پیاز دارای سیستم ریشه ای سطحی است که در عمق 30 سانتی متری خاک متمرکز می شود. یک بوته پیاز حدود 200-300 ریشه تولید می کند که قطر آن بین نیم تا دو میلی متر است. نزدیک به 100 درصد جذب آب از منطقه 30 تا 50 سانتی متری سطح خاک صورت می گیرد. پیاز مانند اکثر محصولات صیفی به کمبود آب حساس بوده و برای داشتن عملکرد زیاد، تخلیه آب خاک نباید از 25 درصد آب قابل استفاده پیاز تجاوز کند. مقدار آبی که بالاتر از نقطه پژمردگی دایم و در تمام محدوده رطوبت موجود در خاک تا حد ظرفیت زراعی قرار دارد به عنوان رطوبت قابل استفاده شناخته شده و می تواند توسط گیاه استفاده شود.

فن آبیاری بر حسب گستردگی باغ زیتون و روش های مختلف و ابزار کار متغیر است. به عبارت بهتر، فن آبیاری از ساده  ترین طریقه تا کامل ترین تکنیک آن تا کنون تحول زیادی پیدا کرده است. امروزه مواد و افزاری که آبیاری های مدرن در اختیار عموم قرار گرفته اند، امکان استفاده از حداقل آب را در حداکثر واحد سطح با کمترین درصد تلفات فراهم نموده است.

گیاه موز، به علت تعرق زیاد و لزوم رشد در هوای گرم با دمای بالاتر از 11 درجه سانتی گراد، به آب زیادی نیاز دارد. آبیاری موز باید طوری انجام گیرد که همیشه قسمتی از خاک که ریشه در آن قرار دارد مرطوب بماند. موز گیاهی است که از سایر گیاهان گرمسیری نسبت به رطوبت و کمبود آن حساس تر است. کمبود آب در موز، باعث کاهش تعداد خوشه ها می گردد. همچنین در شرایط خشکی، در برگ ها شکستگی ایجاد شده و به طرف پایین خم می شوند. از طرف دیگر همانطور که قبلا اشاره شد زیادی رطوبت در پای درخت موز، در اثر آبیاری یا بارندگی زیاد، موجب پوسیدگی ریشه و خسارت در گیاه خواهد شد. روش آبیاری بارانی به علت پهن بودن برگ ها ضمن شستشوی آن ها تا حدودی از تعرق جلوگیری می نماید. علاوه بر آن محیط مرطوبی برای این گیاه ایجاد می شود.

همانند تمامی گیاهان، ژربرا نیز می بایست آب کافی دریافت نموده و هیچگاه دچار استرس کم آبی نشود. خشکی کشیدن ژربرا موجب کاهش میزان گلدهی و کیفیت گل ها، کوتاه شدن ساقه های ژربرا و افزایش حساسیت در برابر بیماری های خاکزی می گردد. از سوی دیگر و در صورت آبیاری بیش از حد ژربرا، شاهد افزایش مشکلاتی همچون پوسیدگی طوقه ژربرا و شیوع برخی انواع بیماری های قارچی به خصوص کپک پودری و بوترتیس خواهیم بود. به همین دلیل در گلخانه هایی که از سیستم آبیاری قطره ای استفاده نمی کنند، توصیه می شود که آبدهی ابتدای صبح انجام گیرد تا پیش از فرا رسیدن شب، برگسار گیاه ژربرا خشک شود. همچنین بهتر است برای به حداقل رساندن مشکلات ناشی از مرطوب ماندن طوقه گیاه، بعد از هر مرتبه آبیاری صبر کنیم تا پای بوته ها تا حدودی خشک شود و سپس آبیاری بعدی را انجام دهیم. این عمل و مرطوب نشدن بیش از اندازه محیط کاشت، بخصوص در 2-1 ماه اول کاشت ژربرا بسیار مهم است.

آلو در منطقه وسیعی از عرض جفرافیایی 30 تا 50 درجه شمالی و جنوبی رشد می کند. گونه های زیادی حتی قادرند سرمای زمستانه را تا درجه حرارت 30- تا 35- درجه تحمل کنند.  درخت آلو به خاطر داشتن بخش هوایی گسترده و نیاز به نور و تهویه معمولا با فاصله زیاد کشت می شوند. نیاز آبی درخت آلو با مقدار 600 تا 1200 میلی متر بارندگی در سال تامین می شود. در مناطقی که بارندگی کم یا توزیع بارندگی هماهنگ با مصرف آب نباشد، استفاده از سیستم آبیاری قطره ای سودمند خواهد بود. نیاز آبی درخت آلو بر حسب شرایط اقلیمی منطقه، بافت خاک، تراکم کشت، سیستم آبیاری، پایه و نوع رقم بین 6 تا 12 هزار متر مکعب برای هر هکتار در سال متغیر می باشد. در آبیاری قطره ای حدود 8-6 هزار متر مکعب و در آبیاری سطحی 12-9 هزار متر مکعب برای هر هکتار در سال مورد نیاز است.

آبیاری صحیح و به موقع بوته های میخک یکی از عوامل موثر در بدست آوردن محصولی با کیفیت و کمیت مناسب است. خشکی کشیدن گیاهان میخک موجب کاهش میزان گلدهی وکیفیت گل ها، کاهش قطر گل و طول ساقه، ضعیف شدن گیاه و افزایش سرعت شیوع بیماری ها و آفات می شود. با وجودی که گفته می شود بین میزان مصرف آب و محصول بدست آمده رابطه خطی وجود دارد اما نباید فراموش کرد که آبیاری بیش از حد نیاز گیاه، منجر به بروز مشکلاتی همچون کاهش رشد گیاه، منجر به بروز مشکلاتی همچون کاهش رشد گیاه، زرد شدن برگسار، عدم تولید گل های با کیفیت و شیوع انواع بیما ری های قارچی می شود.

دراین مقاله به تشریح به چهار روش آبیاری عمده که در باغات زردآلو مورد استفاده قرار می گیرد، پرداخته می شود:

الف: روش کرتی یا غرقابی
ب: روش نشتی یا فارویی
پ: روش بارانی
ت: روش قطره ای

آبیاری منظم برای پرورش درخت زردآلو الزامی است . رطوبت یکنواخت خاک در حفظ قدرت رشد ، باردهی و اندازه میوه ها مهم می باشد . علاوه بر مقدار و قیمت آب ، کیفیت آن نیز اهمیت زیادی دارد . زیرا آبیاری مداوم یک خاک خوب با آب سنگین و یا شور ، به تدریج زمین را شور و نامناسب می سازد .

نیاز آبی میوه های هسته دار (در اینجا درخت زردآلو) در روش سنتی بر حسب شرایط اقلیمی منطقه و رقم ، 7 تا 10 هزار متر مکعب برای هر هکتار در سال می باشد ، که در آبیاری قطره ای نیاز آبی به حدود 5 تا 6 هزار متر مکعب خواهد رسید . در روش های آبیاری سنتی باید به گونه ای عمل نمود که در حین آبیاری ، آب با طوقه درختان تماس نداشته باشد .

استفاده از فناوری نانو برای تولید قطره چکان ها ی تنظیم کننده ی فشار و مقاوم به نفوذ ریشه و همچنین برای تولید لوله های پلاستیکی تراوا و لوله های رسی ، از مهم ترین دستاورد های فناوری نانو در علم آبیاری می باشد ، که با استفاده از آن ها راندمان آبیاری از 40 – 30 درصد به 93 – 92 درصد افزایش می یابد . با توجه به اینکه 94 درصد از منابع آبی کشور در بخش کشاورزی مصرف می شود و با وجود خشکسالی های پی در پی ، این میزان افزایش در راندمان مصرف آب می تواند کمک زیادی به خروج از بحران آب نماید . در این زمینه ، استفاده از یک هسته نانویی برای آمیخته شدن پلاستیک و علف کش در هنگام ساخت لوله های پلاستیکی سبب شده است که از تجمیع ریشه وشکسته شدن لوله هنگام استفاده از آن در آبیاری زیرزمینی جلوگیری شود .

کلزا یکی از مهم ترین گیاهان روغنی است که دانه های کوچک آن حاوی بیش از 40 درصد روغن هستند و کنجاله ی آن نیز در همین حدود پروتئین دارد . طی دهه های اخیر کشت کلزا در جهان گسترش یافته و تولید آن در بین گیاهان عمده تولید کننده روغن در جهان  دارای رتبه سوم است . در ایران نیز زراعت کلزا به عنوان زراعتی امید بخش برای افزایش تولید روغن خوراکی مورد توجه قرار گرفته است .

با توجه به اهمیت کلزا شیوه ی کاشت و مدیریت آبیاری بایستی به چه صورتی انجام گیرد تا بیشترین بازدهی را داشته باشد ؟