هویج یکی از سبزی های مشهور و مهم دنیاست. هویج بومی آسیا، اروپا، شمال آفریقا و احتمالا منطقه مدیترانه است. هویج در سال اول، تولید یک سیستم ریشه ی جذب کننده، گسترده و عمیق می کند که بعداً ضخیم و پر از مواد غذایی می شود. در سال دوم شاخه ی گل دهنده به وجود می آید. شاخه گل دهنده پس از تلقیح گل، که اغلب توسط حشرات صورت می گیرد، تولید بذر می کند. معمولا ریشه هویج به رنگ های نارنجی و یا زرد نارنجی دیده می شود. قاعدتا هر چه رنگ ریشه تیره تر باشد، ارزش غذایی هویج بیشتر است.
آب و هوای مورد احتیاج هویج
هویج جزء سبزی های فصل خنک می باشد؛ بنابراین طالب آب و هوای معتدل و خنک می باشد. در دمای کمتر از ۱۲ درجه سانتی گراد رشد هویج کم کم متوقف می گردد و این امر باعث کمبود رنگ در ریشه آن می شود. دمای کمتر از ۱۰ درجه سانتی گراد باعث به گل نشستن بی موقع هویج می گردد.
از طرفی دمای بیشتر از ۲۷ درجه سانتی گراد طول ریشه هویج کوتاه می شود و از مرغوبیت آن کاسته می گردد. بهترین دما برای رشد هویج بین ۱۶ تا ۲۴ درجه سانتی گراد است. هویج در هوای کمی یخبندان تا اندازه ای مقاومت می کند.
خاک
هویج بهترین رشد خود را در خاک های عمیق، سست و پوک، لومی و لومی شنی دارد. زمین هویج باید از زهکشی خوبی برخوردار باشد. هویج زمین های شنی و سبک را که از نظر مواد غذایی کاملا غنی باشند و به اندازه کافی رس داشته باشند، بر سایر خاک ها ترجیح می دهد. خاک هویج باید بدون سنگ ریزه و به خوبی آماده شده باشد، چون این امر به منشعب شدن ریشه کمک می کند.
هویج در خاک هایی که زیاد هوموسی بوده و بسیار پوک می باشند، به خوبی رشد می کند، ولی ریشه های به دست آمده آن کمی سفت تر، خشن تر و چوبی تر از محصولی است که از خاک های سبک به دست آمده باشند.
در خاک های خیلی سنگین باید از کشت هویج خودداری کرد، چون باعث منشعب شدن ریشه آن می گردد. همچنین در خاک هایی که حاوی سنگ های درشت می باشند، نباید به کشت هویج اقدام کرد، چون ریشه آن کج و دو شاخه می شود. بهترین pH برای رشد هویج ۶.۵ می باشد. هویج در خاک های اسیدی هیچ گونه رشدی ندارد.
تهیه زمین
برای کاشت هویج بهتر است که زمین در پاییز شخم عمیق بخورد. دادن کود دامی باید در پاییز انجام گیرد. زمینی که در پاییز شخم زده و به حال خود باقی گذاشته شود، نزولات آسمانی و احتمالا یخبندان های زمستانه به پوک و جاصلخیز شدن زمین کمک می کند.
کاشت هویج
ریشه هویج از کشت مستقیم بذر در محل اصلی به دست می آید. ریشه هویج نسبت به سرما و خنکی هوا مقاوم است. در مناطقی که دارای زمستان های سرد می باشند، کشت ان بلافاصله بعد از یخبندان های شدید بهاره صورت می گیرد. در مناطق و نواحی گرم، که دارای زمستان های معتدل و خنک می باشند، مانند خوزستان، کشت در پاییز و یا در زمستان انجام می شود. در هر صورت، هر سه هفته یکبار باید به کشت اقدام نمود تا برای مدت طولانی هویج برداشت شود.
اغلب مشاهده می شود که هویج در سال اول تولید بذر می نماید که در این صورت ریشه هویج مزه ای تلخ خواهد داشت و از مرغوبیت آن کاسته می گردد. برای به دست آوردن هویج تازه باید تاریخ کشت های مختلفی موجود باشد. آزمایش های مختلف نشان داده است که سرمای اوایل رشد هویج در به گل نشستن آن می تواند نقش داشته باشد.
بذر هویج را می توان به صورت ردیفی و یا جوی و پشته ای کاشت. خطوط کشت باید ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. فاصله دو بوته روی خطوط کشت ۵ تا ۱۰ سانتی متر در نظر گرفته می شود. مقدار بذر مورد نیاز بین ۳ تا ۵ کیلوگرم در هکتار می باشد. بذر باید در عمق ۱ تا ۲ سانتی متری خاک کاشته شود. بذر هویج خیلی کند جوانه می زند و ممکن است جوانه زدن آن یکی دو هفته طول بکشد.
چون بذر هویج بسییار ریز است، توصیه می شود قبل از کاشت، بذور با شن نرم مخلوط شوند. برای این کار ۵ تا ۷ گرم بذر با یک قاشق مربا خوری شن نرم مخلوط می شود و بعد از آن که بهم آمیخته گردیدند به کشت اقدام می شود. بذر هویج دیر جوانه می زند، لذا می توان قبل از کاشت آن ها را خیساند. برای این کار بذور در پارچه های نخی مرطوب به مدت ۳ تا ۴ روز نگهداری می شوند.
