لاتکس ماده ایست که برای حصار یا پوشش دستکش استفاده میشود و اغلب تصور میشود که آن فقط نام دیگر لاستیک است. به هر حال موضوع اصلا اینگونه نیست، زیرا فرایندی که لاتکس از آن ایجاد میشود بسیار متفاوت از لاستیک طبیعی است. در واقع واقعیت لاتکس این است که میتوان آن را از منابع طبیعی و مصنوعی مشتق گرفت. لاتکس در اصل از ذراتی با حالت مابع(حالت شیری) که دارای پراکندگی منسجم و پایداری هستند؛ که با این تفاسیر به این عبارت میرسیم که لاتکس از منابع طبیعی مشتق گرفته شده است.

آیا تا به حال به تفاوت های دستکش های کف نیتریل و کف لاتکس توجه کرده اید؟ در این مقاله سعی داریم شما را با خواص نیتریل های استفاده شده در دستکش ها آشنا نماییم

ویژگی اصلی دستکش های کف نیتریل این است که لاستیک نیتریل، شامل هیچ پروتئین لاتکس نمیشود؛ که نشان میدهد این محصول در برابر سوراخ شدن و پارگی مقاومت بسیار عالی دارد. به عبارت دیگر وقتی از آن در ساخت دستکش استفاده میشود، مقاوت آن در برابر پارگی و سوراخ شدن نسبت به لاستیک سه برابر میشود. با توجه به مقاومت شیمیایی، تفاوت اصلی نیتریل و لاتکس در این است که نیتریل دارای ماندگاری بالاتری در مواد نفتی را دارد. با این وجود استفاده از دستکش های نیتریل برای دست زدن و کار کردن با قطعات کوچک چرب میتواند یک انتخاب خوب باشد.

درخت خرمالو می تواند در انواع مختلفی از خاک ها به خوبی رشد کند. ولی خاک های متوسط نظیر خاک لومی و شنی لومی مناسب این گیاه است. اگر خرمالو در خاک سنگین کشت گردد، اکثر میوه ها ریزش می نمایند.

خاک مناسب برای کشت خرمالو بایستی حاصلخیز باشد و آب به آسانی در آن نفوذ نماید. علاوه بر این از نظر رطوبت، خاک باید بدون اینکه دارای رطوبت زیاد باشد، خنک و دارای نم کمی باشد.

درخت خرمالو دوره های کوتاه مدت خشکی را تحمل می نماید، ولیکن تنش خشکی و تدوام آن در اوایل تابستان ریزش برگ و میوه ها را قبل از رسیدن افزایش می دهد. درخت خرمالو از جمله درختانی است که به دور آبیاری و کیفیت آب حساسیت زیادی دارد. تجربه نشان داده است که اغلب درختان خرمالو که در باغچه منازل کشت شده اند به دلیل نامنظم بودن دوره آبیاری و زیادی کلر در آب شهر شدیدا دچار ریزش میوه شده اند.

انواع مختلف کاهو تقریبا در همه جا و در باغ های خانگی کشت می شوند. هر شخصی معمولا نوعی را جهت کشت انتخاب می کند که به طور قابل قبولی به یک محیط و فصل خاص سازگار باشد. هر چند که کاهو جهت تولید تجاری تا حدودی از نظر جغرافیایی و فصلی محدودیت دارد. رشد محصول با کیفیت بالا به اقلیم و خاک مناسب بستگی دارد. کاهو یک محصول فصل خنک بوده که به خاک خوب و آب کافی نیاز دارد. در نواحی که به صورت طبیعی اغلب اوقات خنک می باشند، کاهو را می توان تقریبا در تمام طول سال کشت کرد.

کاهو در انواع خاک های معدنی (خاک های دارای رس فراوان تا خاک های شنی) رشد می یابد. خاک های رسی دارای بافت سنگین بوده، آب را به خوبی نگه داشته و در تابستان خنک و در زمستان گرم هستند. خاک های شنی سبک بوده، آب را به خوبی نگه نداشته و از خاک های رسی گرمتر هستند.

انتخاب مکان کشت

انجیر قادر است در دامنه وسیعی از خاک ها، از جمله خاک های رسی سنگین لومی و شنی سبک، رشد کند. البته خاک باید حداقل تا عمق یک متر زهکش مناسبی داشته باشد. انجیر نسبت به شوری تحمل بالایی دارد و تا هدایت الکتریکی 6 میلی زیمنس بر سانتی متر علایم تنش در درخت بروز نمی کند. در حالی که در اکثر درختان میوه هدایت الکتریکی آب آبیاری نباید بیش از 2 میلی زیمنس بر سانتی متر باشد. به علاوه، انجیر خاک هایی با PH 8-5/5 را تحمل می کند.

آبیاری انجیر

انجیر در مقایسه با اکثر درختان میوه خشکی را بهتر تحمل می کند و بنابراین برای کشت در مناطق خشک مناسب است. با این حال، اطلاعات اندکی درباره ی نیازهای آبی این گیاه در این مناطق وجود دارد. انجیر نسبت به سایر درختان میوه حساسیت کمتری به کیفیت آب دارد. تعداد دفعات آبیاری به اندازه و قدرت درخت، نوع خاک و میزان بارندگی بستگی دارد.

آبیاری

شروع مرحله داشت پایان مرحله کاشت و دادن خاک آب است. در برخی از مناطق کشور بلافاصله بعد از اولین آبیاری خربزه مدت 20 تا 30 روز به گیاه خشکی داده و هیچ گونه آبیاری در این مرحله انجام نمی گیرد. وارد آمدن تنش خشکی به خربزه دو مزیت دارد:

1- ریشه های خربزه در جستجوی آب مورد نیاز به اعماق خاک نفوذ می کنند و شبکه وسیعی از ریشه ها را تشکیل می دهند. در این حالت خربزه از حداکثر ذخیره آب طبقات مختلف خاک استفاده کرده و راندمان مصرف آب بالا می رود.

2- مزیت دیگر از نظر تداخل آبیاری گندم و خربزه می باشد. گندم آخرین آب های خود را در اردیبهشت و خرداد دریافت می کند که با دریافت اولین آب های زراعت های سبز برگ تداخل دارد. کشت خربزه این مزیت را داراست که در ابتدا فقط یک آبیاری احتیاج داشته و آب به راحتی می تواند صرف کشت غلات شود بدون اینکه مشکلاتی در بر داشته باشد.

کاشت خربزه

در بسیاری از مناطق، خربزه کاران اقدام به پیش رس کردن خربزه می کنند. بدین ترتیب که خربزه را در اواخر اسفند کاشته و برای اینکه سرمای زمستانه و دیررس بهاره آسیبی به جوانه ها نزند، بلافاصله بعد از قرار دادن بذر خربزه در خاک یک سطل پلاستیکی از جنس مواد شفاف و یا پلاستیک به عنوان پوشش محافظ بر روی محل گویچه ها (کپه ها) قرار می دهند.

نوع دیگر پیش رس کردن، کاشت خربزه در زیر تونل های لاستیکی است. در نوع اول کاشت بذر به صورت دستی و در زمین های بزرگ همراه با صرف وقت و هزینه بالا می باشد. در اکثر موارد از پلاستیک استفاده می کنند که پس از رفع خطر سرما پلاستیک ها برداشته می شوند.

فضای مورد نیاز

برای کشت قارچ می توان از یک اتاق، زیرزمین، انبار متروکه، یا هرمکان خالی دیگر که دارای سقف مناسب باشد، استفاده نمود. این مکان باید توانایی نگهداری دمای اتاق را داشته باشد بطوری که تا حد امکان از اختلاف شدید درجه حرارت جلوگیری کند.

محیط کشت

محیط کشت قارچ از کاه گندم، کاه جو، کاه برنج، تراشه چوب صنوبر و ... تهیه می شود. در این کشت از خاک و کود استفاده نمی شود، بنابراین هیچگونه آلودگی زیست محیطی ندارد.

آبیاری

زمانی که کیسه ها پاره می شوند، چنانچه رطوبت محیط پایین باشد، سطح کاه خشک شده و بایستی با مقادیر خیلی کم آب بصورت اسپری آبیاری شود. آبیاری ممکن است روزی دوبار یا بیشتر انجام شود. باید توجه داشت که آبیاری 48 ساعت قبل از برداشت قارچ ها متوقف می شود. پس از برداشت محصول می توان آبیاری را ادامه داد.

آبیاری

به طور کلی، نهال های جوان انبه به 30-20 لیتر آب در هر 4 تا 5 روز در 3-2 ماه نخست استقرار گیاه نیاز دارند. برای بقیه ایام در سال اول، مقدار آب آبیاری ممکن است به 40 الی 50 لیتر در 7 تا 10 روز افزایش یابد.

در طول سال دوم مقدار آبیاری تا حدود 100 الی 150 لیتر در هر 10 روز افزایش می یابد. آبیاری بیشتر در طول دوره خشک سال ممکن است لازم باشد. در سال سوم 300-200 لیتر برای هر درخت در هر 15 روز یک بار کافی می باشد. میزان آبیاری را با توجه به شرایط خاک و میزان و طول دوره بارندگی می توان کم یا زیاد و دور آبیاری را کوتاه یا بلند نمود.

نیاز آبی گلابی را می توان متوسط به حساب آورد. درختان گلابی بطور کلی به شرایط نامساعد رطوبت خاک متحمل تر هستند. بعبارتی دیگر گلابی طاقت بیشتری به شرایط خشکی و رطوبت زیاد نشان می دهد. روش آبیاری باغ های گلابی فرقی با سایر درختان ندارد و بر حسب موقعیت و امکانات از انواع سیستم های آبیاری از قطره ای، بارانی تا نشتی و کرتی می توان استفاده نمود. نیاز متوسط درختان گلابی به آب بر حسب شرایط مختلف آب و هوا، نوع خاک، پایه و رقم بین 12-10 هزار متر مکعب در سال می باشد.