پیاز گیاهی می باشد که چه به صورت بذر کاشته شود یا به صورت نشاء، کشت و پرورش آن راحت و ارزان می باشد. با ما همراه باشید تا شما را گام به گام با کشت این محصول آشنا نماییم. در ادامه شما با کشت پیاز از طریق کشت بذر آن آشنا می شوید.

پیازها دارای انواع و ارقام مختلفی هستند (برای مشاهده بذرهای موجود در فروشگاه اینجا را کلیک نمایید) که می توان آنها را بسته به منطقه جغرافیایی و نوع آب و هوا از اواخر زمستان تا اواسط بهار کشت نمود.

چه پیازهای کشت شده شما همگی از یک رقم باشند، چه مختلف ، شما می توانید همه آنها را در اوایل تابستان تا اواخر آن بسته به زمان کشت شده برداشت نمایید و تا زمستان آنها را انبار کنید که همه اینها نشان دهنده ی آن است که این محصول زود رشد می کند و طول دوره انبارداری آن هم بالا می باشد.

مانند اکثر سبزیجات ، پیاز در شرایطی که نور کافی وجود داشته باشد و خاک با مواد مغذی و مواد آلی غنی شده باشد بهتر رشد می کند.

آنچه شما برای کشت پیاز نیاز دارید:

بذر های پیاز
کمپوست چند منظوره بدون پیت
سینی بذر یا گلدان های کوچک
بیلچه باغبانی
نخ نرم یا ریسمان
وسایل لازم برای آبیاری
کج بیل

گام یک:

بذرها را در گلدان یا سینی نشاء بکارید. هرچند که دانه ها کوچک هستند ، اما سعی کنید آنها را حداقل در فاصله 1 سانتی متری از یکدیگر قرار دهید. بذرهای کاشته شده را با یک لایه نازک از کمپوست بپوشانید سپس گلدان یا سینی را در آب قرار دهید تا مرطوب شود.

گام دوم:

موقعی که طول نهال های پیاز به حدود 10 سانتی متر رسید، نشان دهنده ی نیاز به تغییر محل می باشد. پس آنها را باید از سینی نشا یا گلدان جابجا کرده و در زمین اصلی که با کمپوست غنی شده کاشت. دقت شود فاصله نشاء ها از یکدیگر باید 10 الی 15 سانتی متر باشد.

گام سوم:

در بهار، پیازها را در خاکی که سنگها و علفهای هرز بزرگ آن برداشته شده و با مواد آلی غنی شده است بکارید. هر ردیف را با فاصله 10-15 سانتیمتر از یکدیگر بکارید.

پیاز های تازه کاشته شده را آبیاری کرده و بلافاصله با پوششی که بتواند جلوی پرندگان را بگیرد بپوشانید. پس از ریشه دار شدن، می توان این پوشش را برداشت.

گام چهارم:

برای شروع یا اگر مساحت زیر کشت شما کوچک است می توانید نشاء های پیاز کاشته شده را بوسیله یک آبپاش آبیاری نمایید. در آبیاری اول آب را مستقیم به روی پیاز بپاشید تا خاک آن نشست خود را انجام دهد و گیاه در خاک محکم گردد.

سعی نمایید آبیاری را به صورت منظم و در بازه های زمانی مشخصی انجام دهید مخصوصا اگر آب و هوای منطقه شما خشک است.

گام پنجم:

بوسیله یک کج بیل به صورت منظم علف های هرز در آمده را از باغچه ی خود را از بین ببرید. این علف های هرز در جذب مواد غذایی و آب با گیاه پیاز شما در رقابت هستند. بنابراین حذف آنها لازم و ضروری می باشد. برای حذف این علف ها می توانید از کج بیل های مخصوص پیاز و یا کج بیل های حلقه ای استفاده نمایید که برای کار در فضاهای کوچک مناسب هستند.

گام ششم:

در اواخر تابستان ، که می خواهید پیازها را برداشت نمایید اجازه دهید خود پیاز ها به خوبی در معرض نور آفتاب قرار گیرند. پس از زرد شدن برگها و خم شدن ساقه ها، می توان پیازها را برداشت نمود. توجه کنید قبل از برداشت پیازها اجازه دهید برگها خشک شوند.

منبع

سبزیجات(فصل سرد)- از خانواده ی کلم ها

همچنین تحت عنوان تربچه ی بهاره، تربچه ی تابستانه، تربچه ی زمستانه، تربچه ی سفید، تربچه ی دایکون، تربچه ی ژاپنی، تربچه ی چینی نیز شناخته میشوند.

raphanus sativus

خانواده کلمیان

پرورش آسان و آماده برای برداشت در تنها 3 الی 6 هفته. برای برداشت مداوم تربچه های بهاره ی مخصوص فصل سرما، آنها را در فواصل یک یا دو هفته ای تا زمان فرا رسیدن هوای گرم بکارید.

خصوصیات مکان کشت:

نورخورشید:

نور کامل

نیمه سایه

بهترین محصول را هنگام قرار گرفتن در معرض نور کامل خورشید میدهد.

شرایط خاک:

به خاک دانه درشت (که آب را به راحتی عبور میدهد) نیاز دارد

تمایل به خاک دانه درشت و سست دارد که غنی از مواد الی و بدون سنگریزه، با ph 5.8 تا 6.8 باشد .به رطوبت زیاد و مداوم نیاز دارد.

ویژگی های گیاه:

چرخه ی زندگی: سالانه

تعداد کمی از تربچه های زمستانه چرخه ی عمر دوساله دارند

میزان دشواری مراقبت: آسان

ارتفاع: 15 الی 45 سانتی متر

عرض: 15 الی 20 سانتی متر

رنگ برگ: سبز متوسط

بافت برگ: متوسط

شکل: بالشتکی،پشته ای یا دسته ای

ملاحظات ویژه:

مقاومت:

سرمازدگی

ویژگی های خاص:

گیاه غیر بومی آمریکای شمالی- اصالت مدیترانه ای

اطلاعات مربوط به رشد:

شیوه ی کاشت:

تکثیر با استفاده از بذر

دمای لازم برای جوانه زدن: 13 سانتی گراد تا 30 سانتی گراد

تعداد روزهای لازم برای پدیدار شدن جوانه: 3 الی 4 روز

بذرها را میتوان تا 4 سال نگه داشت

مقاومت و مراقبت:

در دمای خنک (10 تا 20 درجه سانتی گراد )  و هوای مرطوب به بهترین حالت رشد میکند. هوای گرم کیفیت را کاهش و گزندگی را افزایش میدهد. کاشت دیر موقع میتواند باعث شود قبل از اینکه ریشه ی خوردنی اش شکل بگیرد زرد شود.

کاشت بذر حدود 3 الی 6 هفته قبل از آخرین سرما زدگی متوسط، در عمق 3 سانتی متر، با فاصله ی 2.5 ساتی متر، در ردیف هایی به فاصله ی 30 سانتی متر از یکدیگر. حدودا به اندازه ی ایجاد فضای 2.5 سانتی متری تنک شود. گیاهان متراکم ممکن است نتوانند ریشه های با کیفیت تولید کنند. استفاده از بوته های تنک شده در سالاد.

برای برداشت مداوم، به ازای هر 1 الی 2 هفته بذرهای بیشتری بکارید تا زمانی که میانگین دما به متوسط 15 درجه ی سانتی گراد برسد یا اینکه در یک بار عملیات کاشت، گونه های مختلفی بکارید که دارای بازه های زمانی متفاوتی جهت رسیدن به رشد کامل هستند. عملیات کاشت را زمانی که هوا در پاییز خنک شد ادامه دهید.

در بیشتر موارد گونه های تربچه ی زمستانه بکارید که در حدود اولین سرمای پاییز به رشد کامل برسند. (سرما طعم و بافت بیشتر گونه های زمستانی را بهبود میبخشد.). گونه های زمستانی که اندازه ی بزرگتری دارند نسبت به گونه های بهاره به فضای بیشتری نیازمندند بنابراین برای ایجاد حدود 15 سانتی متر فضا بسته به نوع تربچه عملیات تنک کردن را انجام دهید.

برای یک روند رشد پیوسته و منظم و حصول بهترین کیفیت ممکن، رطوبت خاک را حفظ کنید. افزودن کود نیتروژنی یا کود غنی از نیتروژن نزدیک به محل کاشت ممکن است منجر به رشد کامل قسمت بالایی گیاه و کوچک ماندن ریشه شود.

بذر تربچه میتواند در یک ردیف با هویج، ریحان، زردک و سایر محصولاتی که سرعت جوانه زنی پایینی دارند کاشته شود. تربچه به شکافتن قشر خاک برای محصولات ضعیف تر که دیرتر جوانه میزنند کمک میکند.

چون تربچه سریعا بالغ میشود روند هم کاشتی خوبی را در کنار محصولاتی که جوانه زنی آهسته ای دارند مانند سایر گیاهان خانواده کلمیان، یا گوجه فرنگی– یا محصولات تیره ی کدوییان – ایجاد میکند. یا میتوانید برداشت تربچه را  با محصولات تابستانه مثل حبوبات یا محصولاتی که در پاییز برداشت میشوند ادامه دهید.

برای کمک به کاهش بیماری ها، تربچه یا سایر گیاهان خانواده کلمیان را  به ازای 3 الی 4 سال، تنها یکبار در یک زمین مشخص بکارید و نه بیشتر.

آفات:

کرم ریشه ی کلم- از پوشش های ردیفی ساخته شده از الیاف پلیمری استفاده کنید. حلقه ها میتوانند به ایجاد یک محیط طاقدار بر فضای روی ردیف ها یا ایجاد پوشش های ردیفی شناور کمک کنند. برای به دست آوردن تربچه های تازه عملیات کاشت میتواند به صورت هفتگی انجام گیرد. برخی از این پوشش ها میتوانند از حمله ی کرم ها جلوگیری کنند.

بیماری ها:

بیماری کلاب روت- گیاهان جدید را در قسمتی از باغ  بکارید که با قسمت استفاده شده در سال گذشته فرق میکند. اگر خاک مورد هجوم بیماری باشد به آن اهک اضافه کنید تا ph خاک به 7.2 برسد.

گونه ها:

تربچه های بهاره ی معمولی کوچک هستند و سریع رشد میکنند و معمولا در 3 الی 4 هفته آماده ی برداشت میشوند. گونه ها را براساس اندازه و شکل (مدور یا استوانه ای)، رنگ (شامل قرمز، بنفش، سفید و ترکیبی از اینها) و مقاومت دربرابر پلاسیدگی انتخاب کنید.

تربچه تابستانه هم مشابه موارد بالا هستند ولی زمان بیشتری برای رشد کامل-  عموما بین 6 الی 8 هفته- نیاز دارد.

تربچه های زمستانه (raphanus sativus var . niger) ، رشد کندتری دارند ( معمولا 2 ماه یا بیشتر برای رشد کامل)، ریشه های بزرگتری دارند (معولا به شکل استوانه ای)، و نسبت به گونه های عادی کیفیتشان را مدت زمان بیشتری حفظ میکنند. همچنین این گونه ها تحت نام های تربچه های شرقی، دیاکون، ژاپنی، یا تربچه های اسپانیایی شناخته شده اند. بیشتر این گونه ها دوساله هستند که در واکنش به روزهای بلند فورا پلاسیده نمیشوند و ساقه ی بذر در آنها تنها پس از قرار گرفتن در معرض دماهای پایین شروع به رشد میکند. این تربچه ها عموما در تابستان برای برداشت در پاییز کاشته میشوند.

منبع

تربچه ها سریعا رشد میکنند (برای رشد کامل دانه اش تنها به حدود سه هفته زمان نیاز دارد) و گیاه بسیار مقاومی است. طعم تند تربچه باعث لذیذی سوپ ها و سالادها میشود و فضای بسیار کمی را در باغ اشغال میکند.جهت شروع وفقیت امیز پرورش تربچه دستورالعمل های زیر مفید واقع خواهند شد

بخش یک: آماده شدن برای کاشت

1-1: تصمیم بگیرید کدام گونه ی تربچه را میخواهید بکارید

تربچه هم مانند بسیاری از گیاهان ، دارای گونه های بیشماری است که  هم با گرده افشانی ترکیبی و هم با گرده افشانی آزاد شکل گرفته و میتوانند مورد توجه شما قرار بگیرد.اگر شما یک باغبان تازه کار هستید پرورش  تربچه ی قرمز را مد نظر داشته باشید، آنها تنها در 22 روز کاملا رشد میکند و طعم دلپذیر و ملایمی دارند.

–  تربچه های فصل بهار گونه ای از تربچه ها هستند که مردم بیشتر از همه با انها آشنایی دارند ( مانند ترچه ی قرمز که لایه ی سطحی آن سرخ رنگ و درون آن سفید است). شما باید این نوع از تربچه ها را در فصل بهار یا پاییز پرورش دهید. این گونه از تربچه ها، سریع ترین رشد ممکن را دارند.

– تربچه ی تابستانه عموما شبیه به تربچه ی بهاره است ولی رشد آهسته تری دارد و برای رشد کامل به حدود 6 الی 8 هفته زمان نیاز دارد.

– تربچه ی زمستانه بسیار بزرگ تر و پر نشاسته تر از تربچه های فصل بهار و تابستان است و برای رشد کامل به زمان بیشتری نیاز دارد. بهترین کار ممکن این است که عملیات بذرپاشی این نوع از تربچه در اواخر تابستان انجام شود تا بتوان محصول را در پاییز یا زمستان برداشت کرد. تربچه های زمستانی شامل دایکون(تربچه ی ژاپنی) و تربچه ی چمپین میشود. تربچه ی دایکون برای رشد کامل به شصت روز زمان نیاز دارد و میتواند تا طول 18 اینچ (45 سانتی متر)، رشد کند و دارای گونه هایی با میزان تندی بالا است.

1-2: مکان مناسبی را برای پرورش انتخاب کنید:

تربچه باید در محلی کاملا آفتاب گیر یا نیمه سایه و در خاک دانه درشت و سست و خشک کاشته شود.هر نوع سنگریزه ای را از خاک جدا کنید چون ریشه تربچه در مقابل هر سنگریزه ای که سر راهش قرار بگیرد دوشاخه میشود. قبل از کاشتن گیاه، به خاک کود طبیعی مانند کود ترکیبی،گیاهی و کود برگ(خاک برگ) اضافه کنید.

–  از اینکه تربچه ها به مقدار کافی نور خورشید دریافت میکنند اطمینان حاصل کنید در غیر این صورت قسمت بالایی تربچه های بسیار بزرگ میشود و ریشه ی آنها کوچک میماند.با این حال نور بیش از اندازه ی خورشید میتواند  باعث خرابی تربچه ها شود .

– خاک باید بدون سنگ ریزه و خشک، و ph   آن حدودا 7.4 باشد.این مقدار بالای ph به پیشگیری از آفت club root کمک میکند . این آفت، یک قارچ آلوده کننده ی خانواده کلم است که باعث تورم ، تغییر شکل، شکاف و فساد ریشه های گیاه و گاها منجر به مرگ آن میشود. برای افزایش ph، در فصل پاییز به خاک آهک دولومیت یا آهک زراعی اضافه کنید. به مقدار لازم از کود طبیعی (مانند کمپوست) استفاده کنید.

–  برای حصول بهترین نتیجه، یک آزمون خاک انجام دهید یا نمونه هایی از خاک را جهت بررسی وجود مواد لازم، به یک آزمایشگاه بفرستید. تمام اصلاحات لازم را حداقل یک هفته قبل از کاشت، اعمال کنید.

1-3: تمام تربچه هایی که کاشته اید را فهرست بندی کنید:

تربچه محصول هوای سرد است ، که باید برای بهترین نتیجه در فصل بهار یا پاییز کاشته شود. پرورش تربچه در طول ماه های گرم تابستان ممکن است به زرد شدن آنها منجر شود. آنجاییکه تربچه در مقابل سرما به خوبی مقاومت میکند میتوانید اولین محصول خود را دو هفته قبل از آخرین سرما زدگی بهار بکارید.

– هنگام شروع گرمای هوا پرورش تربچه را متوقف کنید. این مطلب اساسا به این معناست که اگر در حال گذر از روزهای متوالی با دمای 60 درجه ی فارنهایت (16 درجه ی سانتیگراد) یا دمایی بالاتر از آن هستید باید کاشت تربچه را تا زمانی که هوا خنک تر شود به تعویق بینداید.

– تربچه ی بهاره به طور معمول پس از حدود 5 روز جوانه میزند و در طی 3 الی 4 هفته آماده ی برداشت میشود.

– از آنجاییکه تربچه بسیار سریع رشد میکند شما میتوانید جهت ایجاد نشانگر ردیفی آنها را بین سبزیجاتی که رشد آهسته دارند به صورت کشت مخلوط بکارید. همچنین شما میتوانید برای افزایش میزان برداشتتان در طولانی مدت، هر هفته با بذرپاشی یک ردیف جدید، تربچه ها را به طور متوالی بکارید.

بخش دوم: پرورش تربچه

2-1: بذرهای تربچه را بکارید:

باید بذرهای تربچه را به عمق حدودا 1/2 اینچ (12.5 میلیمتر) و با فاصله ی 1 اینچ (25 میلیمتر) از هم بکارید. همین که تربچه ها جوانه زدند، جوانه های سالم را تنک کنید و با اختصاص فضای بیشتر، آنها را  در فاصله ای حدود 2 اینچ (5 سانتی متر) از هم بکارید. ردیف های تربچه باید در فاصله ای حدود 1 فوت (30 سانتی متر) از یکدیگر کاشته شوند.

–  شما باید تربچه ها را هنگامی که حدود 1 اینچ رشد کردند، تنک کنید. فقط سر تربچه ها را با یک قیچی کوچک تا انتهای آن و زمانی که به خاک برسید ببرید.

– اگر یک تربچه ی بزرگ کاشته اید باید بذر ها را در عمق حدود2.5 تا 4 سانتی بکارید.

– تربچه ها هم زیستی خوبی با یکدیگر دارند چون بسیاری از حشرات را از گیاهان معمول دور نگه داشته و رشد سریع تری هم دارند.

2-2: تربچه ها در حین رشدشان آبیاری کنید:

بستر تربچه را مرطوب نگاه دارید ولی در آب غرق نکنید. آب دادن مداوم به تربچه ها به طور منظم، منجر به رشد سریع آنها میشود. اگر رشد تربچه ها بیش از حد کند باشد طعم تند و تیزی پیدا میکنند. برای کمک به حفظ رطوبت، کود ترکیبی را به میزان دلخواه به خاک بستر تربچه اضافه کنید.

– اگر به طور منظم تربچه را آبیاری نکنید ( به طور مثال تربچه را برای چندین روز آبیاری نکنید و سپس آن را غرقاب کنید)، شکاف برمیدارند.

3-2: برداشت تربچه:

عموما وقتی قطر ریشه ی  تربچه به حدود 1 اینچ (2.5 سانتی متر) برسد آماده ی برداشت است. بسته ی بذرهایتان را جهت مشاهده ی اندازه ی مناسب زمان برداشت و زمان رشد کامل گونه ی تربچه تان بررسی کنید. برای برداشت، گیاه را با دست هایتان از زمین بیرون بکشید.

–  شما همچنین میتوانید کثیفی روی گیاه را پاک کنید و ببینید که آیا پیاز گیاه رشد کرده است یا خیر.اگر پیاز رشد کرده چند عدد تربچه را بیرون بکشید و طعمشان را بچشید.این کار باعث میشود که متوجه شوید آیا تربچه ها آماده ی برداشت هستند یا خیر.

–  برخلاف بسیاری از گیاهان ریشه ای، تربچه نباید در زمین رها شود در غیر اینصورت سفت و مغزدار میشود.

4-2: تربچه را تمیز و ذخیره کنید:

با استفاده از دستانتان خاک را از روی تربچه هایتان پاک کنید و سپس آنها را در مکانی سرد و تاریک برای بیش از دو هفته انبار کنید. قبل از مصرف آنها را با آب بشویید.

بخش سوم: رفع عیوب تربچه

1-3: مواجهه با مشکلات قارچی:

انواع مختلفی از قارچ ها وجود دارند که میتوانند باعث از بین رفتن تربچه یا طعم بد آن شوند .عموما نشانه های واضحی از یک مشکل قارچی وجود دارد که میتوانید مراقب وقوعش باشید و متعاقبا با آن دست و پنجه نرم کنید.

– اگر رنگ زرد روشن و نقطه های خاکستری روی برگ های تربچه پدیدار شوند ممکن است تربچه دچار بیماری لکه برگی باشد که تحت عنوان لکه برگی سپتوریایی ، یک بیماری قارچی، شناخته میشود. اگر  تربچه ی شما چنین وضعیتی دارد مطمئن شوید که خاک بستر گیاه شما دانه درشت است(آب را در خود نگاه نمیدارد) و به آن مواد آلی مانند کود ترکیبی(کمپوست) اضافه کنید.تربچه های بیمار را بیرون بکشید.جهت پیشگیری از وقوع این مشکل،محل کشت محصولتان را تغییر دهید تا تربچه ها را هر دفعه در همان بستر نکارید.همچنین باغتان را از وجود ضایعات گیاهی مصون نگه دارید (گیاهان مرده، علفهای هرزی که هرس کرده اید و …).

–  اگر نقاط کمرنگ سبز در بخش بالایی برگ ها با کرکی بنفش رنگ در سطوح تحتانی شروع به پدیدار شدن کنند، احتمال میرود با بیماری سفیدک کرکی که نوعی قارچ است رو به رو باشید. تربچه های بیمار را دور بیندازید و اطمینان حاصل کنید که گیاه را بیش از اندازه آبیاری نمیکنید. با تنک کردن تربچه ها از تراکم بیش از حد آنها جلوگیری کنید. برای جلوگیری از وقوع بیماری سفیدک کرکی از تغییر مکان کاشت محصول و باقی نماندن ضایعات گیاهی در باغ اطمینان حاصل کنید.

– اگر برگهای تربچه در فضای بین رگبرگ هایش شروع به زرد شدن کردند، اگر حاشیه ی برگ ها به رنگ قهوه ای در آمد و به سمت بالا خم برداشت، اگر قسمت انتهایی ساقه به رنگ قهوه ای تیره یا سیاه درآمد و حالت لیز و لزج به خود گرفت احتمالا شما با بیماری ساق سیاه که یک بیماری قارچی است رو به رو هستید. به بستر گیاه مواد آلی مانند کود ترکیبی(کمپوست) اضافه کنید و از اینکه خاک دانه درشت است( نمیتواند آب زیادی را در خود نگاه دارد و گیاه را بیش از حد آبیاری نمیکنید) اطمینان حاصل کنید. برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری از اینکه مکان کشت هایتان را تغییر میدهید اطمینان حاصل کنید.

2-3: از دست حشرات مشکل ساز خلاصی یابید:

قارچ ها تنها عامل مشکل ساز برای تربچه هایتان نیستند.حشرات خاصی میتوانند به داخل گیاه راه یابند و تا زمان آغاز مرگ گیاه از آن تغذیه کنند. شما در بسیاری از موارد با تمیز نگاه داشتن باغتان از ضایعات گیاهی و علف های هرز میتوانید جلوی این حشرات را بگیرید.اگر حشرات پدیدار شدند، راه هایی برای مقابله با آنها وجود دارد.

– اگر برگ های گیاه به نظر پژمرده می آید و شما متوجه حفره ها و شیارهایی در ریشه شده اید، احتمالا با کرم ریشه روبه رو هستید. این موجودات ریز،کرم هایی کوچک،خاکستری یا سفید و بدون پا هستند. حشرات در خاک کنار گیاه تخم گذاری میکنند. برای خلاصی از دست آنها به پایه ی گیاه تربچه خاکستر چوب یا آهک اضافه کنید. برای کاشت تربچه تا زمان خشک ترشدن هوا صبر کنید تا بتوانید از شروع چرخه ی زندگی کرمها جلوگیری کنید.

–  اگر شاهد ظهور سوراخ های ریز روی برگهای تربچه هستید احتمالا با سوسک ککی مواجهید. این موجودات ریز،سوسک هایی به رنگ برنز یا مشکی هستند که طول هرکدام به یک و نیم میلیمتر میرسد. اگر دریافتید که با این موجودات رو به رو هستید، خاک دیاتومه ،نوعی از سنگ رسوبی نرم که به راحتی به یک پودر نرم تقریبا سفید تبدیل میشود، را در زمین پخش کنید. این خاک میتواند بعنوان یک حشره کش طبیعی عمل کند. شما همچنین باید اغلب مواقع زمین را شخم بزنید تا چرخه ی زندگی سوسکها را مختل نمایید.

–  اگر روی تربچه های نقطه های سفید فام یا زرد فام دیده میشود، اگر برگ های دفرمه (از شکل افتاده) دارند، یا اگر پلاسیده شده اند، احتمالا با مگس لوده رو به رو هستید. این مگس های سیاه که خط و خالهای قرمز،زرد یا نارنجی دارند مایعات را از بافت تربچه به بیرون میمکند تمام مگس ها و توده ی تخم هایشان را جدا و نابود کنید. برای اینکه مگس ها را دور از باغ نگه دارید، مکانهای زاد و ولد آنها مانند پسماند محصولات و علف هرز را از بین ببرید.

– اگر برگهای تربچه به رنگ زرد کمرنگ درآمده، اگر برگهای تربچه خم برداشته است و شکننده شده، احتمالا گیاه تربچه به بیماری مینای زرد ،یک بیماری مایکوپلاسمایی، مبتلا شده است که توسط حشرات راسته ی نیم بالان (مانند جیرجیرک) انتشار میابد. در اینصورت گیاه یا گیاهان آلوده را خارج کرده و با پایین نگاه داشتن میزان علف های هرز و ضایعات گیاهان جمعیت حشرات راسته ی نیم بالان را مهار کنید.

3-3: خاک را بررسی کنید:

دما،نوع ومیزان رطوبت خاک میتواند بر سلامت تربچه نقشی حیاتی داشته باشد. به یاد داشته باشید که خاک مدنظر شما باید به طور یک دست مرطوب باشد (نه اینکه بیش از حد آبیاری شده باشد) و میزان ph آن به درستی تنظیم شده باشد.

– اگر طعم تربچه ها بیش از حد تند یا گزنده شد احتمالا بدین معناست که خاک بیش از حد خشک است یا دما آن بیش از حد بالاست (بالاتر از 32 درجه سانتی گراد). برای حفاظت از ریشه ها و خنک کردن  خاک ، 5 الی 8 سانتی متر لاشبرگ طبیعی اضافه کنید. تربچه هایتان را هر 2 الی 3 ساعت یکبار آبیاری کنید و سپس صبر کنید که خاک تا عمق حداقل 10 سانتی متری خشک شود.

– اگر ریشه ی تربچه سفت است احتمالا دمای خاک بسیار بالا بوده و آبیاری به صورت پراکنده انجام گرفته است. برای اینکه ریشه ها را خنک نگاه دارید، آنها را به طور یکنواخت آبیاری کنید و از اینکه با خاک پوشانده شده و از معرض گرما در امان هستند اطمینان حاصل کنید. همچنین به محض اینکه تربچه ها به میزان کافی بزرگ شدند آنها را برداشت کنید که بیش از حد رشد نکنند و ترک برندارند.

نکات:

– تربچه قابلیت رشد در محفظه را نیز دارد و حتی میتوان آنها را با محیا کردن شرایط مناسب درون خانه پرورش داد.

– اگر تربچه هایتان زرد شدند آنها را سریعا دور نیندازید. پس از اینکه گلها خشک شدند دانه هایی تولید میکنند که اگرآنها را زمانی که نرم و سبز هستند بچینید تند و تردند.

هشدار:

به یاد داشته باشید دوره ی کوتاه رشد کامل تربچه بدین معناست که این گیاه به سرعت میتواند بیش از حد نیز رشد کند بنابراین توجه کافی را مبذول دارید.

منبع

جعفری یک گیاه محبوب است که برای طعم دادن به بسیاری ازغذاها مورد استفاده قرار می گیرد و معمولا به عنوان تزئین در کنار بشقاب غذا دیده می شود . جعفری به عنوان یک خوشبو کننده دهان هم شناخته می شود . شما می توانید با جویدن یک شاخه کوچک جعفری ، که در کنار بشقابتان به عنوان گارنیش قرار دارد ، نفس خود را تازه و خوشبو کنید . جعفری گیاه دو ساله ای است که در آب و هوای معتدل به راحتی رشد می کند ، اما در هوای سرد گیاهی یکساله است .

مرحله اول :  آماده شدن برای کاشت

1 –  یک نوع جعفری را انتخاب کنید . جعفری در دو واریته اصلی وجود دارد : برگ مجعد و برگ صاف ( که به عنوان جعفری ایتالیایی شناخته می شود) . جعفری برگ صاف طعم قوی تری نسبت به جعفری برگ مجعد دارد ، هر چند هر دو نوع دارای طعم  ملایم و دلپذیر هستند . شما همچنین باید تصمیم بگیرید که آیا میخواهید جعفری خود را از دانه ( یا بذر ) به وجود بیاورید ، یا از طریق نشاء گیری .

الف) کاشت مستقیم بذر جعفری : می توانید بذر جعفری را مستقیم در بستر اصلی (باغ و یا گلدان) کشت کنید. برای این منظور، شرایط آب و هوایی باید مناسب باشد و اگر آب و هوا بسیار سرد باشد، نتیجه نخواهید گرفت . بنابراین کشت مستقیم جعفری باید بعد از آخرین یخبندان انجام شود.

ب) نشاء گیری جعفری: می توانید بذرهای جعفری را در محیط خانه و در سینی کشت ، آماده کنید و بعد ازظاهر شدن 3 برگ ، جوانه ها یا نشاءها را به بستر اصلی منتقل کنید. در واقع یکی از مهمترین مزیت های نشاء گیری این است که شما می توانید بذرها را در شرایط کنترل شده آماده کنید و بعد از مساعد شدن آب و هوای بیرون ، به زمین اصلی منتقل کنید و به این ترتیب در زمان صرفه جویی کرده اید و محصولتان نیز سریع تر آماده خواهد شد.

2- یک منطقه مناسب را انتخاب کنید . جعفری به خوبی در باغ یا گلدان رشد می کند، چرا که گیاه سخت گیری نیست ، اما در شرایط نا مناسب رشد خوبی نخواهد کرد . محلی را برای کاشت جعفری انتخاب کنید که حداقل در بخشی از روز ، نور خورشید را دریافت کند . اگر تصمیم دارید جعفری را در گلدان بکارید ، آن را کنار پنجره ای قرار دهید که آفتاب صبح را بگیرد ، مانند یک پنجره ی شرقی .

3- خاک را آماده کنید . خاکی که نسبتا پوک و نرم و پر از کمپوست و مواد مغذی است و سطح pH آن بین 6 تا 7 است مناسب برای کاشت جعفری می باشد . اگر احتمال می دهید که خاک بیش از حد اسیدی است ، pH آن را آزمایش کنید و در صورت نیاز مقداری آهک به آن اضافه کنید. برای ساختن خاک مناسب ، 50 درصد خاک گلدان را با 50 درصد کمپوست مخلوط كنید . این ترکیب مخلوطی است که نور و هوا به راحتی در آن نفوذ می کند و پیوند ریشه های کوچک جعفری با این خاک ساده تر خواهد بود .

مرحله دوم : تکثیر دانه ها

1-   دانه ها را در آب صابون بخیسانید . یک کاسه بزرگ را با آب ولرم (نه زیادگرم) پر کنید . مقدار بسیار کمی از مایع  ظرفشویی به آب اضافه کنید و مخلوط را تکان دهید تا مایع ظرفشویی کاملا در آب حل شود . بذر های جعفری را در این مایع ریخته و اجازه دهید برای مدت یک ساعت خیس بخورند . گرمای آب و همچنین وجود مایع ظرفشویی داخل آن باعث می شود تا پوشش سخت بیرونی بذرها شکافته شوند . این کار به بذرها کمک می کند تا بسیار سریعتر از بذرهای خیس نخورده رویش کنند .

2-  بذرها را بشویید و آنها را به یک کاسه آب دیگر منتقل کنید .  با استفاده از یک صافی کوچک ، آب حاوی مایع ظرفشویی را دور بریزید و دانه ها را در آب آشامیدنی ولرم بگذارید . در این مرحله باید بذرها را از مایع ظرفشویی پاک کنید و آنها را برای مرحله بعدی آماده کنید . یک کاسه را با آب گرم (نزدیک به 40 درجه سانتی گراد) پر کنید و دانه ها را در آب قرار دهید . برای ادامه روند جوانه زدن ، آن را به مدت یک شب بخیسانید .

3-  بذر ها را خشک کنید . پس از 24 ساعت غوطه ور شدن در آب ، دانه ها را در یک صافی بریزید و روی یک قطعه کاغذ قرار دهید تا خشک شود . هنگامی که آنها کاملا خشک شدند ، آماده کشت می شوند.

4-  بذر های خود را در داخل خانه بکارید . اگر می خواهیدکار خود را سریعتر شروع کنید و بذرهای جعفری را زودتر از موقع بکارید ،  می توانید بذرها را در گلدانهای کوچک بکارید و بعدا آنها را به محل اصلی خود منتقل کنید . 6 -12  هفته قبل از آخرین یخبندان و سرمای قبل از بهار، دانه های جعفری خود را در گلدانهای کوچک بکارید و روزانه آنها را آبیاری کنید. این کار فرصت کافی برای شروع جوانه زدن را به آنها می دهد و زمان بیشتری برای رشد و نمو خواهند داشت نسبت به وقتی که آنها را در فضای باز  یا در گلدانهای بزرگتر می کارید .

مرحله سوم : کاشت دانه ها

1– بذرها را در زمان مناسب بکارید . اگر بذرها را از قبل در فضای داخل منزل و در گلدانهای کوچک نکاشته اید ، صبر کنید تا زمانی که احتمال سرما و یخ زدگی کاملا برطرف شود و آنگاه بذر ها را به طور مستقیم در باغ بپاشید . به طور معمول، بذر ها باید در ابتدای بهار، در حدود اسفند یا فروردین ماه کاشته شوند .

2- برای کاشت بذرها حفره و ردیف ایجاد کنید .  با استفاده از یک بیلچه کوچک ، در باغ خود ردیف های کاشت با فاصله تقریبی 25 تا 30 سانتی ایجاد کنید و در هر ردیف ، به اندازه کافی بین حفره های کاشت فاصله بگذارید . ( حدود 7 – 8 سانتی متر فاصله بین بذر ها مناسب است ) بذر ها فقط باید با 1 – 1.5 سانتیمتر خاک پوشانده شوند ، بنابراین حفره های کاشت نباید بسیار عمیق باشند .

3- جعفری ها را در فضای باز بکارید . اگر برای پرورش جعفری از نشاء استفاده می کنید ،  بعد از آخرین یخبندان و هنگامی که گیاهان حداقل 8 سانتی متر ارتفاع دارند ، آنها را از گلدانها ، به داخل باغ انتقال دهید . نشاها را در ردیف های کاشتی که 15 سانتی متر از هم فاصله دارند و فاصله بین نشاها در هر ردیف هم حداقل 20 تا 25 سانتی متر است ، بکارید . این باعث می شود که جعفری ها فضای کافی برای رشد داشته باشند و در اواخر بهار، رشد آنها کامل شود .

4– جعفری ها را آبیاری کنید . جعفری های خود را به طور عمیق و حداقل یک بار در هفته آبیاری کنید تا بتوانند ریشه ها خود را توسعه دهند و یک ریشه عمودی بلند تولید کنند. ممکن است در طول دوره های بسیار گرم و خشک مجبور شوید آبیاری بیشتری داشته باشید. اگر شما جعفری های خود را در داخل گلدان کاشته اید ، آنها را به اندازه کافی آبیاری کنید ، به اندازه ای که خاک همیشه مرطوب باشد. اگر نمی توانید جعفری را به طور منظم آبرسانی کنید ، یک سیستم آبیاری قطره ای تهیه کنید .

توجه: آبیاری قطره ای یکی از روش های پیشرفته آبیاری در کشاورزی است که در آن آب با فشار کم و بصورت قطره ای ، با قطره چکان، پای گیاهان ریخته می شود و فقط منطقه اطراف ریشه را بطور مرتب و منظم آبیاری می کند. با این روش در مصرف آب هم صرفه جویی می شود .

5- علف های هرز را از بین ببرید . علف های هرز می توانند به راحتی با جعفری ترکیب شوند و مواد مغذی ارزشمند را جذب می کنند و مانع رسیدن نورخورشید به جعفری ها شوند. پاشیدن مالچ در اطراف گیاهان ، برای کمک به حفظ رطوبت خاک و جلوگیری از رشد علف های هرز ، بسیار مفید خواهد بود . علاوه بر این، هر گونه علف هرزی که بین بوته های جعفری دیدید از بین ببرید .

6- گیاهان جعفری را هرس کنید . در طول فرآیند رشد ، بوته های اضافی باید از بین بروند. تا جایی که نهایتا فقط یک گیاه در هر 20 الی 25 سانتی متر وجود داشته باشد . هنگامی که بذرها شروع به رشد کردند ، با استفاده از یک قیچی ، اقدام به هرس و از بین بردن برخی از گیاهان کوچکتر یا ناسالم تر کنید و آنها را از خاک بیرون بکشید . اگر می خواهید این نهال ها را به محل دیگری برده و بکارید، می توانید با استفاده از یک بیلچه کوچک آنها را با دقت از خاک بیرون بیاورید .

7 – اضافه کردن مواد مغذی به خاک را ادامه دهید . بوته های جعفری را یکبار در هر ماه با استفاده از کود عمومی و به منظور حفظ تولید گیاه در همه فصل ها ، تقویت کنید. شما همچنین می توانید کمپوست به خاک اضافه کنید و با این کار آن را با مواد مغذی غنی کرده و جعفری های خود را تقویت کنید.

8- جعفری را برداشت کنید . هنگامی که جعفری ها ، مجموعه ای از سه برگ کاملا رشد یافته شدند ، آماده برداشت هستند . جعفری ها را به آرامی در طول فصل ، با برش ساقه های بیرونی گیاهان، درست از روی سطح زمین برداشت کنید . جمع آوری برگها از بالای گیاه عملکرد محصول شما را کاهش می دهد ، پس جعفری ها را با ساقه برداشت کنید . همچنین مراقب باشید ریشه ها را از خاک بیرون نکشید تا بوته ها بتوانند به تولید محصول خود ادامه دهند .

برگ ها را برای استفاده های بعدی منجمد یا خشک کنید و آنها را در ظروف دربسته نگهداری کنید. استفاده از جعفری های ذخیره شده بمدت یک سال، طعم مطلوب خواهند داشت.

9- برگ ها را برای استفاده های بعدی منجمد یا خشک کنید و آنها را در ظروف در بستن نگه دارید . شما می توانید از جعفری های ذخیره شده خود به مدت یک سال استفاده کنید و از طعم مطلوب آن لذت ببرید .

سوالات متداول

1- چرا جعفری من به جای تولید برگ ، بذر داده است؟

پاسخ : جعفری یک گیاه دوسالانه است ، به این معنی که در سال دوم زندگی خود ، بذر تولید می کند و سپس از بین می رود . شما می توانید گل های ایجاد شده را جدا کنید تا گیاه به تولید برگ ادامه دهد ، اما به طور کلی بیشترین برگ را در سال اول دریافت خواهید کرد.

2- بوته جعفری چقدر رشد می کند؟

پاسخ : به طور معمول، جعفری برگ مجعد ، تا حدود 30 سانتی متر بلند می شود.

3- چگونه می توان جعفری را در یک گلدان روی بالکن رشد داد؟

 پاسخ : شما می توانید جعفری را در یک گلدان بزرگ و در خارج از ساختمان نگهداری کنید و زمانی که سرما و یخبندان فرا می رسد، گلدان را به داخل ساختمان بیاورید . یک که روزانه چند ساعت نور خورشید را دریافت می کند گزینه مناسبی است .

4- آیا می توانم جعفری را در آب ریشه دار کنم و سپس در باغ بکارم ؟

پاسخ : این کار را نکنید ، زیرا جعفری هایی که در آب تولید ریشه می کنند ، هنگامی که آنها را به یک محیط رشدی دیگر مانند خاک یا کمپوست انتقال می دهید ، می میرند . پس بهتر است گیاه را از همان ابتدا در خاک بکارید .

5- چرا جعفری من زرد رنگ شده است؟

پاسخ : یا آبیاری کافی نیست یا نور خورشید بسیار داغ و سوزان است. آبیاری را بیشتر کنید و در صورت امکان از زمان آفتاب گیری جعفری ها بکاهید . اگر در گلدان هستند آنها را به محل سایه تری انتقال دهید .

6- گیاه جعفری من گل داده است . آیا باید گلها را قطع کنم ؟

پاسخ : بله قطع کردن گل ها ضروری است ! اگر گل ها را نگه دارید ، گیاه تمام مواد مغذی و انرژی خود را برای رشد گل ها تمرکز می کند .

7- از کجا می توان دانه های جعفری خریداری کرد؟

پاسخ :  آنها را از گلخانه های محلی و یا فروشگاه های لوازم کشاورزی خریداری کنید . از فروشگاه اینترنتی ما هم می توانید بذرها را تهیه کنید .

نکات

– جعفری در مناطق آفتابی نیز به خوبی در داخل خانه رشد می کند. اگر جعفری را درون گلدان می کارید ، حتما از گلدان های عمیق استفاده کنید تا گیاهان بتوانند ریشه های طولانی خود را توسعه دهند.

– ریشه گیاه جعفری نیز خوراکی است . بسته به نوع جعفری که کاشته اید ، ریشه ها ممکن است شبیه به هویج باشند. خام یا پخته شده ، ریشه ها در سوپ ها ، سبزیجات و سالاد ها عالی هستند.

منبع

به طور کلی می توان گفت که آفات و عوامل بیماری زا در قارچ خوراکی به دو صورت می توانند سبب ایجاد آلودگی و از بین رفتن محصول شوند:

۱- مستقیم: عوامل بیماری زا می توانند به صورت مستقیم، قارچ را مورد حمله قرار داده و تا حدودی از آن به عنوان میزبان و رشد خود استفاده کنند و سرانجام آن را از بین ببرند.

۲- غیر مستقیم: عوامل بیماری زا می توانند به صورت غیر مستقیم با نابود کردن محیط زیست قارچ زیان هایی را به قارچ و میزان رشد آن وارد سازند.

بیماری های قارچ خوراکی به دو دسته تقسیم می شوند:

۱. بیماری های فیزیولوژیکی

۲. بیماری هایی که در اثر عوامل بیماری زا ایجاد می شوند.

– نابسامانی های فیزیولوژیکی

علاوه بر عوامل زیستی که اثرات مخرب بر قارچ دارند، تعداد زیادی عوامل غیر زیستی وجود دارد که ایجاد محیط نامطلوب برای رشد قارچ کرده و منتج به کاهش کیفیت محصول می گردد. این عوامل شامل رطوبت کم یا زیاد در محیط کشت، pH، غلظت دی اکسید کربن، سرعت باد، بخار و رطوبت نسبی می باشند.

کاهش نور در اتاق پرورش قارچ منجر به ایجاد ساقه های بلند و نازک می شود. تهویه ناکافی و نور کم منجر به رشد خوشه ای قارچ می شود.

– پوست سوسماری شدن یا پوست پوست شدن

این عارضه در اثر رطوبت کم، خشکی بیش از حد، تهویه شدید و مستقیم ایجاد می شود. از سوی دیگر بخارات شدید فرم آلدهید یا آفت کش ها می تواند سبب آن شود که لایه بیرونی پوست قارچ های نیمه تکامل یافته، شکاف بخورد. زمانی که قارچ به رشد ادامه می دهد پوست آن شکافته و به شکل پوست تمساحی در می آید. نژادهای قارچ سفید چرکی و کرم بیش از قارچ سفید حساس هستند.

– بمب های شیمیایی فاسد (گریه کننده ها)

قارچ هایی که میزان قابل توجهی آب از کلاهک قارچ به بیرون ترواش می کنند، گریه کننده ها یا بمب های شیمیایی فاسد نامیده می شوند. این قطرات آب ممکن است کم باشد و یا به میزان زیادی باشد و قارچ را بپوشاند. آب روی کمپوست و یا سطح خاک پوششی زیر گریه کننده جمع می شود و در آن منطقه بوی تعفن بوجود می آید.

عوامل موثر در این نابسامانی مشخص نیست اما کمبود رطوبت (کمتر از ۶۴%) به همراه رطوبت بالای بستر باعث تحریک قارچ های گریه کننده می شود. قارچ های سفید دارای سیستم حفاظتی در مقابل گریه کننده ها می باشند اما سفید چرکی، کرم و سفید طلایی به این بیماری حساس می باشند.

– قارچ های پایه بلند

عدم تهویه کافی یا تجمع دی اکسید کربن در محیط پرورش، سبب شکل گیری قارچ های پایه بلند غیر عادی با کلاهک کوچک می شود. با تهویه مناسب می توان از این شرایط جلوگیری کرد.

– تولید توده ای

در بسیاری از موارد نشانه های تولید توده ای یا زیر پوشش به خصوص در کشت های فصلی مشاهده می شود. کاهش ناگهانی دما، تهویه اضافی یا کمبود دی اکسید کربن منجر به ظهور این علائم می شود.

برای مطالعه بیشتر در مورد آفات و بیماری های قارچ خوراکی کتاب زیر را مطالعه فرمایید:

کلمات کلیدی: آفات ، بیماری ، آفات قارچ ، آفات قارچ خوراکی ، بیماری های قارچ خوراکی

در مقاله سبزیجات مناسب برای کشت پاییزی و زمستانه – بخش اول گیاهانی همچون کلم بروکلی – هویج – کلم پیچ – چغندر – کلارد – کلم قمری – تره فرنگی را معرفی نمودیم. حال در ادامه به معرفی گونه های دیگر می پردازیم

سبزیجات فصل سرما از جمله خوراکی های مغذی و مفیدی هستند که قابلیت کشت آنها در پاییز و زمستان نوعی مزیت محسوب می شود. چون بسیاری از گیاهان به خاطر حساسیتی که نسبت به تغییر فصل و دما دارند تاب تحمل سرما را نداشته و وقتی در معرض سرمازدگی قرار می گیرند از بین رفته یا به شدت آسیب می بینند. اما سبزیجات پاییزی و زمستانی نسبت به سرما مقاوم بوده و به خوبی رشد می کنند.

کاهو

کاهو گیاهی است که نسبت سرما سازگار است و در طور روز فقط به ۵ ساعت نور نیاز دارد . به همین خاطر می توان در طول زمستان یک مزرعه کاهو را پرورش داد. این گیاه به خاطر فیبری که دارد برای سلامتی انسان مفید بوده و به تدریج نیاز آبی بدن را در طول روز تامین می کند.

سبزی خردل

شاید خردل ذهن شما را به یاد سس زرد و روشنی بیاندازد که هنگام تناول ساندیچ به آن می زنید. خردل یکی از سبزیجات فصل سرما است که خواص مفیدی دارد. سس خردل سس مطلوبی است که می توان با آن مواد غذایی را لذت بخش نمود. این گیاه در طول پاییز و زمستان قابل کشت بوده و به خوبی رشد می نماید.

پیاز

پیاز سفید و قرمز از جمله سبزیجات سرما دوست است که در غذاهای ایرانی زیاد از آن استفاده می شود. این گیاه به جوهر غذا معروف است. پیاز نسبت به سرما واکنش خوبی از خود نشان داده و در فصول سرد به خوبی عمل می آید.

نخود فرنگی

نخود فرنگی از جمله گیاهانی است که می توان در فصول سرد آنها را کاشته و در زمان مناسب نیز آنها را برداشت نمود. سوپ نخود فرنگی در روزهای سرد بسیار خوشمزه خواهد بود. محصول این گیاه در غذاهای زیادی به کار می رود و مزه مطلوبی به آنها می بخشد.

تربچه

تربچه از جمله سبزیجاتی است که می توان در همه فصول سال از جمله روزهای سرد کاشت و در زمان اندکی برداشت کرد. تربچه از سبزیجات پرطرفدار در بین ایرانیان است و به صورت خام در میان سبزی خوردن یا به صورت سوپ و سالاد مصرف می شود.

اسفناج

اسنفاج یک گیاه سرما دوست است که در میان سبزیجات بسیار با ارزش و مغذی است. این گیاه دارای مقادیر فراوانی آهن و ویتامین A و C است. طمع دادن به غذا نیز یکی از خصوصیات اسفناج می باشد.

کلمات کلیدی: گیاهان پاییزی و زمستانی ، گیاهان سرما دوست، گیاهان فصل سرما، کشت سبزیجات، کشت سبزیجات پاییزی، اسفناج، سبزی خردل، نخود فرنگی ، تربچه.

فصل پاییز با وجود آغاز سرما ، فصل کاشت برخی از گیاهان و سبزیجات نیز می باشد که گرما و لذت کشت آنها را می توان جایگزین سرما و سوزش این فصل نمود. ناگفته پیداست که اگر سبزیجات مناسب پاییز را کشت دهید بعدا با مشکل مواجه نخواهید شد. چون برخی از سبزیجات نسبت به بقیه گیاهان از مقاومت بالاتری در مقابله با سرما برخوردارند یا اینکه با این آب و هوای سازگار یا به آن علاقه مند هستد .

کلم بروکلی

بسیاری از کشاورزان کلم بروکلی را از گزینه های مناسب برای کشت پاییزی می دانند . این گیاه سرشار از مواد معدنی و ویتامین هاست و همچنین کمتر دچار آفات مختلف می شود. کلم بروکلی را می توان در میانه های شهریور ماه کاشت و در پاییز به مراقبت و نگه داری آن پرداخت.

هویج

هویج یکی از سبزیجات مناسب برای پرورش پاییزی-زمستانی است. محصول این گیاه مقاومت بالایی نسبت به شرایط محیطی دارد و می توان آنرا تا نه ماه بدون عارضه ذخیره کرد. برداشت هویج زمانی است که اندازه آن به میزان قابل قبولی رسیده باشد. استفاده از این گیاه برای سلامتی انسان از جایگاه برجسته ای برخوردار  است.

کلم پیچ

کلم به خاطر اینکه رطوبت زیاد و هوای گرم برای رشد آن مناسب نیست یکی از گیاهانی است که در فصول سرد سال به خوبی رشد و نمود پیدا می کند. خصوصیت برجسته محصول کلم پیچ این است که می توان آنرا برای مدت زیادی ذخیره کرد.

چغندر

چغندر یکی از سبزیجات منحصر به فرد پاییزی است که بیشتر ریشه آن به مصرف می رسد. البته برگ این گیاه نیز سرشار از منابع ویتامین A و C است . در هنگام کشت این گیاه توجه به این نکته ضروری است که باید آنرا در عمق کافی در خاک قرار داد تا از آسیب سرما در امان بماند.

کلارد

کلارد گیاهی سردسیری است که در میان بقیه گیاهان فصول سرد خوشمزه تر و آبدار تر می باشد. این گیاه به سادگی رشد می کند ولی یکی از محدودیت های کشت آن این است که به فضای رشد بزرگی نیاز دارد. این گیاه در شرایط نامساعد دشوار تر رشد می کند.

کلم قمری

کلم قمری از خانواده کلم هاست و شرایط رشد و پرورش آن مشابه کلم معمولی می باشد. از محسنات این کلم رشد سریع آن است به گونه ای که ظرف شش هفته به رشد کامل رسیده و قابل برداشت است.

تره فرنگی

تره فرنگی گرچه یک گیاه مناسب فصل سرد است اما کشت آن در این فصل فرایند حساسی دارد. به همین خاطر باید مطمئن شد که این گیاه آب کافی دریافت می کند و نور کافی نیز به آن می رسد. در غیر این صورت رشد خوبی نخواهد داشت. تره فرنگی بیشتر برای مصرف ساقه و برگ های آن کشت می شود.  سایت پادیاب استفاده از این گیاه را در سالاد زمستانه توصیه می کند.

کلمات کلیدی: سبزیجات پاییزی، گیاهان فصل سرما، کلم بروکلی ، تره فرنگی، کلم قمری ، کشت پاییزی، منابع ویتامین c ، گیاه چغندر.

در مقاله بعدی با عنوان سبزیجات مناسب برای کشت پاییزی و زمستانه – بخش دوم همراه ما باشید

در حال حاضر کشت اسفناج در تمام نقاط دنیا معمول است. علی رغم سابقه طولانی کشت اسفناج ، این گیاه اهمیت تجاری خود را نسبتا دیر پیدا نموده است.

عرضه مداوم اسفناج به بازار، تنها با کشت های چند مرحله ای که می تواند تا ۱۰ بار در سال انجام گیرد، امکان پذیر است. اسفناج را می توان به طور دست پاش و خطی و در سطوح بزرگ با ماشین بذر پاشی کرد.

برای کشت مکانیزه، بستر کاشت باید صاف و دارای شیب کم و عاری از سنگ باشد. فاصله ردیف ها در کشت های ردیفی بین ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر و عمق کاشت بین ۲ تا ۴ سانتی متر می باشد. مقدار بذر مصرفی بستگی به نوع بذر، بستر کشت و طریقه بذر پاشی دارد و از ۱۵ تا ۴۰ کیلوگرم در هکتار متفاوت است. در شرایط نامناسب مثل زمستان و یا در اوایل بهار مقدار ۱۰ کیلوگرم به مقدار بذر اضافه می شود.

بذر اسفناج در موقع جوانه زدن، در مقابل گرمای زیاد، کمبود اکسیژن و خشکی بسیار حساس است. کمبود اکسیژن معمولا در زمین های غرقاب و خاک های رسی به وجود می آید.

زمان کاشت

زمان کاشت انواع ارقام بهاره در اواخر اسفندماه، انواع ارقام پاییزه در اواخر تابستان و انواع ارقام زمستانه در اواخر پاییز است. اسفناج به آب فراوان نیاز دارد و باید در طول دوره رشد در زمین های خشک اقدام به آبیاری نمود. آبیاری علاوه بر اینکه مقدار محصول را افزایش می دهد، گل دادن قبل از موعد گیاه را نیز به تاخیر می اندازد.

خاک مناسب

هر چند می توان اسفناج را در انواع خاک ها کشت نمود ولی خاک های خیلی سبک و خیلی سنگین برای رشد گیاه مناسب نیستند. خاک مناسب برای کشت اسفناج، خاک عمیق دارای بافت متوسط، دارای ماده آلی و رطوبت کافی برای اسفناج است. خاک های سبک برای ارقام زودرس و کشت های زمستانه و به طور کلی برای تولید محصول نوبرانه مناسب است.

کوددهی اسفناج

استفاده از کود حیوانی در زمین هایی که از نظر مواد آلی ضعیف هستند، لازم است. باید کود حیوانی کاملا پوسیده استفاده نمود. معمولا برای انواع بهاره، کود شیمیایی را به یک باره، قبل از کاشت به زمین می دهند. ولی برای انواع زمستانه ۳/۱ ازت را توام با تمام کودهای فسفره و پتاسه در اوایل زمستان هنگام کاشت به زمین می دهند و ۳/۲ ازت باقی مانده را در دو مرحله دیگر به صورت کود سرک در اختیار گیاه قرار می دهند.

برداشت اسفناج

برداشت اسفناج موقعی انجام می شود که گیاه به مرحله ۵ تا ۶ برگی رسیده باشد. در این موقع مزرعه را آبیاری نموده و پس از آن که رطوبت مزرعه کم شد، بوته را ریشه کن کرده و به همین صورت به بازار عرضه می کنند.

آفات و بیماری ها

از بیماری های مهم اسفناج سفیدک دروغی است. استفاده از ارقامی که مقاوم به این بیماری اند لازم و ضروری است. مگس چغندر که لاروهای آن در داخل برگ های اسفناج مینوز ایجاد می کنند از آفات مهم اسفناج است. شته و پروانه سفید کلم نیز از دیگر آفات این گیاه است.

برای آشنایی بیشتر با مدیریت تولید و خواص درمانی اسفناج کتاب زیر را مطالعه فرمایید:

کلمات کلیدی: اسفناج ، کاشت اسفناج ، آفات اسفناج ، کوددهی اسفناج ، پرورش اسفناج

آب و هوای مناسب جهت کاشت و پرورش جعفری چگونه می باشد؟  جعفری را در چه خاکی باید کشت نمود؟ نحوه ی کاشت و برداشت جعفری به چه صورت می باشد؟

آب و هوای مناسب

جعفری یک سبزی فصل خنک می باشد. در مناطقی که زمستان ملایم دارند، مانند خوزستان به راحتی به زندگی خود ادامه می دهد، ولی در مناطقی که زمستان سرد دارند، بوته های آن به وسیله کاه و کلش و یا حصیر پوشیده می شود.

در نقاطی که زمستان های بسیار سرد و یخبندان دارند، قبل از شروع سرما بوته ها از زمین خارج شده، به محل مناسب، مانند گلدان و یا شاسی انتقال می یابند.

خاک مناسب

خاک جعفری باید عمیق، حاصلخیز و مملو از مواد آلی باشد. خاک اسیدی، مناسب کشت جعفری نیست. خاک های اسیدی را می توان به وسیله آهک اصلاح نمود و pH آن ها را به ۷ رساند تا مناسب کشت جعفری گردند. جعفری خاک های سبک و شنی را که به وسیله کودهای آلی و شیمیایی تقویت شده باشند بر خاک های سنگین رسی، بخصوص اگر کمی هم شور باشند، ترجیح می دهد. چون بذور جعفری به شوری بسیار حساس است. خاک های کم قوت و خشک تولید بوته های ضعیفی می کنند که اولا زود به گل می نشینند و ثانیا تولید بذور ناقص را می کنند. برای جعفری زمین های آفتابگیر مناسب تر است.

کاشت

بذر جعفری به کندی جوانه می زند و جوانه زدن آن حدود ۲۰ تا ۲۵ روز طول می کشد. البته این مدت بر اساس شرایط محیطی ممکن است کمتر یا بیشتر شود. در خارج از ایران ابتدا خزانه می گیرند و سپس بوته ها را نشا می کنند. در ایران بذر را مستقیما می کارند و در بعضی مناطق چند ساعتی (حدود ۲۴ ساعت) بذر را می خیسانند. البته خیساندن بذر باعث سرعت بخشیدن به جوانه زدن بذر می شود.

عمق کاشت در مورد این سبزی حدود ۶ تا ۸ میلی متر می باشد. کاشت جعفری به روش های مختلف صورت می گیرد. اگر به روش خطی کاشته شود، بهتر است فاصله خطوط بین ۲۵ تا ۳۵ سانتی متر باشد و فاصله دو بوته روی خط کشت ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر در نظر گرفته شود.

در بعضی مناطق جعفری را به صورت دست پاش در کرت های کوچک می کارند و بالاخره در محل هایی که خاک سنگین است و یا مسئله شوری خاک مطرح است، مانند خوزستان، توصیه می شود این گیاه به صورت نشتی کاشت شود. میزان مصرف بذر برای روش دست پاش بین ۱۵ تا ۲۰ کیلوگرم در هکتار و برای کشت های خطی و نشتی ۱۰ تا ۱۵ کیلوگرم در هکتار می باشد.

کنترل علف های هرز در مزرعه جعفری خیلی اهمیت دارد. چون بوته ها به علت کوچک بودن قدرت رقابت با علف های هرز را ندارند. استفاده از کولتیواتورهای دستی برای کنترل علف های هرز و یا ترکیبی از انواع کولتیواتور و علف کش ها توصیه می گردد.

زمان کشت جعفری در مناطق جنوبی کشور از اوایل پاییز شروع می شود، که ممکن است تا اواسط پاییز ادامه پیدا کند. نظر به اینکه بذر جعفری دیر جوانه می زند در کاشت آن باید عجله کرد تا برداشت آن با سایر سبزی ها همزمان شود. در مناطق سردسیری کاشت آن بعد از رفع خطر یخبندان و از اوایل بهار شروع شده و تا اواخر بهار ادامه می یابد. ممکن است بوته ها احتیاج به تنک کردن داشته باشند که در این صورت این کار در ۲ یا ۳ مرحله انجام می شود و نهایتا حدود ۱۵ سانتی متر فاصله بین دو بوته در نظر گرفته می شود.

نحوه برداشت

برداشت جعفری به این طریق انجام می گیرد که برگ های آن را با داس یا چاقوهای مخصوص از بالای جوانه انتهایی، که معمولا یکی دو سانتی متری در بالای سطح خاک قرار دارد، قطع کرده، در دسته های کوچک و بزرگ بسته بندی می کنند؛ سپس به بازار عرضه می نمایند. به این ترتیب در طول فصل رشد چندین مرتبه قابل برداشت است. بعد از هر برداشت مصرف کود ازته به صورت سرک (حدود ۵۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار) توصیه می شود.

اهمیت غذایی و دارویی

برگ های جعفری دارای مقدار زیادی مواد کانی، مانند کلسیم، فسفر، آهن، سدیم و پتاسیم می باشد. هم چنین از نظر ویتامین های A، دسته B و C غنی است. برگ آن را برای خوش طعم کردن غذا، سوپ و سالاد مورد استفاده قرار می دهند. بعضی از مردم آن را همراه با سایر سبزی های خوردن به صورت خام مصرف می نمایند.

بذر جعفری بسیار معطر است و گاهی به صورت ادویه مصرف می شود. از بذر جعفری روغنی تهیه می کنند که به عنوان تب بر، اشتها آور و ضد نفخ به مصرف می رسد. تحقیقاتی که در دانشکده داروسازی دانشگاه اصفهان انجام گرفته نشان داده است که گیاه جعفری روی پایین آوردن فشار خون اثر بسیار مثبتی دارد.

بهترین فصل جهت کاشت کرفس چه زمانی می باشد؟

جهت کاشت کرفس چه مقدار بذر لازم است؟

به نظر شما کرفس در چه خاکی رشد مطلوبی می نماید؟

کرفس گیاهی است که در مناطق معتدله سرد سیر دنیا رشد می نماید و ترجیح می داده که بیشتر در مناطق مردابی به زندگی خود ادامه دهد. کرفس در سال اول تولید برگ نموده و در سال دوم شاخه های گل دهنده ظاهر می شوند و تولید بذر می نمایند. بر گ ها با دمبرگ طولانی و ضخیم مستقیما از روی ریشه به وجود می آیند و دارای بریدگی های زیادی می باشند.

آب و هوای مورد نیاز جهت کاشت کرفس

کرفس، یک سبزی فصل خنک است. کرفس احتیاج به فصل رشد طولانی دارد، به همین دلیل آن را در مناطق سردسیری در داخل گلخانه و یا در زیر شاسی خزانه گیری می کنند و به محض مساعد شدن هوا به محل اصلی منتقل می نمایند. کرفس بهترین رشد و نمو را در هوای خنک (بخصوص در شب) و نسبتا مرطوب (از طریق بارندگی یا آبیاری) با موقعیت آفتابی خواهد داشت. در نقاطی که توزیع بارندگی یکنواخت داشته باشد، ریشه کرفس رشد بسیار خوبی دارد. شاید در بین تمام سبزی ها، تنها کرفس باشد که از بی آبی یا کم آبی  بسیار آسیب می بیند.
خاک مناسب کرفس

برای تولید و تهیه کرفس مرغوب، زمین باید عمیق و قوی باشد و خاک هیچ موقع کم رطوبت و خشک نباشد. در ضمن خاک بایستی از زهکشی خوب و مناسبی برخوردار باشد. خاک باید کاملا از مواد آلی و هوموس غنی باشد. زمین های پیت برای کاشت کرفس بسیار مناسب است. خاک می تواند به وسیله کودهای حیوانی و آلی پوسیده اصلاح شود. خاک های شنی لومی و یا سیلت لومی چنانچه رطوبت مناسب داشته باشند و به اندازه کافی دارای مواد آلی باشند، بسیار مناسب هستند. کرفس خاک های اسیدی را نمی تواند تحمل کند، ولی چنانچه با آهک اصلاح شود می توان کرفس را در اینگونه خاک ها کشت نمود.

کرفس می تواند خاک های قلیایی را کمی تحمل کند و در آن رشد کند. بعضی از انواع کرفس نسبت به نمک خاک تا اندازه ای مقاوم است؛ در این صورت دمبرگ کرفس مقداری نمک را در خود انباشته می کند به طوری که طعم آن کمی شور مزه می شود، بدون آنکه به گیاه لطمه بزند. برای رشد کرفس pH در محدوده ۷-۶ مناسب است.

زمان کاشت بذر کرفس

زمان کاشت بذر کرفس وقتی است که دما حدود ۱۵ درجه سانتی گراد باشد. البته بذر کرفس می تواند در دمای ۵ درجه سانتی گراد نیز جوانه بزند، ولی دما مناسب آن بین ۱۵ تا ۲۰ درجه سانتی گراد می باشد. در طول مدت خزانه، دما در شب حدود ۱۲ تا ۱۵ درجه سانتی گراد و در روز حدود ۲۰ تا ۲۵ درجه سانتی گراد می باشد. به این ترتیب در مناطق سردسیر باید از شاسی و گلخانه برای تهیه خزانه استفاده کرد و به محض مساعد شدن هوا، بوته ها به محل اصلی منتقل شوند.

در مناطقی که زمستان های ملایم دارند، مانند خوزستان اوایل پاییز اقدام به تهیه خزانه می کنند و وقتی نشاها آماده شدند، آن ها را به محل اصلی منتقل می نمایند.

کاشت بذر در خزانه و انتقال به محل اصلی

زمین خزانه باید شنی باشد؛ ولی با کودهای آلی پوسیده و خاک های هوموسی مخلوط با پیت اصلاح شوند. چون بذر کرفس بسیار ریز است، لذا بذور در روی خاک پاشیده می شوند و به وسیله لایه نازکی از کود پوسیده پوشیده می گردند.

حتما باید آبیاری به روش باران مصنوعی انجام شود. بذور کرفس به کندی جوانه می زنند و این جوانه زدن ۲ تا ۳ هفته طول می کشد، بنابراین زمین نباید خشک شود. سپس بوته ها به صورت ردیفی در خزانه دوم کشت می گردند. فاصله دو بوته بین ۵ تا ۷ سانتی متر می باشد. بعد از ۳ تا ۴ هفته بوته ها به محل اصلی منتقل می گردند. بوته ها در ردیف هایی که ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر از یکدیگر فاصله دارند، نشا می شوند. فاصله دو بوته روی خط کشت بین ۲۰ تا ۳۰ سانتی متر می باشد. در صورتی که از خزانه انتظار استفاده شود، از کاشت بذر تا زمان انتقال نشا به محل اصلی بین ۱۰ تا ۱۲ هفته طول می کشد. در صورتی که بوته ها از خزانه اول به محل اصلی منتقل شوند، به بیش از ۱۰ هفته نیاز می باشد.

میزان بذر کرفس برای تولید نشا برای یک هکتار حدود ۳۰۰ کیلوگرم می باشد. انتقال نشا به محل اصلی زمانی صورت می گیرد که میزان رطوبت هوا بالا باشد. هوای ابری برای این کار بسیار مناسب است.

می توان بذور را مستقیما در محل اصلی کشت نمود. در این صورت زمین باید قبلا به طور کامل آماده شده باشد. میزان بذر برای این کار حدود ۱ تا ۱.۵ کیلوگرم در هکتار است.

برداشت

کرفس را می توان در هر مرحله ای برداشت نمود؛ ولی زمانی که دمبرگ ها رشد طولانی کرده باشند و مجموعه ای را به وجود آورند و رنگ برگ ها سبز روشن شده باشد، موقع برداشت کرفس فرا رسیده است.

می توانید اطلاعات تکمیلی در ارتباط با پرورش سبزیجات (کرفس) را در کتاب پرورش سبزی مطالعه فرمایید.