شبدر ایرانی گیاهی است یکساله که در اوایل بهار و اواخر زمستان تولید علوفه می نماید. بذر شبدر ایرانی در پاییز کاشته می شود و با آغاز بهار رشد این گیاه شروع می گردد و تولید دمگل های ظریف و راستی می نماید. شبدر ایرانی در طول مدت بهار تولید علوفه می کند و در اواخر بهار یا اوایل تابستان با اتمام رشد، تولید بذر می نماید.

اهمیت شبدر ایرانی در رشد سریع آن است. این گیاه از انواع علوفه مرغوب بوده و می توان آن را به صورت چرای مستقیم، تهیه علوفه سبز یا خشک، تهیه سیلو، استفاده در کشت مخلوط و تهیه مراتع غنی و همچنین اصلاح خاک مورد استفاده قرار داد.

در حال حاضر کشت اسفناج در تمام نقاط دنیا معمول است. علی رغم سابقه طولانی کشت اسفناج ، این گیاه اهمیت تجاری خود را نسبتا دیر پیدا نموده است.

برای کشت مکانیزه، بستر کاشت باید صاف و دارای شیب کم و عاری از سنگ باشد. فاصله ردیف ها در کشت های ردیفی بین 15 تا 25 سانتی متر و عمق کاشت بین 2 تا 4 سانتی متر می باشد. مقدار بذر مصرفی بستگی به نوع بذر، بستر کشت و طریقه بذر پاشی دارد و از 15 تا 40 کیلوگرم در هکتار متفاوت است. در شرایط نامناسب مثل زمستان و یا در اوایل بهار مقدار 10 کیلوگرم به مقدار بذر اضافه می شود.

باقلا گیاهی یک ساله ، دارای ساقه صاف ، عمودی و سفت و بدون پیچک می باشد. ارتقاع آن بین 30 تا 190 سانتی متر است و یک یا چندین شاخه دارد . بسیار پر برگ است که هر برگ تعداد یک تا سه جفت برگچه صاف دارد. تعداد 2 تا 6 گل در محورهای برگ تولید می کند. غلاف ها بزرگ و ضخیم هستند و بین 4 تا 30 سانتی متر طول آن می باشد. به طور کلی در هر غلاف 2 تا 6 دانه موجود است. اندازه دانه ها بسیار متفاوت است و در هر کیلو دانه ، بین 6500 تا 11000 دانه وجود دارد. این گیاه ریشه عمودی اصلی با انشعابات جانبی زیادی دارد اما خاک را در حد متوسط و محدود اشغال می کند.

کرم برگ خوار چغندر در ایران برای اولین بار در سال 1317 گزارش شده است. این آفت دارای اسامی مختلفی شامل رهه، راهو، منجه، کوخ و قورت بوده است. کارادرینا علاوه بر حبوبات به گیاهان زراعی فراوانی از جمله چغندر ، چغندر لبویی ، اسفناج، بادمجان، پنبه و سیب زمینی خسارت وارد می کند.

Sundrop یک روش مبتکرانه و جدید کشاورزی است که در آن ، کشاورزان استرالیایی توانسته اند در صحرا تنها با بهره گیری از اشعه خورشید و آب دریا سالانه 17000 تن گوجه فرنگی تولید کنند. در این روش برخلاف روش سنتی کشاورزی که از آب شیرین زیرزمینی و گاز طبیعی برای تامین نیازهای آبی و انرژی مزارع استفاده می شود تنها با استفاده از آب شور دریا و اشعه خورشید برای تامین نیازها مزارع بهره می گیرند.

عکس العمل کلزا به کود شبیه محصولات غلات دانه ریز بوده و بستگی به حاصلخیزی خاک دارد. ازت و گوگرد کلید موفقیت برای رسیدن به عملکرد بالا می باشد. مواد نیتروژن دار و پتاسی نمی توانند به صورت مستقیم با بذر تماس پیدا کنند و بایستی به صورت نواری حداقل به فاصله 5 سانتی متر دورتر از بذر ریخته شود.

کاشت و پرورش نیشکر چگونه است؟ آیا نیشکر را از طریق قلمه زدن نیز می توان تکثیر نمود؟ در چه زمانی تکثیر نیشکر از طریق کاشت بذر صورت می گیرد؟

در این نگاره قصد داریم شما را با انواع روش های کاشت نیشکر از جمله تکثیر از طریق قلمه زدن و بذر آشنا کنیم.

تکثیر نیشکر از طریق قلمه

قطعه ای که برای تهیه قلمه انتخاب می شود معمولا از میان مزارع کشت گیاه جدید یا مزارع راتون (پس از برداشت سال اول) که دارای رشد کافی بوده و نیشکر یکنواخت و عاری از بیماری و آفت انتخاب می شود که چند ماه قبل از کشت، این قطعات مورد مراقبت های ویژه قرار می گیرند.

لوبیا سفید یکی از مهمترین حبوبات و گیاهان زراعی است که به مصرف تغذیه مردم جهان خصوصا کشورهای در حال توسعه می رسد. در ایران این نوع از حبوبات جایگاه ویژه ای در سبد غذایی جامعه دارد. لوبیا سفید به منظور تولید بذر خشک تولید می شود. در آمریکا آن را به هنگامی که سبز است به صورت کنسرو و فرآورده های سردخانه ای مصرف می کنند. منشا این لوبیا آمریکای جنوبی ( گوآتمالا ، برزیل و پرو) است.

لوبیا چیتی که به آن لوبیای رومی نیز می گویند یکی از انواع لوبیا و از گیاهان دو لپه ای می باشد. این لوبیا از محبوب ترین حبوبات در بین پرتغالی ها ، ایتالیایی ها و ترکیه ای هاست. لوبیا چیتی واریته ای (گونه ای) است که از لوبیای معمولی مشتق شده است و منشا آن کشور پرو است. آمینو اسید فراوان موجود در لوبیا چیتی آن را به یک منبع خوب برای دریافت پروتئین و جایگزین مناسبی برای انوع گوشت تبدیل کرده است.

نیشکر گیاهی است مقاوم به خشکی اما با این وجود حصول عملکرد بالا مستلزم تامین رطوبت کافی در خاک است. نیشکر در مرحله رشد رویشی و طویل شدن ساقه نسبت به کمبود رطوبت در خاک حساس تر از سایر مراحل رشد است. 2 تا 3 ماه قبل از برداشت نیشکر آبیاری باید کمتر شود تا رشد رشد رویشی محدود شده و تجمع قند در ساقه امکان پذیر باشد.