نیاز آبی گلابی را می توان متوسط به حساب آورد. درختان گلابی بطور کلی به شرایط نامساعد رطوبت خاک متحمل تر هستند. بعبارتی دیگر گلابی طاقت بیشتری به شرایط خشکی و رطوبت زیاد نشان می دهد. روش آبیاری باغ های گلابی فرقی با سایر درختان ندارد و بر حسب موقعیت و امکانات از انواع سیستم های آبیاری از قطره ای، بارانی تا نشتی و کرتی می توان استفاده نمود. نیاز متوسط درختان گلابی به آب بر حسب شرایط مختلف آب و هوا، نوع خاک، پایه و رقم بین 12-10 هزار متر مکعب در سال می باشد.

انتخاب مزرعه و آماده سازی آن

برای تولید محصول سیب زمینی در حد مطلوب، انتخاب زمین زراعی مناسب از نکات مهم و کلیدی است که همواره باید مورد توجه کشاورزان و تولیدکنندگان باشد. با این حال از آنجا که سیب زمینی از قابلیت سازگاری نسبتا خوبی برخوردار است، امکان کاشت سیب زمینی در بسیاری از اراضی کشاورزی وجود دارد. اما بدیهی است که در چنین شرایطی عملکرد و یا کیفیت سیب زمینی تولیدی در حد مطلوب نخواهد بود.

کاشت سیب زمینی

کاشت سیب زمینی به طور معمول بر روی پشته هایی که از یکدیگر حدود 75 سانتی متر فاصله دارند انجام می شود و آبیاری به صورت بارانی، قطره ای و یا به صورت نشتی در جوی های ایجاد شده بین ردیف های کشت انجام می شود.

نیاز آبی زرشک
انواع مختلف زرشک دارای نیازهای آبی متفاوتی می باشند. به طوری که برخی از گونه های زرشک در آرژانتین در مناطقی با بارندگی 3000-1200 میلی متر رشد می یابند. اما یک گونه دیگر از زرشک در مناطقی با 270-150 میلی متر بارندگی رشد مناسبی را نشان داده است.

نیاز آبی زرشک بی دانه نسبت به درختان یا درختچه های میوه مشابه پایین می باشد و یکی از دلایل اصلی جایگزین شدن زرشک در الگوی کاشت شهرستان های جنوبی خراسان، درآمد نسبتا خوب حاصل از زرشک به ازای مصرف یک متر مکعب آب می باشد. نیاز خالص آبیاری زرشک حدودا 9900 متر مکعب در هکتار است که بسته به روش هایی آبیاری به کار گرفته شده نیاز ناخالص آبیاری، بیشتر از این مقدار می باشد.

آب از جمله عوامل مؤثر در تولید اقتصادی انار محسوب می گردد. هرچند درخت انار به سرایط کم آبی مقاوم است و شواهد نشان می دهد، حتی باغ های اناری که چند سال آبیاری نشده اند، بعد از آبیاری، مجددا شروع به رشد نموده و پاجوش های زیادی تولید می کنند و با تربیت این پاجوش ها می توان بار دیگر آن را به یک باغ انار پر محصول و اقتصادی تبدیل نمود. با این حال کمیت و کیفیت آب برای درختان انار عامل تعیین کننده در میزان عملکرد و کیفیت میوه و حتی مدیریت آفات آن می باشد.

آب های با هدایت الکتریکی (EC) کمتر از 2 دسی زیمنس بر متر برای انار بسیار مناسب است. اما تحت شرایط خاص از جمله در اختیار داشتن آب کافی، مناسب بودن بافت و عمق خاک و داشتن زهکش، می توان با مدیریت خوب، از آب های با هدایت الکتریکی تا 5 دسی زیمنس بر متر نیز استفاده نمود.

انسان تا مدت های مدید بر این باور بود که کشت بدون خاک غیر ممکن است و خاک به عنوان بستر طبیعی رشد و نمو گیاه نقشی انکار ناپذیر در تولید محصول دارد. ولی بررسی ها نشان داد کشت بدون خاک امکان پذیر است. در سال 1938 روش هیدروپونیک با کشت در آب پیشنهاد و شروع گردید. در بررسی های دیگر بتدریج کشت در محیط های مصنوعی مورد پذیرش قرار گرفت. در بعضی از کشورها به دلیل محدودیت خاک و نداشتن اراضی کافی، کشت هیدروپونیک برای محصولات ضروری در غیر از فصل طبیعی خودشان صورت می گیرد. هیدروپونیک به معنای تکنولوژی رشد گیاهان با استفاده از محلول های غذایی و در محیطی غیر از خاک می باشد. در این روش به جای آبیاری، محلول دهی داریم و از آب خالص به ندرت استفاده می شود. کشت بدون خاک شامل انواعی از روش های غیر متعارف کاشت گیاهان است.

در زیر به تشریح چهار روش آبیاری عمده که در باغات آلبالو و گیلاس مورد استفاده قرار می گیرد، پرداخته می شود:

الف: روش کرتی یا غرقابی
ب: روش نشتی یا فارویی
پ: روش بارانی
ت: روش قطره ای

انگور از جمله گیاهان مقاوم به کم آبی است اما به منظور تولید محصول مناسب و با کیفیت، تأمین آب مورد نیاز درخت خصوصا در مراحل بحران بسیار ضروری می باشد. نکته مهم در مدیریت آبیاری تاکستان انگور در نظر داشتن میزان آب مورد نیاز با توجه به نوع رقم، مرحله رشد، شرایط اقلیمی و نوع سیستم آبیاری می باشد. موکاری در نواحی با بارندگی سالیانه حدود 1100-270 میلی متر گسترش دارد. رشد رویشی مو ومیزان عملکرد توسط آب مصرفی تعیین می گردد.

تنش های آبی از جنبه های مختلف بر گیاه تأثیر می گذارد. اولین علایم تنش در مو شامل کاهش در زاویه محور دمبرگ و برگ و همچنین مسطح شدن سطح برگ است. کمبود آب از کارایی برگ ها می کاهد. در این حالت برگ ها به رنگ سبز تیره درمی آیند و در حالت شدید نوک شاخه ها و پیچک ها خشک شده و از بین می روند و برگ ها ریزش می کنند.

آبیاری لوبیا پتانسیل عملکرد را بالا می برد و کشاورز را قادر می سازد که در زمین های نامناسب تولید داشته باشد. آبیاری بارانی اغلب در لوبیا معمول است. سیستم مورد استفاده به وسیله اندازه و شکل زمین، همچنین دسترسی به کارگر و سرمایه تعیین می شود. در جایی که آب محدود کننده نیست، خاک باید تا ظرفیت مزرعه تا عمق یک متر ناحیه ریشه قبل از کاشت مرطوب شود. بعد از آنکه خاک به اندازه کافی خشک شد، بستر بذر باید آماده شود و کاشت صورت گیرد و بعد از آن مزرعه نباید آبیاری شود تا گیاهچه ها ظاهر شوند.

چگونه می توان نیاز آبی درخت گردو، این درخت ارزشمند، را فراهم نمود؟ دوره های بحرانی در آبیاری درخت گردو چه زمانی است و غفلت در آبیاری در این دوره ها چه عواقبی را در پی خواهد داشت؟

تا این اواخر در فرانسه و در سایر مناطقی که میزان بارندگی سالانه یا ذخیره آب زیرزمینی فراوان بود، گردو به شیوه سنتی و اغلب بدون آبیاری کشت می شد. پس از بررسی و مشاهدات عینی در باغ های خصوصی و آزمایشی مشخص شد که توان تولید گردو در باغ های دیم، پیوسته در حال کاهش است و به رغم هر گونه عملیات زراعی، آب و آبیاری در افزایش تولید محصول اثر مثبت و غیر قابل انکار دارد. آبیاری نه فقط در بالا بردن کمیت میوه، بلکه بر کیفیت آن نیز اثر مطلوبی می گذارد.

پیاز دارای سیستم ریشه ای سطحی است که در عمق 30 سانتی متری خاک متمرکز می شود. یک بوته پیاز حدود 200-300 ریشه تولید می کند که قطر آن بین نیم تا دو میلی متر است. نزدیک به 100 درصد جذب آب از منطقه 30 تا 50 سانتی متری سطح خاک صورت می گیرد. پیاز مانند اکثر محصولات صیفی به کمبود آب حساس بوده و برای داشتن عملکرد زیاد، تخلیه آب خاک نباید از 25 درصد آب قابل استفاده پیاز تجاوز کند. مقدار آبی که بالاتر از نقطه پژمردگی دایم و در تمام محدوده رطوبت موجود در خاک تا حد ظرفیت زراعی قرار دارد به عنوان رطوبت قابل استفاده شناخته شده و می تواند توسط گیاه استفاده شود.