سه دسته تقسیم می شوند:
درختان سیب پا کوتاه
درختان سیب نیمه پا بلند (متوسط)
درختان سیب پا بلند
دستورالعمل های عمومی آبیاری درخت سیب
برای آبیاری درخت سیب درفصل رشد به غیر از مناطق بیابانی و خشک نیاز درخت به آب از طریق باران برطرف می شود.
اگر در فصل رشد، درخت سیب حدود یک اینچ از بارش را در حدود ۱۰ روز یا بیشتر جذب نماید نیازی به آب اضافی نمی باشد.با این حال اگر در مدت یک هفته درخت سیب دچار خشکی شدید شد می توان آنرا به طور کامل آبیاری نمود.بهترین کار این است که در محدوده ی ریشه را به آرامی آبیاری کنیم.
این نکته حایز اهمیت است که حتی اگر در شرایط خشکسالی شدید هم باشیم نباید آبیاری بیش از حد باشد به صورتی که ریشه در آب غرق شود.
برای جلوگیری از ایجاد رواناب در فصل آبیاری بایستی اندکی به زمین استراحت داد.
آب اضافی در فصل زمستان باعث یخ زدگی و آسیب دیدن ریشه ی درخت می شود.
بعضی از دستورالعمل ها سختگیرانه است. فقط بایستی مطمین شد که آب کافی به درخت می رسد.
در کل درخت سیب نیاز زیادی به آب در طول روز ندارد. با این حال با توجه به منطقه و نوع خاک می توان برنامه دقیقی برای آبیاری تنظیم نمود و از وارد شدن استرس به درخت جلوگیری نمود.
میزان آب مورد نیاز در روش های مختلف
نیاز آبی سیب در سیستم آبیاری سطحی سالانه حدود ۶۸۰۰ متر مکعب است و بسته به شرایط آب و هوا و خاک هر ۷ الی ۱۰ روز آبیاری میشود در آبیاری قطره ای حدود ۵۶۷۰ متر مکعب آب در سال مورد نیاز است . درختان سیب در سه مرحله زیر نیاز اساسی به آبیاری دارند:
قبل از شکوفه کردن درختان
۲۰ روز بعد از مرحله اتمام گل
بعد از ریزش طبیعی میوه در خرداد
جهت بالا بردن راندمان آبیاری وصرفه جویی در مصرف آب بهترین روش آبیاری سیستم قطره ای است. ولی در بعضی باغ ها به دلایلی از جمله کوچکی قطعات وعدم توان مالی باغدار امکان اجرای سیستم مذکور وجود ندارد.
همچنین جهت بالا بردن بهره وری آب وجلوگیری از مصرف بی رویه آن پیشنهاد می شود تا حد ممکن مواد آلی خاک باغات افزایش داده شود .
متاسفانه اکنون بیشتر باغات سیب کشور با روش های سطحی آبیاری می شود که این روش آبیاری با توجه به اتلاف شدید آب و کمبود منابع آبی کشور مقرون به صرفه نیست.
روش آبیاری علاوه بر تاثیر بر میزان مصرف آب بر صفات رویشی ، میزان تولید محصول ، صفات کیفی میوه ، عمر انبارداری ،بازارپسندی ، درصد قند نیز تاثیر می گذارد.
بر اساس تحقیقات بهترین راندمان از روش آبیاری قطره ای و کمترین راندمان از روش آبیاری سطحی حاصل می شود.
این گیاه یک درخت شاخص برای مناطق معتدل است و در عرض جغرافیایی ۳۵ تا ۶۰ درجه جنوبی و شمالی رشد می کند. شرایط محیطی مطلوب برای درخت سیب در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد.
درختان سیب در تمام انواع خاکها رشد می کنند اما خاکهای با بافت سبک و متوسط برای رشد این گیاه مطلوبتر است. تراکم و فاصله درختان سیب به نوع خاک، شرایط آب و هوایی، رقم سیب و نوع کشت آنها بستگی دارد. بطور کلی می توان گفت که برای آبیاری قطره ای تعداد درختان سیب می تواند از ۱۲۰ تا ۱۵۰۰ اصله در هکتار متغییر باشد. اگر از نظر چیدن مشکلی نباشد درخت سیب را می توان در ردیفهای مضاعف کشت نمود. آب مورد نیاز در آبیاری درخت سیب موضوعی است که در دنیا مطالعات زیادی درباره آن صورت گرفته است. بطور کلی می توان گفت ۶۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی متر بارندگی در سال برای رشد آن کافی است. مقدار آب مورد نیاز در آبیاری درخت سیب با توجه به تراکم و فاصله آنها بسیار متغییر است و بین ۶/۲ تا ۲۶ متر مکعب در سال برای هر درخت می باشد. حداکثر مقدار مصرف روزانه آب درخت نیز تابع شرایط آب و هوایی، گسترش شاخه و برگ، تراکم درختان و غیره می باشد. در هر حال می توان حداکثر مصرف را ۲۵ تا ۲۰۰ لیتر در روز برای هر درخت در نظر گرفت. برنامه آبیاری در مورد باغات سیب از ویژگی های خاصی برخوردار است. دوره رشد درخت سیب بسته به رقم و شرایط آب و هوایی بین ۱۷۰ تا ۲۱۰ روز است. در این دوره رشد مراحل بحرانی از نظر تامین آب عبارتند از:
– مرحله گل دهی
– مرحله تشکیل
– مرحله ایجاد جوانه های گل
– مرحله رسیدن
تاکید می شود در مواردی که رشد سبزینه ای یا رویش گیاهی شدید است مراقبت شود تا آبیاری بیشتر از مقدار مصرف درختان نباشد. در این وضعیت محدود کردن آبیاری می تواند ایجاد جوانه ها را بهتر و آسانتر سازد. این مساله در مرحله رسیدن میوه ها نیز وجود دارد. آبیاری زیاد در این مرحله کیفیت میوه را کاهش می دهد. در استفاده از روش های متداول برای بدست آوردن مقدار صحیح ضریب گیاهی و تخمین و تعریق گیاهی از نمودار زیر می توان استفاده کرد.
عکس العمل درخت سیب نسبت به تامین مقدار مطلوب آب را نه فقط در مقدار محصول بلکه در کیفیت میوه ها هم می توان مشاهده کرد. بیشتر محققان بر این عقیده اند که تامین مقدار مطلوب آب احتمال آلوده شدن سیب را به بیماری های انباری کمتر می کند. مقدار محصول در صورت استفاده از سیستم قطره ای، تامین مواد غذایی کافی، کنترل آفات و غیره بین ۵۰ تا ۸۰ تن در هکتار خواهد بود. مقدار محصول قابل عرضه به بازار یا انبار کردن را می توان بین ۸۰ تا ۹۰ درصد کل محصول تخمین زد.
